ĐØØMEĐ TØ ŁØVE +18 PARK JIMIN

30.BÖLÜM

Açılan kapıyla duydugum ses aniden ayga kalkmamı sağlamıştı ben gözlerimi birkez dahi kırpmadan karşimdakine bakarken yunje beni takmadan çoktan içetiye almıştı.bunu nasıl yapabilirdi ki halbuki yeni barışmıştık onunla.nasıl kalbimi binbir parçaya ayıran bu adamı hâlâ görmeme izin verirdi

-"DEFOL BURADAN "

-"lara sakin ol önce "

-"sen hiç konuşma yunje ya neler yaşadığımı bildiğin hâlde nasil buraya gelmesine izin verirsin"

-"ama ben konu-

-"konuşup anlaşacağımız  hiçbir konu yok olacağını da düşünmüyorum cidden neden sana güvenip konuştum ki "

-"kırıcı oluyorsun "

-"kes senini be kırıcı oluyormuşum inanırmisın ailem gibi bir hiçmişsin hani aynı soy adını taşıdığım ama hiçbirşeye yaramayan ailem "

-"peri onun bir suçu yok hersey benim fikrimdi hatta gelmememi bile soylemişti "

Hâlâ yunje'ye bakarken kafamı iki yana sallayıp taeyi umursamadan hırkamı üzerime almış ve kapıyı açmıştım.cıkacağım sırada einju kapıya koşmuş ve beni durdurmuştu

-"nereye  gidiyorsun "

-"evleneceğim adamla buluşmam gerekiyor !! söylemiştim zaten merak etme .kocam olacak sonuçta "

Sinirden titreyen ellerim konuşmama dâhi izin vermezken zorda olsa einjuya dönüp gülümsemiş ve iğneleyici bir tavırla söylemiştim her kelimemi o ise dudaklarını büzüp kolumu sıvazlamış ve kulağıma yaklaşıp telefonu elime sıkıştırmıştı

-"ona inat olsun diye gidiyorsun biliyorum ama telefonumu al eğer o pislik sana birşey yaparsa ulaşırsın  "

Telefonu sıkıca tutup kafamı salladığımda kapıda duyduğum korna sesiyle direk karşıya bakıp jiminin arkabasını görmemle einjuyla vedalaşmıştım.arkamdan kapıyı yavaşca örttüğünde yarıya kadar inen araba camının arkasında bana iğrenç gülümsemesiyle bakan jimine doğru sallana sallana yürümüş ve aynı oranda kendimi sakinleştirmeye çalışmıştım.

İşe bak ya öyle bir durumun içindeyim ki sırf inat olsun diye sevmedigim adami kocam olarak tanıttım.bazen aklimdan süphe  etmiyor değilim.bunca saçmalığın içinde olduğuma gore ya aklım benden bağımsız çalışıyor yada aklimı dinlemekten uzağım

Arabanın kapısına geldigimde istemesem de açmış ve hırkamla bacaklarımı kapatarak oturmuştum koltuğa.kapıyı kapatıp kemeri taktığımda sesimi çıkarmadan karşıya bakmıs ve arabayı sürmesini beklemiştim ama sürmek yerine gözlerini yüzumde gezdiriyor gülumseyerek bakıyordu.bu durumdan rahatsız mıyım fazlasıyla ama söyleyecek veya  kızacak kadar da cesur değildim ona karşı.sonuçta beni hamile bırakmıştı.ondan korkuyordum fazlasıyla çünkü artık ne yapacağını kestiremiyor uzak durmaya çalışıyordum .

-"nereye gideceğimizi sormayacak mısın ?"

Koltuğa yaslanıp kollarımı göğsümde birleştirdiğimde camdan dışarı bakıp dudak kıvırmış ve göz devirerek sağ tarafıma dönmüştüm

-"merak ettiğimi sanmıyorum "

-"benimle konuşurken yüzüme bak "

Kafamı çevirip gözlerine baktığımda alayla gülümseyip çenemi yavaşca tutmuş ve baş parmağıyla okşamaya başlamıştı

-"sözümü dinliyorsun aferin "

-"fazla iticisin "

Gülümseyerek dudağıma yaklaşmış ve yavaşca öpüp geri çekilmişti