'Hiçbir aşk bu kadar korkunç olmamıştı.'
•İntikam almak isterken aşık olmuş bir cin padişahıydı o. Ve bu hali intikam isteyen bir cin padişahından daha tehlikeliydi.
Önceden sadece ben ve soyum tehdit altındayken şu an dokunduğum, görüştüğüm herkes...
Oy vererek düşüncelerinizi yorum olarak ekleyebilirsiniz.
“Burası, 4. katta oturuyor.”
Emre’nin gösterdiği binaya baktım. Hiç beklemediğim bir şeydi. Zira ben ıssız bir yer bekliyordum ama hocanın evi, şehrin tam ortasındaki apartmanın bir dairesiydi.
“Apartman da mı oturuyor?” dedim aklımdakileri dilime dökerek.
“Evet,” dedi Emre. “Sen nasıl bir yer bekliyordun?”
“Ne bileyim. Korku filmlerindeki gibi ıssız bir yer bekliyordum. İnsanlardan uzakta bir yer.”
“Bazen filmlerdeki gibi olmuyor. Hocayı gördüğünüzde de şaşıracaksınız. Ben de filmlerdeki gibi bir hoca beklerken aksine bizin gibi biri çıkmıştı. Gidince görürsünüz zaten.”
“Hadi gidelim o zaman.” diyip binanın dış kapısına doğru yürüdüm. Neslişah, Emre ve Ecem arkamdan gelirken binadan içeri girmiştim bile. Asansörün önüne geldiğimde açılması için düğmeye basıp bekledim. Kapısı açılınca seri hareketlerle dördümüz asansöre bindik. Ecem 4. katın düğmesine basınca asansör yukarı doğru çıkmaya başladı. 4. kata geldiğinde durunca teker teker indik asansörden.
Daire de iki ev vardı. Hangisi olduğunu bilmediğimiz için Emre’ye uymaya başladık. Emre orta kısımda açılan asansörün solunda kalan eve ilerleyince hepimiz o yöne döndük. Emre kapının önüne gelince zili çalıp beklemeye başladı. Biz de onunla birlikte beklerken kapı bir süre sonra açılmıştı.
Merakla kapıyı açan kişiye baktığımda 1.80 boylarında orta yaşlarında bir erkekle karşılaşmıştım.
“Buyur Emre, hoş geldiniz.” Adam meraklı gözlerle bize bakıp konuşmuştu Emre’yle. Emre de saygılı bir şekilde “hoş bulduk hocam. Müsaadeniz var mı? Size danışmamız gereken bir konu var.” demişti.
“Tabii, buyurun geçin içeri.”
Hocanın davetiyle önce Emre ayakkabılarını çıkarıp geçince arkasından ben geçtim içeri. Benim arkamdan Ecem ve Neslişah da gelirken hoca kapıyı kapatmış, “ilk odaya geçin ayakta kalmayın.” demişti.
Girişte kısa bir koridor vardı. Koridor üzerinde sol tarafta iki oda, hemen dış kapının karşısında da mutfak olarak tahmin ettiğim bir oda daha vardı. Koridor ‘L’ şeklindeydi. Biz hemen ilk odaya geçtiğimizden, evin kalan kısmını görememiştim.
Oturma odası olarak tahmin ettiğim oda ise orta boyutlardaydı. Karşılıklı iki kanepe, yan yana duran iki koltuk, televizyon, duvar saati ve Arapça yazılı birkaç levha dışında başka eşya yoktu.
Neslişah, ben, Emre ve Ecem sırasıyla bir kanepe de otururken hoca da tam karşımızdaki kanepeye oturmuştu. Tam karşımda duran hocayı incelediğimde Emre’nin dediği aklıma geldi. Gerçekten de hoca olduğuna dair tek bir iz bile yoktu görünüşünde. Aksine düzgün giyinimli orta yaşlarında biriydi. Üzerinde kot pantolon, siyah ince bir kazak vardı. Saçları, kısa sakalları ve mavi gözleriyle oldukça çekiciydi. Beklemediğim kadar genç ve yakışıklıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
