Lupi

Chapter 4

Aan de andere kant van de continent lag Lojasnu. Mijn broer zou daar heen gaan, om bondgenoten te maken. Maar eerst moest hij, langs de rivier de Moq. In deze rivieren zwommen vreemde vissen en aan de randen zaten vreemde beesten. Niemand wilde van hen dat de mens in hun gebied zou kunnen komen. 

        "Anwyll Sloane, vandaag even niet." mompelde de man die tegenover hem stond. Zijn scheve standen vielen nogal op, zijn neus van meerdere malen gebroken en had veel (mislukte) hechtingen in zijn gezicht. Hij was totaal geminkt, maar voor hem maakte dat helemaal niet uit. Mijn broer was een dappere man, een man die tegen hem terug zou reageren: "Voor jou, maar niet voor mij." en dat deed hij ook.

        Hij liep rond zijn tent en zocht naar Mariam, wie de vriendin was van zijn beste vriend. Mariam en Anwyll hebben al de hele reis een stiekeme relatie, maar deze zou ooit een keer moeten stoppen. Anwyll wordt uitgehuwelijkd en Mariam zou moeten trouwen met Pepe... Voor Anwyll zou de relatie nu niet gaan stoppen, nee - zeker niet. Hij was te verliefd om de hele reis verder niet meer aan haar te mogen zitten. Ze was beeldschoon - volgens hem, ze had mooie bruine heldere ogen waar hij zo in verdwaald kon worden. Toen hij verder de pad in liep waar de andere tenten ook stonden, botste hij opeens tegen haar. "Mariam!" zei hij heel voorzichtig. Ze glimlachte en pakte haar gevallen spullen weer op. "Waar is Pepe? Mariam! Waar is Pepe?" vroeg hij een beetje haastig, hij wilde dat niemand hen zou horen.

"Op jacht naar eten... Kom." Ze nam hem mee naar haar tent, waar ze eerst lang aan het praten waren over alles en nog wat. Over zijn familie - over haar familie, over hun vrienden, over de mensen die ze al achter moesten laten op hun reis... Soms was het emotioneel, maar meestal konden ze wel lachen. Hij, die eigenlijk geen gevoel voor humor had of juist een hele domme, en zij, die eigenlijk al een relatie heeft... Waarom werden ze verliefd op elkaar? 

Langzaam begonnen ze aan elkaar te zitten en te zoenen, maar dat werd opeens uit het niets verstoord. Het zusje van Mariam, die eigenlijk niet mee mocht gaan met de reis, kwam de tent binnen. Ze wist van de relatie af, maar had altijd haar mond gehouden tegenover Pepe. "Alweer?" vroeg ze mompelend. Anwyll en Mariam begonnen te lachen en deden hun kleding weer goed aan. Ze liepen de tent uit en zagen Pepe met een grote groep mannen aanrijden op hun paarden. Ze waren op het nippertje gestopt, anders was het zeker niet goed afgelopen...

        "Pepe Disofoa, fijn dat je terug bent, makker." Anwyll liep zij aan zij met Pepe die samen naar de hoofdtent wandelde. "Waar is Mariam?" vroeg Pepe en keek mysterieus naar Anwyll - wie een normale blik op probeerde te zetten. Hij keek om zich heen, en zei: "Volgens mij gewoon in haar tent," hij liep de hoofdtent binnen waar hij Lonnen - een van de hoofdaanvallers, zag te rollebollen met Monisola... Monisola was een jong meisje, een goede vriendin van Fiacre die met geluk mee mocht met deze reis. Ze waren blood, en Monisola genoot er ook zeker van. Het was dus geen verkrachting... 

Pepe en Anwyll keken geschrokken naar elkaar en daarna weer naar de twee. "Wat moet dit betekenen, Lonnen? We hadden afgesproken dat je het alleen mag doen met hoeren!" riep Anwyll verbolgen. Hij liep richting Lonnen en duwde hem van Monisola af. "Doe dit nooit meer!" riep Pepe daarna tegen Lonnen. Lonnen, die helemaal verschrikt was, liep de tent uit terwijl hij zijn kleding wilde aandoen... Tegelijk. Pepe liep naar Monisola toe, hij aaide haar om haar rug en zei: "Doe maar snel je kleren aan, en zorg dat je niet meer bij hem in de buurt komt." Anwyll zag dat Pepe naar haar naakte lichaam keek, maar Anwyll hield zijn mond daarover.

        "Hebben we vanacht zin om wat hoertjes te neuken?!" riep Pepe die de tent met soldaten inliep. Ze lachten, ze gierden en ze brulden er op los. Anwyll was er niet bij, maar liep al snel daarna de tent binnen. Hij hoorde Pepe schreeuwen toen hij met zijn adviseurs aan het overleggen was in de hoofdtent. Lonnen was ook een adviseur, maar zijn wipje van vanmiddag was alweer vergeven. 

"Pepe..." Anwyll stond achter Pepe die de bier al in zijn handen had. "Je hebt Mariam... Of, eh, niet meer? Toch?" Daar stond hij dan, heel nerveus en onbedoeld achter Pepe... Pepe die eigenlijk niet veel om Mariam omkeek, en alleen maar hoeren aan het neuken was. Hij draaide met zijn dronken kop, terwijl hij helemaal nog niet dronken was, om naar Anwyll. "Neuk jij der maar! Zo hard als je kan, met je kleine lul!" riep hij. Hij ging op het bankje zitten en er kwam een naakte vrouw bij hem zitten - ze begonnen te kroelen... "Maar dan wil ik er wel geld voor hebben!" vulde hij aan.

        Anwyll ging weer terug naar de hoofdtent en gaf geen enkele moeite aan Pepe... Na zijn vergadering ging hij naar Mariam toe, die met haar zusje aan een spelletje aan het spelen was. Anwyll deed mee, ze hadden veel gelachen...

Anwyll pakte de hand vast van Mariam en keek haar bezorgd aan. "Pepe die is weer hoeren aan het... neuken... Ik meldde hem nog even over jou, maar nee hoor... Hij zei dat ik je mocht neuken zo hard als ik kon... met mijn kleine lul... Maar dan moest ik er wel geld voor betalen?" Het zusje van Mariam lachte en wist hoe laat het was: ze liep de tent uit en ging met haar hond - Skonax, naar Lonnen toe.