Me, myself and I

Mara and I and a strange package.

Mara en ik hebben de hele ochtend geschreven en dit is wat we hebben:

Voordelen van Londen:
- Cute boys met een nog cuter accent.
-Altijd shoppen bij Topshop.
-Bijna niemand kan daar Nederlands, dus ik heb mijn eigen geheime taal.
-Leuke winkels.
-Elke dag voor school naar Starbucks.
-Er zijn geweldige parken.
-HARRODS!
-Je woont bij Rose en James McCallister!

Nadelen Londen:
-Het is super ver weg van Zuidwijk.
-Je moet een schooluniform aan op school.
-Je woont bij je vaders vriendin, ieuw!

Voordelen Zuidwijk:
-Ik blijf op deze school.
-Ik kan mijn vriendinnen elke dag zien.

Nadelen Zuidwijk:
-We verhuizen naar een flat.
-Mijn moeder gaat werken en is dus bijna altijd weg.
-Je ziet niet meer van de wereld.
-Het is er altijd koud en regenachtig weer.
-Er zijn géén winkels.
-Alle jongens zijn raar, lelijk en kinderachtig.

Mara kijkt me verwachtingsvol aan. "En? Wat vindt je er van?"
Goede vraag. Het ziet er zo wel overzichtelijk en netjes uit. "Ik ben er blij mee Maar! Het is echt mooi." Als ik er zo naar kijk, lijkt Londen zo veel beter. Maar toch... Verhuizen? Nu?! En Mara bijna nooit meer zien?
Mara glimlacht blij. "Dankje. En zullen we nu een Drop Dead Diva kijken?!"

Even later zitten we voor de tv. Drop Dead Diva is zo leuk! Het is een serie, en we kijken het altijd op Netflix.
Ik sta op. "Wacht even!" Snel loop ik naar de keuken en pak ik twee brownies en de theepot. Ik loop terug en zet zet ze op het kleine tafeltje, waar al twee roze mokken staan. "Oké, beginnen maar!"

Een uurtje later staat Mara langzaam op. "Ehm Em, ik wil dat je weet dat ik je echt never nooit vergeet. Onthoud je dat? En we blijven altijd vriendinnen, ook al ga je naar Londen. Je bent mijn beste vriendin." De tranen stonden nu bij ons allebei in hun ogen, en ik geef Mara snel een dikke knuffel. "Dat weet ik toch wel, gekkerd. Je blijft ook altijd mijn beste vriendin. Hoe weet je trouwens dat ik Londen kies?" Nu kijk ik Mara verbaasd aan. Mara lacht. "Ik ken je toch. Wie kiest dit saaie dorp nou als je ook naar Londen kan met een fantastische stief broer en zus?!"
Ik glimlach. "True. Waarschijnlijk verhuis ik al voor Kerst! Nou ja, ik heb altijd al een kerst in Londen willen meemaken."
"Ja inderdaad! Ik kom zoiezo zo snel mogelijk. Waar gaan jullie eigenlijk wonen?"
Ik ging weer zitten en gaf antwoord. "In een huis in Notting Hill! Het ligt vlakbij Portobello Road, heel dichtbij het centrum dus. Het huis is blauw!"
We barsten in lachen uit. "Blauw?! Geniaal."

Het was nu een uur of zes en Mara was naar huis. Morgen immers weer school!
"Mara, kun je even komen? Ik heb een pakje voor je!" Dat was mijn vader. Raar, een pakje op zondag. Van wie zou dat zijn?
Ik loop naar de gang.
"Voor mij? En op zondag?"
"Voor jou ja. Het was verkeerd bezorgd, dus het lag al een dag bij de buren. Ik heb het net even opgehaald." Hij overhandigt me een kartonnen pak, van zo'n dertig bij dertig centimeter. "Dankjewel!" Ik loop ermee naar de woonkamer. Wat was dit?! Al vanaf dat ik een kind ben, ben ik dól op het krijgen van post, dus nu ben ik erg benieuwd!
Bovenop zat een envelop. "Eerst lezen!"
Ik maak hem open en begin de brief te lezen.

"Beste Emma,
Je hebt waarschijnlijk geen idee wie ik ben. Logisch, ik weet ook niet wie jij bent. Ik zal me daarom even voorstellen.
Ik heet Rose McCallister, en ik ben zeventien jaar oud. Ik schrijf je, omdat onze ouders blijkbaar wat hebben. Ik zal je daarom de komende paar jaar vermoedelijk vaak zien. Zo leuk! Ik heb altijd al een zusje willen hebben, ook al zijn we bijna even oud, hihi.
Ik denk dat je wel eens van me gehoord hebt. (Niet arrogant bedoelt, hoor!)
Mijn films zijn blijkbaar goed, en mijn carriere als model gaat ook heel goed. (Hoewel alle anderen veel knapper zijn!)
Ik zit nog steeds op school, want raar genoeg vind ik het leuk. Op school voel ik me altijd gewoon een normale tiener. Ik zou nu in de zesde zitten in Nederland, hier in een heel ingewikkeld school type waarmee ik je niet zal vervelen. Mijn hobby's zijn acteren, dansen, hockeyen, lezen, piano en gitaar spelen en kletsen en shoppen met mijn vriendinnen.
Ik hoop dat we goede vriendinnen/zussen worden, want ik vermoed dat je erg aardig bent!
In deze doos zit een klein cadeautje, aangezien ik veel te veel spullen opgestuurd krijg van merken. Ik heb hem zelf ook! Veel plezier ermee, en hopelijk tot gauw!
Liefs,
Rose"

Wat super lief! Ik besef dat ze ook een normaal meisje was, en ze lijkt me heel aardig. Snel open ik de doos, en ik kan mijn ogen niet geloven.
Wat ik er uit haal, is de perfecte tas. Zwart, klein en perfect voor een feestje. Dan zie ik de gouden letters. Chanel. Wauw...
Dit is echt te lief!
Ik loop naar boven met de tas in mijn handen en besef dat Rose en ik wel eens hele goede vriendinnen zouden kunnen worden..!