Dirty Mind

Κεφάλαιο 12 "Περιφάνεια"

"Θέλεις να προσπαθήσω λιγάκι να φροντίσω τα τραύματα σου;" προτείνω εγώ ενώ εκείνος είχε στην αγκαλιά την κιθάρα του και έπαιζε τυχαίες μελωδίες.

"Ας το ξαναπροσπαθησουμε" λέει χαλαρά κι εγώ σηκώνομαι για να πιάσω τον πάγο ο οποίος είχε σχεδόν λιώσει.

"Έχει λιωσει" γυρνάω το κεφάλι και του απευθύνομαι.

"Κατεβαίνω να παρω" προσφέρεται και κλείνει την πόρτα του δωματίου.

Η μουσική από το πικ απ κατά κάποιο τρόπο με ηρεμούσε. Στριφογύριζα στο δωμάτιο μέχρι που έφτασε ο Ίαν ξανά στο δωμάτιο.

"Έφερα πάγο" λέει εκείνος και μου το δείχνει.

"Κάθισε στο κρεβάτι"

Αφού με υπακούει κάθομαι κι εγώ ξανά πλάι του και τοποθετώ απαλά τον πάγο στο σημείο που είχε μελανιασει.

"Νομίζω προσπαθούμε για κάτι που έπρεπε να κάνουμε ώρα πρίν" λέει εκείνος.

"Έχεις δίκιο δεν έπρεπε να αφαιρεθούμε με το πικ απ"

"Τι να κάνουμε"

"Θα ήταν ιδανικό να μην είχα τόση περιέργεια αλλά τολμώ να πω πως δεν εχεις και κανέναν τρομερο ταλέντο στην κιθάρα" γελάω στο τέλος.

"Ποια μιλάει που προσπαθησες να παίξεις για λίγο και δεν ήξερες πως να την κραταμε" λέει εκείνος και γελάει κοροϊδευτικά.

"Τουλάχιστον εγώ το παραδέχομαι" πιέζω περισσότερο τον πάγο.

"Σταματά γιατί.."

"Τι θα κάνεις;" τον προκαλώ εγώ.

"Θελεις όντως να μάθεις;" ρωτάει εκείνος και με κοιτάζει με πονηρό βλέμμα.

"Είμαστε ένα αγόρι και ένα τρομερά σέξυ κορίτσι με κολλητό φόρεμα στο δωμάτιο μου, καθόμαστε στο κρεβάτι μου...Είμαι ημίγυμνος...Ξέρεις πόσες ήταν στη θέση σου ή μάλλον πόσες κοιμήθηκαν σε αυτό το κρεβάτι μέχρι τώρα" λέει με περιφανεια.

"Δεν σε έχω ρωτήσει πόσες γάμησες σε αυτό το κρεβάτι και τώρα που το σκέφτομαι δεν υπάρχει λόγος να βρίσκομαι στο δωμάτιο σου τέτοια ώρα... Πόσο μάλλον να βρίσκομαι δίπλα σε έναν μισογυμνο που έχει ορέξεις βραδιάτικα" του λέω με νεύρα και σηκώνομαι να φύγω πετώντας τον πάγο στο κρεβάτι του.

Πλησιάζω γρήγορα προς την πόρτα του δωματίου όμως το σώμα του Ίαν πριν το καταλάβω με εχει κολλήσει στον τοίχο και με σφίγγει.

"Δεν έχεις να πας πουθενά" λέει και με κοιτάζει κι εκείνος με πονηρό και νευριασμένο ταυτόχρονα βλέμμα.

"Ίαν για τελευταία φορά...Άφησε με θέλω να φύγω"

"Δεν θέλεις να φυγεις" λέει διατηρώντας το ύφος του.

"Ναι θέλω" του λέω και τον σπρώχνω όμως εκείνος με φέρνει ξανά στο ίδιο σημείο και με πλησιάζει σε τέτοιο σημείο που τα χείλη μας ακούμπησαν μεταξύ τους. Εκείνη τη στιγμή η καρδιά μου χτύπησε τόσο δυνατα και οι παλμοί μου ανέβηκαν με γρήγορο ρυθμό μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Με φίλησε με τεράστιο πάθος. Δεν είχαν ξανανιώσει ποτέ κάτι τέτοιο. Σχεδόν όρμηξε πάνω μου. Ήταν τόσο γλυκός και συνάμα τόσο άγριος μαζί μου. Τότε κατάλαβα γιατί όλα τα κορίτσια είχαν τρελαθεί μαζί του. Είχε τον τρόπο του με όλες. Τα δόντια του σιγά σιγά δάγκωναν το κάτω χείλος μου. Όταν αντιλήφθηκα πως κάτι δεν πάει καλά μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, τον έσπρωξα με όλη μου την δύναμη και απομακρύνθηκα  γρήγορα με νευριασμένο ύφος. Έφυγα από το δωμάτιο του χωρίς να κοιτάξω πίσω.

"Ίαν.. Είπα πως θέλω να πάω σπίτι μου" του λέω έτοιμη να τον χτυπήσω από τα νεύρα μου.

"Εσθερσίτα... Εγώ δεν..."

"Μην τολμήσεις να με ξαναπείς Εσθερσίτα...Μην τολμήσεις να μου ξαναμιλήσεις...Τελικά δεν είσαι αυτός που πίστευα..." φωνάζω και κατεβαίνω στον δεύτερο όροφο έτοιμη να δακρύσω.

"Εσθέρ σε παρακαλώ" λέει εκείνος καθώς με ακολουθεί.

"Σταμάτα να με ακολουθείς θέλω να φύγω" γυρνάω και του φωνάζω.

"Τουλάχιστον άφησε με να πάρω ταξί να σε πάει σπίτι"

"Κάνε ό,τι νομιζεις άλλο σε αυτό το σπίτι δεν θέλω να κάτσω" ανοίγω την εξώπορτα κι αμέσως την κλείνω με δύναμη.

Κάθομαι στα σκαλάκια έξω από το σπίτι και σκέφτομαι αυτο που μόλις έγινε. Η αλήθεια ήταν πως μου άρεσε όμως δεν γίνεται να με φιλάει έτσι χωρίς να δώσω εγώ ένα τέτοιο δικαίωμα. Έχω νευριάσει πολύ μαζί του.

__________________________________________

Πείτε μου αν θέλετε το επόμενο κεφάλαιο να είναι Ian's pov.🥵
Να έχετε μια υπέροχη βραδιά ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο.❤️
Αν θέλετε κάντε share την ιστορία για να έχουμε περισσότερα άτομα στην παρέα μας.