My Best Friend, My lover (On Hold)

Chapter 4- Sick

Max's POV

Nagising ako ng maalimpungawan ako. Pagbangon ko ay biglang sumakit ang lalamunan at ulo ko.

Grabe! Ang hype naman yata. Ang sakit talaga! Auurgh!

Ang bigat ng pakiramdam ko. Nahihilo ako. Ano bang nangyayari sakin? Psh!

Sinubukan kong tumayo pero agad din akong napahawak sa headboard ng kama ko dahil sa sobrang hilo na naramdaman ko.

Hindi naman ako nagpaulan. Bakit ako nagkaka ganito? Aiish!!

Kailangan kong piliting wag mahilo dahil 2nd day ko palang sa school, absent agad.

Sinubukan kong maglakad pero nahihilo talaga ako at ang sakit ng ulo ko. Naramdaman kong unti unting nanlabo ang mata ko kaya napahawak ako sa drawer ko at aksidente kong natamaan ang vase kaya nabasag ito. Sinubukan kong yumuko pero mas lalo lang akong nahihilo. May narinig akong yapak papunta sa gawi ko at agad na bumukas ang pintuan at iniluwal si Mama.

"Maxine! Anong bang nangyayari?" Nagaalalang ani niya bago ako tuluyang bumagsak at nawalan ng malay.

Nagising ako sa isang kwartong hindi pamilyar sakin. Inilibot ko ang paningin ko pero bigla nalang sumakit ang mata ko at pakiramdam ko ay nanlabo ang paningin ko. Natatakot ako.

"Ma! Ma!" Takot na sambit ko at pilit  inaninag ang kisame kahit sobrang labo na ito. Unti unti itong naging puti.
"Ma! Nanlabo ho paningin ko!"              Tarantang sambit ko.

Naramdaman kong lumapit si mama kaya nilingon ko siya. Ang labo parin ng paningin ko. Parang may nakaharang na manipis na puting tela sa mata ko dahil malabo talaaga ang paningin ko at parang anino lang ang nakikita ko kay mama.

"Sandali lang! Tatawag ako ng doktor!" Puno ng pag aalala ang toni niya.

Doktor? Nasa ospital ako? Waahhhhh!!!

Tumango ako at naramdaman kong dali daling lumabas si mama sa kwartong ito.

Tumingala ulit ako sa kisame at pilit na pinalilinaw ang paningin, pero para na talaga akong mabubulag dahil ang ang Berde na parte ng kisame ay unti unting naging puti.

Natatakot ako. Ayokong ma bulag. Ayokong lagi nalang akong nag papaalalay, nag papasubo tuwing kakain. Ayoko!!!

Narinig kong bumukas ang pinto pero hindi ko ito nilingon. Alam kong sina mama yun. Ano pang sense ko kung hindi ko naman sila nakikita. Mas mabuti nang hindi ko sila lingunin. Wala namang sense kung lilingunin ko sila dahil hindi ko rin naman sila makita.

Tiningnan niya ang pulso ko at ayos lang naman ito, pero paghinga ko ay ang bumabagal. Sa madaling salita, may hika ako, kaya nilagyan nila ako ng oxygen. Ang panglabo ng paningin ko ay epekto raw ito ng gamot pero mawawala rin daw ito. Hindi ko na alam kung anong sumunod na hakbang ang ginawa nila dahil tulala lang ako at lutang. Namalayan ko nalang na unti unting pumugay ay pumikit ang mata at nakatulog.

Nagising ako nang maradamang may tumusok sa braso ko kaya napamulat ako. Nagulat ako ng pagmulat ko ay malinaw na ang paningin. Napangiti nalang ako.

Ohhhh!! Yes!  Thank god!

Nilingon ko ang nurse na nasa gilid ko pala at nag iinject sakin. Tumango muna siya bago umalis.

Para saan yung ininject nila?

Nakapagtataka lang kung bakit at ano ang ininject nila.sakin. psh!

Agad na lumapit si mama sakin ng nakaangiti kaya ngumiti rin ako ng pilit. Hinaplos haplos niya ang buhok ko.

"Sabi ng doktor, makakauwi kana kapag maayos na ang paningin mo." Nakangiting sabi niya.

Samadalung salita, makakauwi na ako!!!

Ako namang si Abnormal, ngumiti ng napaka todo todo.

"Ano ba kasing pinag gagagawa mo kahapon at nagkaganyan ka?" Taong ni mama.

Uhh,ohh! Lagot!

Nagkibit balikat lang ako dahil wala akong balak sabihin sakanyang matapos kong dumada ay uminom ako ng marami at malamig na tubig. Saka ang sakit ng lalamunan ko, paos ako.

Batang pasaway!!!

Napabuntong hininga nalang siya saka niligpit ang mga gamit.

Good job, max!

Carl's POV

Hindi pumasok si Maxine ngayon at di namin alam kung bakit. Ewan ko ba, basta parang pakiramdam ko, magiging bahagi siya ng  buhay namin. Hindi rin siya mawala wala sa isipan ko nitong nakaraang araw. Inaalam kung sino talaga siya at bakit ganyan. Minsan naisip ko, baka broken hearted ang peg. Whahaha!

Nandito kami ngayon sa Grandstand, tambayan namin. Hinihintay namin si Grace dahil magbabanyo raw sila. Mahigit samopung minuto na pero wala parin sila. Tsk! Magrereklamo na sana ako pero nakita ko si Jay na papalapit sa gawi namin kasama si Grace. Sinenyasan ko silang maghintay sa baba dahil kami nalang ang bababa, at ganun nga ang ginawa namin.

Maaga kaming pinauwi dahil may biglaang meeting ang mga guro para sa gaganaping intrams. Sabi nila na mapapaaga ang intrams para puro pag aaral nalang ang aatupagin namin sa mga susunod na buwan. Kaya napagdesisyonan namin na mag tambay muna sa bahay nila Jay.

Nakasakay kami sa Van nila Jay at ngayon ay papasok na kami sa Village nila. Straight, Liko pakanan, straight ulit, at liko pakaliwa ang ginawa namin para makarating s bahay ni Jay. Huminto kami sa tapat ng isang dos andanas na bahay, simple at eleganteng tignan. Pero nagtaka ako kung bakit kami huminto dito gayo'y hindi naman bahaay nila Jay ito. Nilingon ko sila pero busy sila sa kani kanilang buhay. Kaya dumungaw ako sa bintana at nakita kung may humintong taxi sa harap namin. Hindi rin kami makaa singit dahil one way ang daan papasok at one way ang daan palabas. Sumandal ako at hinintay na umalis ang taxi pero ilang sandali pa ay hindi parin gumagalaw ang sasakyan namin, kaya dumungaw uli ako at laking gulat ko ng nakita si Maxine na inaallayang bumaba ng kanyang ina at naka oxygen at ang putla niya.

Whattt happened!!?

Kinabahan ako. Hindi kaya, dahil yun sa nangyare? Pero sobra naman yata ang epek non?

Nilingon ko si Jay. " magkapit bahay pala kayo ni maxine?" Tanong ko kay Jay. Kunot noo naman siya nag angat ng tingin sakin.

"What are you talking about?" Tinuro ko ang gawi ni Max na ngayon ay papasok na sa bahay. "Hindi ko alam." Nagkibit balikat lang siya.

"Anong nangyare sakanya, bakit naka oxygen siya?" Si grace. Nakikinig pala sila. Psh!

"Malay ko ba, hindi naman ako sumama sa ospital noh." Si Jay.

Napangiwi nalang kami ni Grace.dahil sa kasungitan niya.
Kinakabahan talaga ako. Promise!
Nakakatakot kaya siyang babae. Tumingin ako kay Michael at mukhang na gets naman niya ako dahil biningyan niya ako ng its-not-your-fault- look. Lumingon uli ako sa gawi nila pero wlaa na sila. Umalis narin kami don at pumunta sa bahay nila Jay. Halos dalawang bahay lang ang agwat ng bahay nila Jay at Maxine.

Michael's POV

Nung nalaman kong absent si Maxine ay nanlumo ako. Inaamin ko, una palang kita ko sa kanya at na antig na ang interest at mukhang natamaan talaga ako sakanya. Pero dahil nga misteryosa at wirdo, wala akong balak sabihin sa kanya. Grace and I had a Mutal Understanding (MU). But im very sorry to Grace because Maxine is my Crush now. Hindi naman totaly na kami na ni grace pero the way we treat each other, ay parang nagsasabi iyon na may namamagitan samin ni Grace. Im too young for that shit! Psh!

Di rin naman ako open minded sa mga kaibigan ko, sa madaling salita, masikreto ako. Psh!

Nung nakita ko siya kanina sa Village nila Jay ay parang nabuhayan ako. Naisip ko nga, dapat araw araw akong bibisita kay Jay para naman makita ko siya. Kaso, mukhang maghihinala sila sakin. Boto pa naman sila samin ni Grace kahit hindi pa naman kami. Actually, si Grace lang ang may gusto ko.sakin pero hindi rin nagtagal ay nagustuhan ko rin siya. Malay ko ba don.

Simula nang nakita namin si Max, naging balisa si Carl. Iniisip siguro niya na siya ang may kasalanan kaya nagkaganun siya. Naisip ko rin yun lalo na't nabasa sa mga drinks si Maxine at nag painit pa silang dalawa para makabili ng damit ni Maxine. Pero masyado naman yatang malala ang naging epekto nun? Naka oxygen pa nga siya eh. Ang totoo, nag alala talaga ako nung nakita ko siya kanina pero hindi ko pinahalata.

Nandito ako ngayon sa kwarto ko at kakatapos ko lang mag advance reading kaya humiga ako at nag isip isip. Balak ko sanang yayain siya ngayon intrams na sumali sa blind date booth pero, makakahalata sila masyado. Saka, ang sungit kaya nun at lagi lang nakaa poker face. Nakakatakot ang seryoso niyang mukha, lalo na kapag galit siya.

Bahala na si superman sa mangyayari. Basta hindi ako aamin.

Pagkatapos ko mag isip isip ay agad akong natulog para maaga akong magising bukas.

Good night everyone, batman, at superman!

-To Be Continued-