Hello :)
For some info's lang po, I just want you to know na this is a true to life story. Meaning, totoo po siyang nangyari. But I added some scenes na gawa lang ng imahinasyon ko.
Note: Please understand some errors.
Thank you.
~
I was here, infront of the mirror applying blush on my face nang dumating itong kapatid ko.
“ Hey, akin yang blush na yan ah? ” Saway niya saakin. Tinitigan ko naman iyong blush na hawak ko.
“ Ah sayo pala.” Sabi ko at inilapag iyong blush.
Kinuha ko iyong isa at iyon naman iyong ginamit ko.
“ The hell, Venice? Kay ate yan. Use your own blush! ” Inis na singhal niya saaakin.
Tamad ko siyang tiningnan. I want to explain pero naiinis ako.
Napakamalas ko naman at naputol iyong blush ko.
“ Stop that. Hinihintay ka na sa labas. Hindi mo kailangan mag blush para magkaboyfriend.” Matalim ko soyang tinitigan. Sa pagkakataon na ito, nakapagsalita na ako.
“ I don't need boyfriend. Wala akong balak. Never.” Sabi at kinuha iyong bag ko.
“ Walang balak? Ilang porsyento?” Tanong pa ni Alina. She's my youngest sister na napakadaldal.
“ 99.9. ” Tipid kong sagot.
“ Nasasabi mo iyan kasi may gusto kang iba na hindi pwedeng maging sayo. Once na maka move on ka, sigurado baka matigang ka.” I almost cursed her inside my brain. Pero hindi ko siya masisisi dahil sa aming magkakapatid ay kaming tatlo ang pinakaprangka. Wala yatang pipigil sa bibig namin.
“ What the hell are you saying, Alina?” I was expecting for her answer pero ibang boses iyong narinig ko.
“ Alina's right naman, Venice. May nagugustuhan ka ngayon na hindi pwedeng maging sayo.” Biglang litaw ni Ate.
Ano bang pinagsasabi nila?
“ Sino bang sinasabi niyo? Buti pa kayo alam niyo.” Inis kong tanong sa kanila. Saaming tatlo, silang ate at bunso iyong magkakampi.
“ Anong akala mo saamin ni Alina? Walang alam? Hindi ba't gusto mo iyong pari doon sa simbahan? ”
Nanlaki iyong mata ko.
“ Fuck you, Ate. Sino namang nagsabi sa inyo niyan? Tangina.” I cursed.
Tangina talaga.
“ Guilty? Eh totoo naman.” Sabi pa ni Alina. Itong bunso namin gusto kong sugudin. She always annoyed me. Iyon na ata iyong kaligayahan niya.
“ Tangina. Sinabi kong cute iyong mga sakristan, hindi iyong pari. Pakyu kayong dalawa.” Sabi ko sa kanila at nilagpasan lang sila papalabas ng pinto.
“ Ah, yung sakristan.” Sabay nilang sabi na tila natatawa pa.
Hays. Sisters.
“ Where are you going, honey? ” Mom asked.
Bago pa ako makasagot ay agad ng bumaba iyong magkapatid na tila ba sila iyong tinatanong.
“ Kikitain iyong boyfriend niya, Mom.” Wika ni Alina.
“ I don't do boyfriends.” Wika ko.
“ I'm going to the church.” Dugtong ko pa.
“ Kikitain niyan si Father.” Iyon nanaman si Alina. Baka siya may gusto kay Father.
YOU ARE READING
Only Those Memories (Sakristan Series#1)
Non-FictionEverything was fine. Not until Nio, enter the world far away from Venice. This story is about fate and acceptance. |One of the happiest moment in life is to loved and beloved. Iyon ang naramdaman ni Venice, nang malaman na gusto rin siya ng taong ma...