The Secret CEO

Chapter 9

Chapter 9

Primrose

"What the hell?"

My jaw dropped upon seeing how messy the living room turned up. Nagising ako kanina dahil sa ingay ng mga lalaki rito sa bahay. Sinubukan ko ulit matulog pero hindi na ako dinalaw ng antok kaya naman bumaba na ako. Lalong nagising ang katawang lupa ko nang makitang nagkakagulo silang lahat sa sala.

May balloons, posters, and banners sa lapag habang inaayos naman nina Loey ang mga letrang gawa sa lobo sa may sofa. WELCOME BACK.

"Sinong babalik?" tanong ko.

Loey glanced at me, "Leigh."

I halted for a moment upon hearing his name. No way!

He's busy arranging the balloons with the help of Kuya Jinmin. My eyes turned to Baron and Nate who were just fooling around, playing with the posters, and imitating Leigh's pose. I shook my head, amused at how they move around the house as if they've been here for so long. Ilang araw pa lang kaya, pero kita mo naman, parang si Uncle Reylan na walang paalam na gagamitin pala ang sala't may dadating na naman na bago.

Wala namang problema sa akin iyon dahil sila lang din naman nagbibigay kulay at ingay sa bahay na ito. Kahit nga si ate Alice ay natutuwa dahil masaya na raw umuwi rito.

"Hey, Baron Blaise, tumulong ka naman dito!"

"Ang ingay mo, Matt. Wait lang, okay?"

Umiling na lang ako sa kanila. Para talaga silang bata madalas, kaya parang ako iyong matanda rito, eh. Well, there's still Dredleigh.

"Paki-ayos iyang mga kalat niyo, ha," paalala ko.

"Yes, boss!" sigaw nila Baron, Matt at Nate.

I let them do their stuff while I went to the kitchen for brunch. It seems like they also just ate their food because Dredleigh's there, washing the dishes.

"Hi," I greeted him.

He just nodded then continued with what he's doing. I didn't mind him that much since I already got used to his silence the more I get to know them. Minsan naman madaldal pa rin siya kahit paano, eh. Sadyang mas sanay yata na tahimik at seryoso ang isang ito.

Tahimik lang akong kumakain habang pinagmamasdan ang likod ni Dredleigh na inaayos ang mga hinugasan niya, lalo na iyong mga ginamit sa pagluluto.

"Ako na," aniya nang huhugasan ko sana ang pinagkainan ko.

Nahihiyang tumango naman ako sa kanya. Hindi ko alam kung paano tumanggi, eh! Hinayaan ko na lang siya pero hindi ako umalis hangga't hindi siya tapos sa kanyang ginagawa. Kahit naman tahimik kami, mas maganda pa rin na may kasama lalo na at siya naghugas ng plato ko.

"Iisipin kong kayo ang magpapakasal."

Both of us turned to the person who just walked in the kitchen while pouting. He's cute but still managed to look manly. It must be his tall figure.

"We're not even talking to each other right now," snorted by the person who just finished washing all the dishes.

"But you look like a couple, and I'm envious."

Nang makalapit si Loey at akmang aakbay kay Dred ay mabilis na siyang nahampas nito sa braso na nagpangiwi sa kanya.

Loey laughed before shifting his gaze to me, "Pwede bang umalis na lang tayo kapag nakarating na si Leigh?"