ĐØØMEĐ TØ ŁØVE +18 PARK JIMIN

23.BÖLÜM

Kaçmayı başarmıştım zorda olsa. Kan ter içinde kalmıştım hatta koşarken yere düştüğümden diz kapağım soyulmuş çok olmasa da kanamaya başlamıştı . Çok kötü göründüğüme eminim ama inanın ki kaçmam hiç kolay olmadı

Nasıl mı kurtuldum ??

Arkamdan jimin ve suho dâhil olmak üzere altı adam nefes almaksızın koşuyordu inanın önüme o araba çıkmasaydı daha fazla dayanamaz pes etmek zorunda kalırdım ve bu benim için hiç iyi olmazdı . Daha önce hic görmediğim siyah minik araba beni görünce durmuş ve arka kapısı hızla açılmıştı

İçindekilerin kim olduklarını görmeden atlamıştım arabaya  buna mecburdum  . Bindiğim an kapattığım kapıyla araba hızla hareket etmişti soluk soluğa kafamı kaldırıp arabadakilere baktığımda gördüğüm sevimli aileyle zorda olsa hafif gülümseyip geriye  yaslanmıştım

-" iyimisiniz ? "

Kafamı sallayıp başta yanımda oturan iki tatlı kıza ardından önde oturan adam ve kadına bakmıştım

-"teşekkür ederim "

Kadın arkasına dönüp korkan gözlerle beni süzmüş ve  tekrar önüne dönmüştü

-" canın yanıyor mu "

Kadının zorla çıkan  sesine karşı saçlarımı geriye atıp yerimden doğrulmuştum

-"iyiyim , su varsa alabilirmiyim "

Yanimda olan küçük kizlardan biri minik elleriyle suyu uzatıp gülümemişti

-"benim suyumu içebilirsin "

Dünyada böyle iyi insanlar varmıydı hâlâ ,başka insanları da düşünen tehlikeli olsa bile yardım eli uzatabilen insanlığın ölmediğini gösteren nadir kişiler ...

Minik kıza teşekkür edip suyu almış ve nefes almadan içmiştim , kuruyan bogazımı da yumuşattığımda artık nefesim düzelmiş ve kendime gelmiştim

-" beni kurtarmak zorunda değildiniz, başınız belaya girebilirdi sonuçta özür dilerim "

-"asla öyle düşünme sen değil kim olursa olsun zor durumda kalmış savunmasız birine yardım etmek bizim görevimiz "

İyi niyetli konuşmaları huzur veren ses tonları insanın kendini güvende hissetmesini sağlıyordu bu sevimli aile tablosu bir nebze olsun ailemi hatırlatmıştı bana

-" çok iyi insanlarsınız gercekten çok teşekkür ederim sizi tanımak isterim "

-"ohh tanışmamıştık dimi arkadaki iki yaramaz kızlarımız hana ve hara ikizler ve hiç anlaşamazlar bu gülen surat ise kocam treo ona gülen surat derim çünkü sürekli gülümser "

Kocasına aşk dolu baktığında yumuş yumuş olmuştu aşk benim hicbir zaman düzgünce yaşayamıyacağım imkansız birşeydi aniden asılan yüzüme zorda olsa yalancı gülümsememi yerlestirmiş  ve gözlerini kocasından bana çeviren güzel kadına bakmıştım

-" bende dani anlatabileceğim pek özelliğim yok  ama sevgili ailem bana çok kuralcı olduğumu söyler  ben öyle düşünmüyorum herneyse şimdi de seni tanıyalım tabi kendini iyi hissediyorsan "

Kafamı sallayıp derin bir iç çekmiş ve sessizce yutkunmuştum

-"aslında ailemden izin alıp kore'ye kuzenimin yanına gelmeseydim benimde normal bir hayatım olabilirdi fakat size anlatabileceğim özenilecek bir hayatım yok adım lara bence bunu bilmeniz bile yeterli "

Gözlerim dolunca dani hanım  dudaklarını yalayıp önüne dönmüştü bende gözümden henüz akmayan gözyaşlarıma karşı gözlerimi sıkıca yumup ağlamayı kesmiştim