Erkek Lisesi|Yarı Texting?

22|"Hoş Geldin Yeğenim"

MERHABALAARRR
Abisine söylesin demişsiniz hepiniz. İyi madem söylesin bari. Ehehehe.
Sonda küçücüüük bir açıklama var bölğm atmamış olmamla ilgili^^

Neyse hadi size iyi okumalar bebeklerim <3

*****************

Anlık bir kararla abime söylemeye karar verdim ve rehbere girip 'Deve' yazısına bastım. Ellerim titreye titreye abimi aradım. Çalıyor, çalıyor, çalıyor... 4. çalışta açtı. ''Alo, güzelim?'' yutkudum. ''A-abi'' sesim titriyordu ve konuşamıyordum. ''Eslem? İyi misin? Bir şey mi oldu?'' derin bir nefes aldım. ''Abi h-hemen eve gelebilir misin?'' ''Gelirim. De, n'oldu? Kötü bir şey mi var?'' şimdi söylese miydim? Yoksa eve gelince mi? ''Eslem??'' Arda'nın sesini duyunca panik yaptım. ''Abi, dayım. Eve gel her şeyi anlatacağım. Arda geliyor şimd-'' derkeeeen, Arda gelmişti. ''Evet abicim, evet. Gelirken 'bıçak' da alır mısın bir yerden? Bizdekiler biraz eskimiş de'' abim iç çekti. ''Anladım Eslem. Hemen geliyorum. Korkma canım'' Arda'ya baktım. Bana bakıyordu o da. Ve beni dinliyordu. ''Sağ ol. Ben bekliyorum seni. Görüşürüz'' diyip telefonu kapattım ve Arda'ya döndüm.

''Eslem? Bir şey mi oldu?'' telefonu cebime geri koydum. ''Yoo, abim geliyormuş da, bir şeye ihtiyaç olup olmadığını sordu'' ağzının içinde bir şeyler geveledi. ''Bir şey mi dedin?'' ''Hayır'' Garip garip baktım ona. O da bana baktı. "Neyse" diyip suyumu tepeme diktim. "Ne oldu?" "Ne 'ne oldu?' " o sırada telefonuma bir mesaj daha geldi. Kaydetmediğim için yine 'Bilinmeyen Numara' olarak gelmişti.

Bilinmeyen Numara:
> E hadi, seni bekliyoruz
> Gelmiyor musun yoksa yeğenim :D ?

Eslem:
şimdi gelmek zorunda mıyım? <

Bilinmeyen Numara:
> Aslındaaaa,
> EVET.
> 5 dakika içinde evden çıktığın haberini almazsam...

Oooffff. Ne yapacaktım şimdi? Gitmek zorundaydım. Hemen Selin'e beni arayıp acilen yanına gitmemi istemesi gerektiğine dair bir mesaj attım. O da anında görüp aradı. Açtım. ''KANKA KANKA ACİLEN BİZE GELMEN LAZIM, ÇOK ACİL'' bu kızdan mükemmel oyuncu olur. Tekrar su doldurmak için telefonu masaya koyup hopalöre aldım Arda duysun diye. ''Ne oldu lan? Bir şey mi oldu?'' ''Kanka acil gel işte. 'Anlatacağım' ben'' ha yani bana anlattıracaktı. ''Tamam kuzu tamam, çıkıyorum şimdi'' deyip kapattığım an Arda konuştu. ''Selin miydi o? Bir şey mi olmuş?'' boğazımı temizledim. ''Bilmiyorum ki. Acil gel dedi. Seni de burada bırakıp ekmiş gibi olacağım ama çıkmam lazım'' dedim üzgün gibi. ''Yok sıkıntı değil güzelim. Ben bırakayım seni Selinlere?''

AY GÜZELİM DEDİ *-*

''Hoopp, Esleemm?'' ''He şey, yok, gerek yok. Ben yalnız gideyim belki kızsal bir şey falandır'' birkaç saniye düşündü. ''E zaten içeri girmeyeceğim ki. Sadece seni bırakacağım'' başımdan savmam lazımdı onu. ''Yok valla gerek yok'' bana şüpheci bakışlarla baktı. "Eslem? Bir şeyler var sende." "Hı? Ne varmış bende?" beni baştaş aşağı süzdü. "Bir tuhafsın. Bir şeyler var ve anlatmıyorsun değil mi?" gülümsedim. "Bir şey olsa sana anlatırım. Selin acil dedi telaş yaptım. Ondan." pek inanmış gibi değildi ama uzatmak istemedi sanırım. "Peki, tamam. En azından beraber çıkalım o zaman?" başımı salladım onaylar biçimde. İkimiz birlikte çıktık evden. Arabaya binip Selinlere doğru gitmeye başladık. Çok gergindim. Arda'ya yalan söylemek hiç hoşuma gitmiyordu. Ama gerçeği de söyleyemezdim ki..

Selinlere geldiğimizde kemerimi çözdüm. Tam inecektim ki Arda kolumu tuttu. "Eslem, bak, bir şey olduysa ya da bir sorun varsa bana anlat. Hiç normal gibi gelmiyorsun. Bir şey var gibi. Endişeleniyorum" gülümsedim. "Merak etme, bir şey olduğu yok. Bir şey olsa söylemez miyim ben sana Allah aşkına?" başını salladı. Kolumu bıraktığında arabadan indim. Kapıyı kapatmadan önce görüşürüz dedim. Gitmesini bekledim ama gitmedi. Aksine o benim gitmem için el yaptı. Başımı salladım ve kapıya doğru yürüdüm. Hala gitmemişti beni bekliyordu. Kapıyı çaldım. Kerem abi kapıyı açtı. Sırıttım. "Selam" şaşkın gibiydi, beni beklemiyordu. "Selam..?" o sırada arkadan Selin geldi. "Hoş geldin aşkıımmm" diyip sarıldı bana. Beni içeri davet ederken Arda'ya baktım tekrar. El sallayıp arabayı çalıştırdı. Ben de ona el sallarken o çoktan gitmişti bile.

Ben onun arkasından bakarken Selin beni çekiştirmeye başladı. "Konuş, konuş, konuş. Çabuk. Bekliyorum. Bu bir emirdir" derin bir nefes alıp verdim. "Dayım." diye anlattım tek kelimeyle. Bana panikle baktı. "Ne?" başımı salladım. "Gitmem lazım, beni bekliyor" kolumu tuttu. "Gitme Eslem, o adamım sana ne yapacağını bilmiyoruz" "Gitmek zorundayım" dedim kısık sesle. "Değilsin. Neden zorunda olasın ki?" gözümden bir damla yaş düşerken sorusunu cevapladım. "Arda'ya zarar vermesinden korkuyorum. Onu gördü. Ona değer verdiğimi de fark etti. Her şeyi yapabilir o adam, biliyorsun" başını salladı. "Peki tamam. Ama çok dikkatli ol. Onun yanına girerken bana mesaj at. Çıktığında da ara. 1 saatten fazla haber alamazsam, Yaman'a giderim. Anlaştık mı?"  "Tamam" dedim ve sarıldım Selin'e. "Teşekkür ederim" sırtımı sıvazladı. Selin'den ayrıldım ve kapıya ilerledim. Tam kapıyı açtığım sırada Kerem abi geldi. "Eslem? Gidiyor musun? Yeni gelmiştin" Selin'e doğru bir bakış attım. "Şey, abim aradı da, eve çağırdı. 15 dakikaya evde olmazsam bacaklarımı kırarmış. Öküz abim işte ne yaparsın?" diyip kollarımı kaldırıp omuz silktim. (🤷🏻‍♀️) "Bırakayım seni?" dedi sorar şekilde. "Gerek yok abi. Yine de sağ ol" "E peki, sen bilirsin. Teklif var ısrar yok" gülümsedim. Son kez Selin'e bakış attım ve çıktım. Taksiye bindim ve adresi söyledim. Yine mesaj gelmişti. Bu sefer kim acaba diye bakarken abim olduğunu gördüm.

Deve:
> Eslem nerdesin? Ben eve geldim
> Yoksun? İyi misin?

Ufaklık:
iyiyim abi iyiyim <
ama, evden çıkmak 'zorunda kaldım' <
dayım çağırdı, gitmek zorundaydım <
taksiye bindim, yoldayım şu an <

Deve:
> Gitme o adamın yanına
> Zorunda falan değilsin.

Ufaklık:
zorundayım <
üzgünüm, gidiyorum. yanından çıktığım < zaman yazarım sana
seni seviyorum <

Son mesajı da yazıp telefonu kapattım. Başımı cama yaslayıp adrese varmayı bekledim sadece.

Sonunda vardığımda o iğrenç gülümsemesiyle kapıda karşılamıştı beni. "Hoş geldin yeğenim. İçeri geç"
••••••••••••••••••
ehe, selam.
nasılsınız? özlediniz mi beni?
uzun zaman oldu biliyorum. özledim sizi🥺  sınavlar, ödevler, özel hayat vs nedeniyle yazamadım pek. pek de değil, baya boşladım burayı. üzgünüm bebeklerim. ama yazmaya çalışıyorum. bu bölümü bi geri dönüş kesiti falan sayın. pek uzun değil, pek güzel de değil gibi yani içime sinmedi ama şimdilik elimizde bu var aşklarım. umarım beğenmişsinizdir. bol bol yorum yapın lütfen, yorumlarınız yazma isteği uyandırıyor bende *-*
sizi seviyorum, sonraki bölümde görüşürüz bebeklerim 💕