At Nang Makilala Ka

Epilogue

Nabuhayan ako ng loob ng nasilayan ko ang mukha ni manag Ana.

Ohh.ija ikaw pala yan??Anong ginagawa mo dito??

H-hahhh???Gusto kulang po sana makausap si Matt nandiyan po ba siya??

Biglang nawala ang mga ngiti sa labi ni Manang Ana nang bigla ito na Pakistan ng pait. Mas lalo lang ako nakaramdam nang matinding kaba sa aking kaibuturan. Hindi ko maintindihan pero biglang tumulo ang aking mga luha sa aking mga naisip.

Ahhh..Pasok ka muna ija. Yaya nito sakin at inakay ako papasok sa mansion nila Mateo. Ohh kumain kana bah?? Huwag ka ngang umiyak.. nakakaawa yung pagmumukha mo ehh..nag aalala nitong turan sa akin.

M-manang saan ba nagpunta si Mateo??~huk~ S-sabihin niyo n-nalang kasi m-manang ~huk~ Busog pa kasi ako manag ehh.. Napapahikbi na ako sa subrang sama nangloob na hindi ko maintindihan.

Tahan na ija hindi ba sinabi ni Mateo sayo na aalis na siya ngayon??Akala ko pinag usapan niyo na ito??

U-umalis poo????Sa-saan po siya nagpunta Manang?? Hindii ehh ~huk~ wala akung alam sa nangyayari ngayon. Huhuhuhuhu hindi kuna talaga mapigilan at bumuhos na nang tuluyan ang aking mga luhang kanina kupa pinipigilan. M-manang ~huk~ hindi s-siya ~huk~ nag pa alam sa akin ehh ~huk~ huhuhuhuhu..

Psssshhh tahan na tahan na babalik naman siya ehh. Huwag kana umiyak kaninang umaga ang flight niya papuntang ibang bansa dahil gusto ng ina niya na doon na siya mag aral at makapag tapos ng sa ganun maka tulong siya sa business ng mga magulang niya pagmalapit siya doon.

Imbes na sagutin ang mga paliwanag ni Manang Ana patuloy nalang ako sa pag iyak. Hindi ko inakalang kaya akung iwan ni Mateo ng walang pa alam.

A few minutes later~~

Tulala akung nakaupo sa aking kama. Paulit ulit ina alala ang mga panahong kasama kupa siya. Nilalasap ang masakit na pagdadalamhati ng pag iwan niya. Hindi ko lubos maisip kung bakit nagkakaganito ako, hindi ko lubos maisip na magkakaganito ako kung iisipin hindi ko naman siya kasintahan para masaktan ako ng ganito katindi.

Habang abala sa pagmumuni muni biglang tumunog ang aking cellphone. Agad ko itong kinuha at tinignan ngunit sa isang pindot ko dito ay may biglang lumabas na parang voice message. At mukhang sinadiya itong e alarm sa ganitong oras nang sa ganun ay sa ganito oras kudin marinig. Kung ano man ang laman nito yun ang hindi kupa lubos alam.

Daglian ko itong pinindot para daglian din itong magsimulang magsalitan. Napaigtad agad ako nang marinig ko ang kilalang boses na nanggaling dito.

Voice mail~

Hey! Cy Cryst Merah. First of all I just want to say thank you for your care, support and stand as my comforter if I'm exhausted and sad.... I know you're the first person that getting sad if I leave and never comeback.(he chuckle)..Just kidding..I miss you Cy sana maunawaan mo ang mga naging desisyon ko.(medyo naging mahina at naging seryoso na siya) Alam mong hindi din madali para sakin ito na iwan ka nang walang ni isang salita. Kasi alam kung oras na makita pa kita at aalis lang din naman ako magbabago ang mga iyon at mapipilitan akung bumalik at mananatili nalang sa tabi mo. (Biglang tahimik at malalim na buntong hininga) Cy I have something to say at alam kung mas masasaktan ka at piliing..(Gumaral gal ang boses nito at mukhang impit na pagpipigil ng buntong hininga) ...mag-galit nalang s-sakin. Matagal akung nagsinungaling pero kailan man hindi ko iyon pinagsisihan.....(Tahimik ulit) C-Cyyyy...(ngayon medyo may something na sa boses na pilit nitong kinakalma ang sarili) ~umiiyak ba siya??~ .....Cy I.......L-love you and I just want to introduce my self to you.... I'm Hunce Mateo Sylvestre the real Mr.Unknown your the only one someone. I'm really really sorry sa pagsisinungaling ko. Please promise to me that you'll always take a good care of your self cause I'll be back soon.......Bye I love you most Cy Cryst Merah Montejo...........