-მამა შენგან არ მოველოდი ამას ხომ იცი რომ დედა გაგიჟდება და გადირევა
- როგორმე დამშვიდდება თანაც არ მგონია რამე გაიგოს
- იმედია ვერ გაიგებს.
- იცოდე ელენეს შეეშვები თორემ....
- თორემ რა? რას მიზამ?
- შეეშვები თორემ ინანებ მართლა ინანებ იმასაც რომ საერთოდ იცნობ მას.
- ნუთუ? და რომ არ დავანებო?
- არ მინდა შენნაირებთან ჩხუბი, ამიტომ უბრალოდ წადი
- და მე როგორი ვარ?
- ჯერ ბავშვი ხარ
- ელენე არ იყო ბავშვი რომ შეგიყვარდა? ან საკითხავია შეგიყვარდა თუ ერთობი- ამ სიტყვებზე ნოას გადაეკეტა და მთელი ძალით დაარტყა მუშტი სახეში. საბა ძირს დავარდა. ნოამ რამდენჯერმე კიდევ დაარტყა და წამოდგა
- ეს მცირედია და თუ ჩემს ნათქვამს არ გაითვალისწინებ ეს სანატრელი გაგიხდება იცოდე
როცა ნოა მიბრუნდა წამოდგა და ნოს დაარტყა, მაგრამ თითქოს ვერაფერი იგრძნო შემოტრიალდა და კიდევ რამდენჯერმე დაარტყა ისევ ძირს დააგდო და თვითონ დარბაზში დაბრუნდა. ელენემ რომ დაინახა ძლივს ამოისუნთქა გაუხარდა ერთი ნაკაწრიც რომ არ ჰქონდა.
ნოამ თავი დაუქნია დათოს იმის ნიშნად რომ ყველაფერი კარგდ იყო და ელენსკენ წავიდა.
- კარგად ხარ?
- მშვენივრად
- რაზე ისაუბრეთ? იჩხუბეთ?
- უბრალოდ დაივიწყე.
- ხომიცი ცნობისმოყვარე ვარ.
- მაშინ საღამოს მოგიყვები ტელეფონით
- კარგი სერ
- ვიცეკვოთ მის?
- დიახ მისტერ
1 საათი კიდევ გაჩერდნენ და მერე დაიშალენ. ყველა წავიდა, ნოას და ელენეს ოჯახის წევრების გარდა
- ნახვამდის და მიხარია რომ გაგიცანით- უთხრა ნოამ და ხელი ჩამოართვა ჯერ ქეთოს მერე დათოს
- მეც ასევე. ნახვამდის.
- მე მანქანამდე გამოგყვები რაღაც უნდა გითხრა
- კარგი შენს პირდაპირ მყავს გაჩერებული მანქანა წავიდეთ
- აბა რაუნდა მითხრა?
- ეგ მიზეზი იყო
- ასეც ვიფიქრე
- აბა მოგეხსნა დაძაბულობა რომელსაც დედაჩემის გაცნობისას გრძნობდი?
- ვნერვიულობდი და თანაც როგორ.
- ასე თუ დაიძაბებოდი არ მეგონა
- არც მე.
ისევ შუბლზე აკოცა, მანქანაში დაჯდა ხელი დაუქნია და წავიდა.
ელენე და მისი მშობლებიც დაბრუნდნენ. მივიდნენ თუ არა თავიანთ კთახებში წავიდნენ ყველა დაღლილები იყვნენ. ელენე დასაწოლად მოემზადა ლოგინში ჩაწვა და ნოას დაირეკა. როცა ყველაფერი გაიგო რაც აინტერესებდა ტკბილი ძილი უსურვა და დაიძინა.
- დილამშვიდობისა
- დილამშვიდობისა- ერთად უპასუხეს მშობლებმაც
- აუ ძალიან მშია
- საჭმელი მზადაა. შვილო ჩვენ ბათუმში უნდა წავიდეთ სამი დღით ან ორი ბიძაშენი ხვალ იკეთებს ოპერაციას
- მეც წამოვალ
- ისედაც ბევრი იქნებიან საავადმყოფოში და შენი წამოსვლა არაა საჭირო როცა კარგად გახდება მერე შეგიძლია ნახვა.
- ანუ მე აქ უნდა დავრჩე?
- სრულწლოვანი ხარ და მარტო ცხოვრებასაც უნდა მიეჩვიო შვილო- უთხრა დათომ.
- ანუ სამი დღე?
- დღეს 2 საათში წავალთ ხვალ ოპერაციას გაიკეთებს ზეგ ვინახულებთ და მეოთხე დღეს უკვე სახლში ვიქნებით.
- მე არ მეშინია მარტო სახლში დარჩენის, მაგრამ ნინას დავტოვებ მაინც. რთული ოპერაციაა
- არა რთული არ არის თვალის ოპერაციაა, მაგრამ გვინდა რომ მის გვერდით ვიყოთ
- ჩემს მაგივრად აკოცეთ ყველას
- აუცილებლად.
2 საათში მართლაც წავიდნენ ისინი და ჩვენი ელენე მარტო დარჩა სახლში.
- ღმერთო იმედია კარგად ჩაივლის ოპერაცია და იმედია მართლა უბრალო ოპერაციაა და მე არ მატყუებენ.
სახლი მიალაგა და ნოას დაურეკა.
- როგორ ხარ?
- კარგად შენ?
- მეც არამიშავს?
- ელე მართლა კრგად ხარ?
- მამაჩემის ძმა ხვალ თვალის ოპერაციას იკეთებს და მასზე ვნერვიულობ ცოტას მშობლები წავიდნენ უკვე ბათუმში და სამი დღე არ დაბრუნდებიან.
- ყველაფერი კარგად იქნება საყვარელო გინდა მოვიდე?
- კი მინდა.
- დამელოდე მაშინ ნახევარ საათში შენთან ვიქნები რამე წამოგიღო?
- არა არ მინდა არაფერი
- მე შევარჩევრამეს ისევ
-გელოდები
20 წუთი არც იქნებოდა გასული კარზე ზარის ხმა რომ გაიგონა და გაუკვირდა ასე სწრაფად რომ მოვიდა ნოა. კარებისკენ წავიდა გააღო და ნოას მაგგივრად საბა შერჩა ხელებში.
- რა გინდა?
- რა აქვს მას ისეთი რაც მე არ მაქვს?
- ყველაფერი
- მაინც
- გოთხარი ყველაფერი თქო. მიკვირს საერთოდ როგორ მომწონდი. შენ რა მთვრალი ხარ?
- რატომ ახლა რომ აღარ მოგწონვარ ჩემში დადებითს ვეღარაფერს ხედავ ხომ?
-შეიძლება გაქვს დადებითიც მაგრამ მე აღარ მინდა უკვე მისი დანახვა და შენი დანახვაც აღარ მინდა წადი მალე ნოა მოვა და არ მინდა ისევ ჩხუბი მოხდეს- კარის დახურვას აპირებდა საბამ რომ ხელი მიარტყა კარს და სახლში შევიდა
- რას აკეთებ ახლავეგაეთრიე. მშობლებმა თუ დაგინახეს...- შეეცადა მოეტყუებინა, რადგან რამით გაეგდო სახლიდან მაგრამ ამაო აღმოჩნდა
- შენი მშობლები სადღაც წავიდნენ ვერ მომატყუებ
- მთვრალი ხარ და ახლავეგაეთრიე ჩემი სახლიდან სანამ ნოა მოსულა და კიდევ გაულამაზებიხარ
- რას გრძნობს ნოა როცა გეხება და შენი თმის სურნელს შეიგრძნობს- ელენესკენ მიიწევდა და მის თმას შეეხო, მაგრამ სწრაფად მოაშორებინა ხელი და უკან გაიწია
- გაეთრიე მეთქი
- 3 თვე მასთან ერთად იყავი დავიჯერო ერთხელაც არ წოლილხარ მასთან?
- რაებს ბოდავ იცოდე განანებ მაგ სიტყვებს
- კარგი რა ვერ მომატყუებ. მეც მინდა დავაგემოვნო ის რითიც ის ტკბებოდა.
- არც კი გაბედო
ელენესკენ წავიდა ისევ. ის გაიქცა და ოთახში ჩაიკეტა, მაგრამ კარები შეამტვრია და ისევ მისკენ მიიწევდა.
- რატომ გამირბიხარ პატარავ?
- წადი გთხოვ ნასვამი ხარ?- უკვე მუდარაზე იყო გადასული და კედელს იყო მიყრდნობილი
- და რომ არ წავიდე? მეც მინდა შენი გემოს გასინჯვა
-არ მომეკარო- ტუმბოზე დადებული ჭიქა ესროლა, მაგრამ შეშინებულმა ააცილა
- არ არის საჭირო ასეთი სიჯიუტე- მივიდა კარები გადამეტა და გასაღები ოთახში საწოლის ქვეშ მოისროლა.
- რას აკეთებ? მალე მოვა ნოა და გირჩევ წახვიდე არაფერს ვეტყვი გპირდები
- ფეხებზე ის იდიოტი.- ელენესთან მივიდა თმა გადაუწია და ყელში უნდა ეკოცნა, მაგრამ ფეხი დაარტყა მუცელში და საწოლთან მიირბინა რომ გასაღები მოეძებნა, მაგრამ ძალით ააყენა და საწოლზე დააგდო, ხელები დაუკავა და ყელში კოცნა დაუწყო. ელენე უკვე ტიროდა ასეთი უძლური არასდროს ყოფილა. არ ნებდებოდა, ფეხი ამოარტყა, მაგრამ საპასუხოდ მხოლოდ ტკივილი იგრძნო ხელებზე რომ უჭერდა და კოცნას არ ეშვებოდა
- გამიშვი გთხოვ გემუდარები
- მომწონს წინააღმდეგობას რომ მიწევ
- საბა გთხოვ ცოტათი თუ მაინც გიყვარვარ გამიშვი
- ჩუმად იყავი კარგი?
მერე ელენეს ხელები ერთად დაიჭირა ერთი ხელით და ცალი ხელით მაისურს დასწვდა და შემოახია. იმხელა ხელები ჰქონდა ცალი ხელით თავისუფლად იჭერდა ელენეს ორივე ხელს. მთელი ტანისამოსი შემოაცალა. ელენეს ძალა გამოეცალა და ცრემელების გემოს გრძნობდა მარტო. სხვა ყველა შეგრძნება თითქოს დაკარგა. ბოლო იმედი რჩებოდა მხოლოდ რომ ნოა მივიდოდა და გადაარჩენდა მისი ნოა, ისევ მისი ნოა
და ეს იმედიც დაკარგა როცა სრულიად დაეუფლა მის სხეულს ის პირუტყვი. ხმას ვეღარ იღებდა უკვე მხოლოდ ცრემლები სდიოდა და ახლა ნატრობდა რომ ნოა არ მოსულიყო და არ ენახა როგორ აუპატიურებდა მის საყვარელ ქალს ეს პირუტყვი. დაამთავრა თუ არა ადგა ჩაიცვა, მერე ისევ აუტანლად აკოცა ყელში, მისი ტუჩების კვალი დაუტოვა და უთხრა
- მეგონა მასთან იწექი, მაგრამ გამიხარდა პირველი მამაკაცი რომ მე აღმოვჩნდი შენთვის. კარგი იყავი საყვარელო. ელენე ისევ საწოლზე იწვა და არ ინძრეოდა. რეაქცია არაფერზე ჰქონდა. მხოლოდ იმით მიხვდებოდა ადამიანი რომ ცოცხალია, რომ სუნთქავდა და თვალები ღია ჰქონდა. ის არამზადა წავიდა ეზოში ნოა შეხვდა, ხელში პარკი ეჭირა რაღაცეები ეყიდა ელენესთვის. ძირს დააწყო ყველაფერი და საბას მიუტრიალდა
- შენ აქ რაგინდა? ხომ გიხარი ელენეს არ მიეკარო მეთქი ჰა თუ გინდა კიდევ შეგალამაზო?
- მისთვის არაფერი დამიშავებია. კარგად არის . ასე ლარგად არასდროს ყოფილა
- რეებს ბოდავ შე ნაბ****რო
- გითხარი კარგადაა მეთქი თუ არ გჯერა შენი თვალით ნახე
- ნასვამი რომ არ იყო შემომაკვდებოდი, მაგრამ ხვალ არაფერი გემახსოვრება და ასე არ მაწყობს. ხვალ მოგხედავ შენ. ახლა კი დაახვიე აქედან. ის წავიდა ნოამ კი აიღო პარკი და სახლში შევიდა კარები ღია იყო საბას ღია დაეტოვებინა.
- ელე მოვედი სახლში ხარ?
პასუხი რომ ვერ მიიღო დააწყო ისინი სამზარეულოში და მეორე სართულზე ავიდა
- ელე აქ ხარ? შეიძლება შემოვიდე?- კარებზე დაუკაკუნა მაგრამ ხმა რომ ისევ არავინ გასცა შეეშინდა შესვლა გადაწყვიტა. ელენემ გაიგონა თუ არა მისი ხმა კიდევ ერთხელ მოკვდა და დაიფერფლა. თითქოს ხელახლა დაიშალა ნაწილებად. ზეწარი აიფარა მხოლოდ სხეულზე ისე რომ მხოლოდ ხელი გაამოძრავა ისე რომ ვერც მიხვდა როგორ უბრალოდ არ დაუშვებდა ნოას შიშველი ენახა. ენახა ის სხეული, რომელიც ახლა ყველაზე მეტად სძულდა და ეზიზღებოდა.
შევიდა ოთახში და გაშეშდა, ჩაიკეცა და მუხლებით ძირს დაეცა. რას გრძნობდა? ვერცერთი სიტყვა ვერ გამოხატავს იმ ფრძნობას , რომელსაც ახლა ის გრძნობდა. საკუთარი თავი სძულდა რომ დააგვიანა და ვერ დაეხმარა. ეს ყველაფერი ორი წუთი გაგრძელდა, მერე ძალა მოიკრიბა და წამოდგა იცოდა რომ ახლა თუ ის გატყდებოდა ელენეს ვერ დაეხმარებოდა ახლა ის უნდა ყოფილიყო მისი საყრდენი. იცოდა რომ განადგურებულ მის საყვარელ ქალს ყველაზე სასტიკად გაუსწორდნენ და ახლა ერთდროულად სიყვარულსაც გრძნობდა მის მიმართ და სიძულვილსა და ბრაზს იმ ს მიმართ. საწოლთან მივიდა და როცა ელენეს განადგურებული სახე დაინახა ცრემლები ვერ შეიკავა. სწრაფად მოიშორა ისევ რომ მას არ შეემჩნია და თმა გადაუწია გაოფლიანებული სახიდან.
- ელე გთხოვ ხმა ამოიღე რამე მითხარი
- წადი- მხოლოდ ეს თქვა ისევ უძრავად მწოლმა.
- უნდა წამოდგე წამოდი სააბაზანოში შეგიყვან ადექი გთხოვ
- გითხარი წადი
- ეს სიზმარი იყო პატარავ მხოლოდ სიზმარი და მეტი არაფერი.
- ნეტა მართლა სიზმარი იყოს.
- სიზმარია ელე სიზმარი. მოდი წამოდგომაში დაგეხმარები- ხელი მოკიდა მკლავზე რომ წამოეყენებინა, მაგრამ ელენეს გააჟრჟოლა და ტკივილისგან სახე შეეცვალა
- ახლა უნდა ადგე და მისი ყველა შეხება მოიცილა შენი სხეულიდან გესმის ელე . იმ ნაბიჭვარს კი ჩემი ხელით მოვკლავ. უბრალოდ წამოდგომაში დაგეხმარები გთხოვ. - ისევ მოკიდა ხელი მკლავზე და წამოაყენა. ზეწარს ხელს მაგრად უჭერდა ხელს და ისე მიყავდა სააბაზანოში. როცა შეიყვანა წყალი მოუშვა და მის ქვეშ დააყენა
- მე გავალ, მაგრამ იცოდე კარებთან ვიქნები და რამე თუ დაგჭირდა ან ცუდად გახდი დამიძახე გთხოვ. შენს ხალათს აქ დავდებ რომ ადვილად მისწვდე. - გავია გარეთ და კარებთან დაჯდა უფრო სწორედ ჩაიკეცა. მუშტს საკუთარ სხეულს ურტყამდა, რომ ხმა არ გაეგონა ელენეს და ასე საკუთარ თავსაც სჯიდა. ცრემლებს ვერ აკავებდა. ხმამაღლა უნდოდა ტირილი მაგრამ ვერ ტიროდა. რას არ დათმობდა რომ სახლში თხუთმეტი წუთით ადრე მისულიყო.
ლამის დაიკაწრა მთელი სხეული იმ სიბინძურის მოცილებისას რაც მისი შეხებისას დარჩა. ყველაზე მეტჯერ ყელი დაიბანა და მთელი კისერი დაიკაწრა რომ მისი ტუჩების შეხება დაევიწყებინა. კვლავ მოიკრიბა ძალა ხალათი ჩაიცვა და გარეთ გამოვიდა მაშინვე ფეხზე წამოდგა ნოა და ფრთხილად მიუახლოვდა.
- ახლა დაგაწვენ სხვა ოთახში გამოიძინე მეკი რამეს მოგიმზადებ რომ მერე შეჭამო. ნეტავ რატომ ამბობდა ამ სიტყვებს იმის მაგივრად რომ რამე ნორმალური ეთქვა მაგრამ სხვა რამის თქმას ვერ ბედავდა. მეორე ოთახში გავიდა ელენე და საწოლზე დაწვა თუ არა მაშინვე ჩაეძინა. კარები ოდნავ ღია დატოვა და ქვემოთ ჩავიდა. ვერაფერი მოიფიქრა რა უნდა ეთქვა როცა გაიღვიძებდა თუ უბრალოდ უნდა გაჩუმებულიყო და უსიტყვოდ ყოფილიყო მის გვერდით. ვერცხი შეწვა და პურის დაჭრისას ხელიც გაიჭრა. ნეტავ ეგრძნო ტკივი როცა სისხლი სდიოდა, მაგრამ იმ ტკივილთან შედარებით რასაც ის გრძნობდა მთელს სხეულში არაფერი იყო.
ისევ მეორე სართულზე ავიდა რომ ენახა გაიღვიძა თუ არა და ის უკვე ჩაცმული დახვდა. სპორტული შარვალი ეცვა და გრძელი მაისური.
- კვერცხი შეგიწვი ხომ ჩამოხვალ?
- შენ რატომ არ წადი? ხომ გითხარი წასულიყავი
- რომც გამაგდო არ წავალ
- არ მჭირდებით არავინ შენც წადი- აეტირა ისევ
- გითხარი არ წავალ მეთქი
-გეცოდები ხომ?
- ასე არ არის
- ასეა ასე. არ მინდა აქ იმის გამო დარჩე რომ უბრალოდ გიყვარდი
- კიარ მიყვარდი მიყვარხარ
- ჰოდა მალე გაგძულდები.
- არასდროს
- არ მჭირდება შენი სიბრალი. შეგიძლია წახვიდე გაგიგებ.
- ეს მე ვერ გიგებ ახლა. ყველაზე მეტად ახლა მე გჭირდები და არსად წასვლს არ ვაპირებ.
- ხომ ხვდები რომ ჩვენ ერთად ვეღარ ვიქნებით. მე ბინძური ვარ, ჭუჭყიანი.
- ყველაზე უმწიკლო არსება ხარ ჩემთვის
- ტყუილები არ გეხერხება
- შემომხედე თვალებში და მითხარი რომ ვტყუი რატომ არ მიყურებ თვალებში? იმიტომ რომ მერე ვეღარ მეტყვი რომ წავიდე
- იმიტომ ვერ გიყურებ რომ შენი მრცხვენია გესმის.- წამით შეხედა თვალებში და ისე უთხრა ყველაფერი
- ჩემი არ უნდა გრჩხვენოდეს ელე არა.
- ახლა შენ მითხარი ვის უნდა ცოლად ისეთი გოგო ვინც უკვე იყო სხვა კაცთან
- მე. მე მინდა შენი ცოლად შერთვა და ეს შენი ნებით არ მომხდარა.
- ეს რამეს ცვლის? არა ხომ ასეა? არავის მოუნდება ჩემნაირი და ვიცი რომ არც შენ.
- იმისთვის არ მომიტაცებიხარ რომ გასაჭირში მიგატოვო. გითხარი ჩემთვის ყველაზე უმწიკლო არსებდა ხარ მეთქი და ასეცაა. შენ სუფთა ხარ და მე ასეთიც მიყვარხარ. ჩემს გულში ამით არაფერი შეცვლილა ელე რატომ არ გჯერა
- არ მინდა სიცოცხლე- ჩაიკეცა და ძურს დაჯდა. ნოაც ჩაიკეცა მის წინ, მაგრამ არ ეხებოდა.
- შენ რომ რამე მოგივიდეს გგონია მე ვიცოცხლებ?
- შენ კიდევ შეგიყვარდება სხვა, მაგრამ მე აღარავინ შემიყვარებს.
- ხომ იცი რომ შენ თუ გტკივა მეც მტკივა და სწორედ აქ ახლა ძალიან მტკივა იმის გამო რომ ჩემი არ გჯერა. და იმის გამო რომ შენ გტკივა. ჩემი ბრალია ყველაფერი ვერ დაგეხმარე ადრე ვერ მოვედი. მაღაზიაში რომ არ მევოდიალა ერთი საათი იმის გამო რომ შენთვის რამე მეყიდა მოვასწრებდი. ყველაფერი ჩემი ბრალია ელე.
- შენ რა შუაში ხარ. შენ მეგონე და კარი ისე გავაღე რომ არც გამიხედია ვინ იყო. მე ვერ გავუწიე სათანადო წინააღმდეგობა. ვეხვეწებოდი ბოლოს ვემუდარებიდი, რომ ეს არ გაეკეთებინა, მაგრამ ამაოდ. ვერასდროს დავივიწყებ როგორ მეხებოდა მისი ხელები სხეულზე და მისი ტუჩები კისერში- ისმენდა ამ ყველაფერს მის წინ დამჯდარი და თითქოს ყოველ სიტყვაზე კვდებოდა. ნაწილებად იშლებოდა და რაღაც შიგნიდან ჭამდა. ისევ სდიოდა ცრემლები თვალს არ აცილებდა მის დაკაწრულ კისერს
- მე დაგეხმარები ყველაფრის დავიწყებაში.
- არ დამავიწყდება
- მაგრამ მიეჩვევი.
- ამით ცხოვრება გამიჭირდება. მშობლები რომ არ მყავდეს აქამდე თავს მოვიკლავდი მაგრამ მათ ასე ვერ მოვექცევი ჩემს გარდა არავინ ჰყავთ. ვცადე კიდეც სააბაზანოში , მაგრამ მათ სახეებს ვხედავ როგორ სტკივათ და ვერ შევძელი. ამ შემთხვევაშიც კი უძლური აღმოვჩნდი უსუსური და სუსტი
- შენ სუსტი არ ხარ. ეს როგორ გაიფიქრე. მშობლები რომ არ გყოლოდა ესიგი მოიკლავდი თავს და მე დამტოვებდი? მე გამიმეტებდი იმ ტკივილისთვის?
- არ ვიცი არაფერი ვიცი
- ველაზე მეტად მიყვარხარ და არვიცი როდის შევძელი შენი ასე შეყვარება, მაგრამ ვიცი რომ სიკვდილის ბოლო წუთებამდე შენ მეყვარები. ეს ვიცი და არ დავუშვებ რომ შენ არ გახდე ჩემი ცოლი. ჩემთვის არაფერი შეცვლილა და არც შეიცვლება.
- ამის მერე როგორ უნდა გიყვარდე?
- მე შენი სხეული კიარა შენ მიყვარხარ. იცი ჩემი საყვარელი სიტყვები რომელია? ,, მეყვარები მანამ, სანამ მუნჯი არ ეტყვის ყრუს, თუ როგორ დაინახა ბრმამ, რომ კოჭლი გარბოდა." შეიძლება ესჩემი სიტყვები საერთოდ არ გაინტერესებს, მაგრამ არ ვაპირებ შენს დათმობას. ახლა კი წამოდი კვერცხი გაცივდებოდა. - ცრემლები შეიმშრალა და უხმოდ გაყვა უკან. უხმოდ მიირთმევდა. მაგრამ სინამდვილეში ერთუ ლუკმა ექნებოდა შეჭმული. ჩანგალს ათამაშებდა ხელში. ნოა უკვე 30 წუთზე მეტი ხანი იყო გარეთ გასული. არ იცოდა რატომ? მერე შემოვიდა და ელენეს ნაჭამი აალაგა.
- იცი ეგონა რომ... რომ შენთან მე... მე- უჭირდა სიტყვების წარმოთქმა .
- ეგონა რომ შენთან ვიწექი და მითხრა რომ მასაც უნდოდა იმის დაგემოვნება რითიც თითქოსდა შენ ტკბებოდი. ეს ყველაფერი ამაზრზენია.
- მე მას მოვკლავ
- არაფერსაც არ იზამ. მე თვითონ გავუსწორდები
- ამ შემთხვევაში შენ ვერ შემაჩერებ ამიტომ არც კი ეცადო
- მაშინ მეც უნდა ვიყო იქ
- არავითარ შემთხვევაში
- ან ჩემთან ერთად ან საერთოდ არა
- არ ღირს შენი იქ წამოსვლა კიდევ უნდა მოგაყენის ამან ტკივილი ეს კი....
- თუ არ ჩავხედავ კვლავ თვაებში და არ დავინახავ ნანობს თუ არა მის საქციელს ისე ახალ ცხოვრებას ვერასოდეს დავიწყებ. ისიც კი საკითხავია დავიწყწბ თუ არა საერთოდ ახალ ცხოვრენას მაგრამ ვიცი რომ ეს უნდა გავაკეთო.
- მინდა რომ კიდევ ერთხელ დაფიქრდე
- გადაწყვეტილება საბოლოოა
- და გასაჩიცრებას არ ექვემდებარება ხომ? ვფიქრობ ზუსტად აირჩიე პროფესია
- იცი ახლა უფრო მეტად მინდა ჩემს საქმიანობაში წარმატებას მივაღწიო და უსამართლობას ბოლო მოვუღო
-სიგიჟემდე მიყვარხარ ელე.- ნაღვლიანი თვალებით შეხედა ნოამ და ისე უთხრა რომ ელენეს არ შემოუხედავს. ისევ ვერ უყურებდა თვალებში
- უნდა წახვიდე ჩემგან, რადგან თუ არ წახვალ უფრო გეტკინება გული. ეს ყველაფერი რომ არად ჩათვალო და ცოლად მომიყვანო მერე რაიქნება? მე ვერცკი შევძლებ რომ ცოლობა გაგიწიო. შენს ყველა შეხებაზე ის გამახსენდება. შენს ყველა შეხებაზე სახე შემეცვლება და შენ როცა ამას შეამჩნევ გული გეტკინება. არ მგონია ვინმეს უნდოდეს მთელი ცხოვრება ტანჯვა.
- გავიქცეთ
- რა?
- ერთად გავიქცეთ შორს
- გთხივ არ გინდა
- გახსოვს როცა პოლიცია დაგვადგა თავზე შენ მითხარი რომ გავქცეულიყავით, მაგრამ მე არ დაგთანხმდი. ახლა კი მე გეუბნები რომ გავიქცეთ. დავიკიდოთ ყველასი აზრი. არ მაინტერესებს ხალხი რას იტყვის. არ მაინტერესებს შენს გარდა არავინ. უბრალოდ გადავიკრგოთ უსასრულობაში.
- ხომ იცი რომ ამას ვერ ვიზამთ ჩემი მშობლები...
- ყველაფერი იცის მამაშენმა
- რას ქვია იცის?
- ის დათანხმდა ჩვენს ქორწინებას
- შენ რა მამაჩემს დაურეკე?
- კი
- და რა უთხარი?
- ყველაფერი და თან არაფერი
- ეს როგორ გავიგო?
- შენ რომ საუზმობდი მე გარეთ ვიყავი არვიცი შეამჩნიე თუ არა სორედ მაშინ ვესაუბრე მამაშენს და დამთანხმდა
- შენ რა სულ გაგიჟდი ?
- დამშვიდდი ყველაფერს მოგიყვები
ახლა ცოტა უკან დავბრუნდეთ და მათი საუბარი მოვისმინოთ
