Me, myself and I

Me, Mara and a notebook

De zon schijnt fel in mijn ogen. Langzaam ga ik rechtop in mijn bed zitten. Wat was er ook alweer gister? Het komt hard aan als ik het me weer herinner, en ik kruip onder de dekens. Er zitten nog sporen van tranen op mijn gezicht, gister huilde ik me in slaap. Ik begin bijna weer te huilen. Scheiden, ze gaan SCHEIDEN! Ik bonk met mijn hoofd op mijn kussen. Hoezo overkomt dit mij? Hoezo?! Ik wil wel meer van de wereld zien, maar niet op deze manier. Mijn vader gaat A. naar Londen, B. met een andere vrouw en C. zij heeft twee súper beroemde kinderen die D. bloedmooi zijn. Genoeg? O ja, en mijn moeder blijft hier achter. En ík moet nu kiezen. Nou, bedankt. Bella zegt altijd dat je het positief moet bekijken. Dat wordt moeilijk, want er zijn geen voordelen. Niks, nope, nada.

Ik graai met mijn hand op mijn nachtkastje tot ik mijn telefoon heb en ik bel Mara. "Haaai, met Mara." Hoor ik haar vrolijk zeggen. "Hey Mar, met Em." Ik klink belabberd, en zo voel ik me ook. "Hoi Em! Hoe gaat ie?" "Slecht." Ik begin te huilen. Zacht, maar al mijn verdriet komt eruit. "Em? Lieffie, ben jij dat? O meis, zal ik komen? Ik kom gewoon. Ik hang nu op Em, maar ik ben er zo." Ze hangt op. Ik ben blij dat ze komt. Ik heb wel iemand nodig nu. Mara is de liefste van mijn vriendinnen. Haar zal ik nog wel missen. Maar Bel en Roos? I don't think so.

Als ik al wegga. Ik moet kiezen. Maar wat wil ik? Ik ga rechtop zitten, doe mijn nachtlampje aan en stap uit bed. Snel loop ik naar mijn wastafel. Ik kijk nar voren. In de spiegel staat een meisje. Verdrietig, klein, nietig. Ik besef dat ik niet zo wil zijn. Ik gooi wat water in mijn gezicht en ga rechtop staan. Ik kan best wat voorwaarden kan stellen. Ík ben nu in de goede positie. Ik ga zorgen dat ik hier als een winnaar uit kom. Ik kijk weer. Nu staat er iemand anders. Strijdlustig kijkt ze uit haar ogen, dapper, en alsof niemand har iets kan doen. Zó ga ik deze strijd aan. Dan klopt er iemand op mij deur. "Em?" De betovering is verbroken, en ik ben weer gewoon Emma.

Mara en ik zitten op mijn bed. Tussen ons in een roze schrift. Mara begint te praten. "Kijk Em, ik heb een super idee. Hier in schrijven we alle voor-en nadelen van de twee 'opties'." Ze is heel enthousiast, maar ik zie het niet echt zitten. Van mijn zelfverzekerde houding is weinig over. Mara ziet het. "Voordat we beginnen, ga jij mega snel douchen en aankleden zodat je weer fris en helder kan denken, en ruim ik heer even op." Ze kijkt lachend mijn kamer rond. "Wat een puinzooi!" Ik glimlach. Mara bedoelt het zo goed. Snel sta ik op en loop naar de badkamer.

Als ik een half uurtje later in mijn roze badjas mijn kamer binnen stap, weet ik niet wat ik zie. Het is er super schoon, zo heb ik het echt nog nooit gezien. Er staat een cd van Taylor Swift op, en het ruikt er heerlijk naar vanille. Mara zit in op mijn bed en op een dienblad op mijn nachtkastje staan twee koppen thee en er ligt een mega reep chocolade. Dít heb ik nodig. Ik lach. "Maar, dit had je echt niet hoeven doen! Wauw!" Ze bloost. "Dankje. Maar ik vindt het leuk, ik wil niet voor niets binnenhuisarchitect worden! En ik wilde je opvrolijken." Ik loop naar mijn kast en pak een bordeauxrode broek en een grijs shirt met bloemetjes en blauwe letters-Just be you- erop. Ik ga op mijn bed zitten, maar sta bijna meteen weer op. "Nog even sokken aan doen!" Ik loop naar mijn kast en pak een paar roze fluffy sokken van de Primark, die zijn echt geweldig.
"We kunnen beginnen!"

// Bedankt voor het lezen! Dit is mijn eerste verhaal dus ik hoop dat hij een beetje oké is... ;)
Tips zijn altijd welkom!
Dit hoofdstuk is opgedragen aan Annebelle, Belluuh_ , omdat ze heel goed kan schrijven en superveel swag heeft. =D
Bye bye,
Rosalie //