Me, myself and I

The day

•Anderhalve week later•

"Emma! Opstaan, lieverd." Ik rol me om en zie mijn vader.
En herinner het me weer. Vandaag is de dag. We gaan naar Londen.
Mijn tas is al ingepakt. Alle polaroid foto's die Mara, Bella, Rosa en ik de afgelopen jaren hadden gemaakt met mijn blauwe polaroid camera, gaan mee. Mijn roze dromenvanger. De poster met alle personages uit Harry Potter. Mijn lila spaarpot in de vorm van een varken. Alles moet mee.
Vandaag nog. Nu ik heb besloten dat ik wegga, wil ik zo snel mogelijk vertrekken.
En eerlijk gezegd, ben ik ook benieuwd naar Rose. Ik heb een brief terug gestuurd, en we hebben gebeld. Ze was zo aardig!

Twee uur later zijn mijn vader en ik aangekleed en wel op het vliegveld. Mijn moeder heeft ons thuis uitgezwaaid. En nu moeten we wachten, wachten en nog eens wachten. Zaaaai. Ik pak mijn mobiel, een iPhone 4S, en doe oortjes in. Even later neurie ik mee met Shake it off.
Vandaar dat ik het eerst niet merk als mijn vader iets tegen me zegt.
"Emma? Emma?!"
Snel doe ik mijn oortjes uit.
"Ja pap?"
Ik zucht. Wat wil hij nu weer?
Maar het is iets aardigs. Blijkbaar voelt 'ie zich toch een beetje schuldig over de scheiding, wang hij stop me een briefje van vijftig(!) in mijn hand.
"Koop maar iets leuk."
"Bedankt pap!"
Blij sta ik op en loop ik richting de winkels. Tax Free shops, here I come!
Even later sta ik met een Latte en een chocolade muffin van Starbucks in mijn hand in een filiaal van Accessorize. Dit is zo'n leuke winkel! Snel loop ik naar een rek met tassen. En daar zie ik de leukste tas ever! Hij is donkerblauw, en heeft een beetje een cowboysbag model. En overal staan allemaal kleine tekeningetjes van dingen uit Londen!
De Big Ben, de London eye, een bankje in het park(Hyde park!), mini tasjes, het is zo leuk!
Die tas móét ik hebben.
Ik pak hem uit het rek, en loop naar de kassa, waar ik onderweg nog drie keer stop. Die leuke grijze sokken met teddyberen, zo cute! En een boekje plus pen als dagboek voor Londen.
En surprise! Het kost maar dertig eurootjes. Ik betaal en loop de winkel uit. Ik ga ergens op een bankje zitten en drink van mijn latte. Mmm...
Tegenover me in het raam zie ik mijn spiegelbeeld. En eerlijk gezegd, bevalt dat meisje me wel. Ze heeft mooie bruine krullen. Haar ogen stralen en die blauwe trui matcht met haar schoenen. Ze ziet er zelfverzekerd uit.
En zo ben ik van plan te zijn. Nu ik naar Londen ga, begin ik met een nieuw leven. Niks is er meer over van die grijze muis, ik word een stoere girl!

"Boarding pas alstublieft." We staan in de rij en mogen bijna het vliegtuig in.
Vijf minuutjes later ben ik in het vliegtuig. Ik kijk op mijn ticket. Stoel 15C.
"Pap, wat heb jij?"
Hij kijkt op.
"10A."
Ik doe moeite om een glimlach te verbergen.
"Aah, jammer! Nou ja, tot straks dan!"
Ik ga zitten op mijn stoel bij het raam en doe mijn oortjes in.
Even relaxen. I love it.

"Hey, je zit op mijn plek."
Ik kijk op en zie een ongelooflijk knappe jongen met warrig blond haar staan.
"15B, daar zit ik."
Ik sta op.
"O, sorry!"
Hij glimlacht.
"Niet erg. Ik ga wel op jouw stoel. By the way, ik ben Nick. Jij?"
Oh my gosh. Een knappe jongen die míjn naam vraagt? Goed begin!
"Emma."
"Hoi Emma."
"Hai Nick."
Ik lach.
"Ga je in Londen op vakantie?"
Hij lacht nu ook.
"Nope. Ik woon er met mijn vader en zus." Hij wijst naar een even knap meisje twee plekken voor ons.
"Maar..."
"Maar mijn moeder woont hier. Ze zijn zo'n zes jaar geleden gescheiden en Cat en ik wonen bij pap in Londen."
Mijn mond valt bijna open. Zo'n toeval bestaat toch niet!
"Mijn, mijn ouders zijn ook gescheiden. Net. En ik ga óók bij mijn vader in Londen wonen!"
We barsten in lachen uit.
Deze vlucht kan nog wel eens heel leuk worden.

Een uur later weet ik dat Nick van rock houdt, dat hij en Cat(die eigenlijk Katherine heet) tweeling zijn, dat hij altijd pizza eet en het belangrijkste, dat hij op het Margaret Thatcher college zit. De school waar ik na de vakantie op start.
"Dames en heren, maak uw riemen vast, want we gaan landen op Londen Heathrow," horen we dan de stem van de piloot.
En ineens, ineens voel ik een soort vlinders in mijn buik. Vlinders voor wat komen gaat. Vlinders voor Londen. Vlinders voor een stad waar altijd iets te beleven is. En misschien, heel misschien een paar vlinders voor Nick.