The truth behind my smile. The real me whose cover behind the mask. Those depression that I wrote,was like a sheet of paperwork.
A collection of my poem that might suits to your feeling.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
| Papaniwalaan ko |
Naniniwala ka ba na kapag nagbilang ka ng siyam na bituin sa siyam na sunod sunod na gabi ay matutupad ang hiling mo? Naniniwala ka ba na kapag saktong pagtingin mo sa orasan ay apat na uno ang makikita ng mga mata mo Ay tutuparin nito ang kung ano mang binigkas ng mga labi mo? Naniniwala ka ba na kapag pinagkrus mo ang mga daliri mo at umusal ng mga salita ay mangyayari ito? Ilan lamang sa mga paniniwalang itinanong mo sa akin noon Nakaupo tayo sa damuhan habang tinitingnan ang mga bituin sa langit na waring karagatan dahil sa ulap na nagbibihis alon Mabilis akong tumango dahil galing iyon sa iyo Pero ang totoo, wala ni isa roon ang pinaniwalaan ko Ayoko lang masaktan ang tulad mo kapag nagpakatotoo ako Ayoko lang na mauwi sa pagtatalo at pagsasalpukan ng mga paniniwala at siyantipikong eksplenasyon ang gabing yaon Ang tanging gusto ko lang ay makita kung gaano kaganda ang mukha ng katabi ko sa sandaling iyon Naalala ko pa mahilig kang magkwento sa akin ng mga kakaibang istorya, yung mga mahika at mga engkantada Lahi pa tayong nagtatalo dahil matanda ka na pero naniniwala ka pa Pilit kitang pinapaliwanagan na nabubuhay sila sa imahinasyon Na walang ganoon- Hindi mabubuhay sa mundong ibabaw Sa libro lamang makikita at mababasa ang ganung nilalang Lagi tayong nag-aaway Pero nauuwi rin naman sa lamabingan bago lumubog ang araw Tanda ko pa noon na lagi kang nagkukwento at nagtataka kung paano makontrol ang panaginip Nang sa gayon ay madalaw mo ko kapag tayo ay iidlip Doon maglalakbay tayo sa mundong kinatha at gagawa ng pamilya Isang mapaglarong panaginip Na pinaniwalaan kong pilit Pagod na kase kong makipagtalo At tsaka ayoko narin ng gulo Kaya ngumiti nalang ako at tumango “Oo, sige na pag-aralan mo” Tanda ko na iyon pa ang tugon ko sa iyo Ngumiti ka at sumang ayon, sinabing “Sige ba para sayo” Tanda ko rin ang mga araw na binabasahan mo ako ng libro Nang mga mangkukulam at mahikero Tanda ko pa kung paano mo biglasin ang mga katagang kakaiba sa pandinig Tanda ko pa kung paano mo iwasiwas ang patpat at umaktong nasa matinding paghihirap Tanda ko pa ng bumili ka ng roba At sinabing mawawala ka sa tuwing isusuot mo ito, mawawala na parang bula Lagi kitang pinagtatawanan Hindi dahil sa ikaw ang aking kasiyahan Kundi para kang bata kung umasta. Pero lagi mo itong binabalewala_ Pero isang araw, tinanong mo uli ako “Naniniwala ka ba sa engkanto, sa mahikero at mga elemento?” “Naniniwala ka ba na kapag humiling ka sa bulalakaw ay magkakatotoo ito?” “Naniniwala ka ba sa nga pinagsasasabi ko?” Tumingin ako sa mga mata mo, at napagtanto Maniniwala akp basta galing sa iyo. Wala akong pake kung hindi ito totoo, Wala na akong pake kung ano ang sbaihin ng ibang tao. Paniniwalaan ko ang mga paniniwalang ito_ Dahil sinabi mo, Pinakita mo sa kin na totoo ito. Binuksan mo ang aking mata sa kakaibang mundo, Sa mapaglarong mundo Sinama mo ako sa pglalakbay mo sa mga libro Hindi mo ako iniwan sa byahe mo, Papaniwalaan ko rin kahit pa sabihin mong nakakakita ka ng multo Kahit hindi hindi ito totoo, Mahal kita at iyon ay totoo Paniniwalaan ko ang nilalabas ng mga labi mo Dahil ikaw ang babae ko. Dahil ikaw ang mahal ko.
