Me, myself and I

The truth

Langzaam fiets ik naar huis. Het is pas zeven uur en ik ben ruim op tijd thuis. De film was leuk, echt gezellig! Een jaar geleden, in de derde, bedacht Bella dit. Elke week op zaterdag avond/middag kijken we bij iemand een film. Wij, dat zijn Bella, Rosa, Mara en ik, Emma. De vier A's, noemen ze ons wel eens, want al onze namen eindigen op een a. We zijn vriendinnen, denk ik. Ik ken Mara sinds de eerste en Rosa en Belle sinds de tweede. Het is een tweeling, en ze kwamen vanuit Amsterdam hierheen. Hun ouders waren net gescheiden. Met die meiden zit ik in de pauze, naast elkaar tijdens de les en ik spreek met ze af. Niet omdat ze zo aardig zijn. Natuurljk zijn ze dat wel, maar weinig anderen willen bevriend met me zijn. Ik ben Emma, doodnormaal, gewoon iemand die je vaag kent. Ik zit er niet mee, zo gedraag en kleed ik me ook. Maar toch, ik zou wel eens weten hoe andere meiden zich voelen. De populaire meiden, die de aandacht van jongens krijgen, en veel vriendinnen hebben.

Ik sla de hoek om en rijd mijn tuin in. Ik zet mijn fiets neer, en als ik naar binnen loop zie ik dat het al bijna helemaal donker is. "Ha Emma, daar ben je!", roept mijn vader. "Hoi pap. Wat eten we?" Ik hang mijn jas op en leg mijn tas neer. "Pizza schat, daar hou je toch zo van?", antwoordt mijn moeder is zijn plaats. Dan weet ik dat het mis was. Mijn ouders, die altijd gezond aten, kochten vrijwillig pizza? No way. "Oké..." Snel pak ik een stoel en ga zitten. Hoe eerder mijn eten op is, hoe beter. Dan weet ik tenminste wat er aan de hand is!

De spanning aan tafel is om te snijden. Ik zeg niks, en mijn ouders doen er alles aan om er een gezellige maaltijd van te maken. "Hoe was de film Emma?" Vraagt mijn moeder. Ik eet stug door. "Leuk, denk ik." Antwoordt mijn vader dan maar. Gelukkig zijn we snel klaar. "En? Wat is er aan de hand?" ,Vraag ik meteen. "Eerst even opruimen Emma, geduld.", zegt mijn moeder kalm. Zo snel ik kan, ruim ik de tafel af en maak hem schoon. Ik ga zitten, net als mijn ouders. Ik zit tegenover hen, en voel me net een misdadiger.

"Kijk Emma," begint mijn vader,"Wij, je moeder en ik, zijn natuurlijk bijna 20 jaar getrouwd." Ja, dus? Ga door man! Hij oogt zenuwachtig. "Dat is erg lang." Jaaa, en nu? "Wat je vader wilt zeggen," zegt mijn moeder nu," is dat we besloten hebben allebei onze eigen weg te gaan." Ze kijken me verwachtingsvol aan. "Wacht even... Gaan jullie scheiden?!" Dit kan niet waar zijn. Het is een grote grap. Maar als ik opkijk, knikt mijn moeder. "Zo kan je het ook zeggen, ja."
"Maar hoezo?" Ik kijk waarschijnlijk erg verdrietig, want mijn moeder wilt opstaan. Ik hou haar tegen. "Niet nodig mam. Maar waarom nou?" "Tja liefje, je vader kwam een maand geleden naar me toe. Hij had een andere vrouw ontmoet, gewoon als vriendin, en bedacht dat hij eigenlijk niet meer verliefd was. Toen hij het met mij deelde vertelde ik dat ik hetzelfde voelde." Nu kijk ik ongelovig.

Mijn vader gaat verder. "Ik ga in de vakantie verhuizen, je moeder blijft hier. Wat wil jij doen?" Ik denk aan alle gevolgen van de scheiding. Een van mijn ouders heel weinig zien, nieuwe families. "Waar ga je heen?" Hij bloost. "Naar Londen." Wát? Londen?! "Sorry?" Stamel ik. "Ik heb een haar ontmoet op zakenreis. Ik kan bij haar intrekken." "Maar je kent haar pas twee maanden! En hoe heet ze eigenlijk?" Ik ben te verbaasd voor woorden. "Het is een studievriendin, ik ken haar al veel langer. Ze heet Jennifer Ashton." Nu wordt het me echt te veel. Kan je wereld in elkaar storten in een avond?! Blijkbaar dus wel. Ik bedoel, Londen is cool. Maar om er te wonen? Ik leg mijn hoofd op de tafel. "We snappen dat het moeilijk is Em, maar toch willen we dat je zo snel mogelijk kiest wat je gaat doen." Mijn moeder was opgestaan en legde een arm om me heen. Opeens schoot er een vreselijke gedachte door me heen, en ik ging met een ruk recht op zitten. "Heeft die Jennifer ook kinderen?!" Mijn vader knikte aarzelend. "Rose en James McCallister." "Haha pap, even serieus." Rose en James McCallister zijn super beroemd. Rose is actrice en model, James acteur. Ze zijn heel goed en iedereen kent ze, en ze zijn pas 17 en 19. Ze spelen onder andere in de Legend films, in This is what happy looks like, en Rose gaat in The selection spelen. Mijn vader kijkt verbaasd. "Ik bén serieus. Hoezo zou ik dat verzinnen?" O nee, o nee o nee o nee.... Ik sta op en mijn stoel valt om. Dan ren ik zo snel als ik kan naar mijn kamer. Ik doe deur op slot, ga op mijn bed zitten en begin te huilen.