Hope -Yoonmin

თავი 8

- გეფიცები მოვკლავ მას! - ოთახში გაისმა თეჰიონის გაბრაზებული ხმა. როდესაც ჯიმინმა ტირილით ყველაფერი უამბო.

- თეჰიონ მშვიდად. - ჰოსოკმა მას შეხედა და შემდეგ ჯიმინის დაწყნარება დაიწყო. - ესეიგი ერთად არ ხართ სინამდვილეში შენ და მინჰო ჰო?

ჯიმინმა თავი დაუქნია და ამოისრუტუნა.

- იცი ვფიქრობ იუნგიმ ასეთი რაღაც იმიტომ გითხრა, რომ იეჭვიანა მინჰოზე.

- არა მას ფეხებზე ვკიდივარ.

- არა ჯიმინ,- ამჯერად თეჰიონმა დაიწყო და ჩაფიქრდა. - იუნგის ფეხებზე, რომ ეკიდო ისიც არ დააინტერესებდა, რომ მინჰოს აკოცე.

- კი ასეა. ასე უნდა გააგრძელოთ, რომ იქნებ საბოლოოდ მოეგოს გონს.

- არ მინდა. - თავი გააქნია ჯიმინმა და ბალიში, რომელსაც ამ ხნის მანძილზე ეხუტებოდა, კიდევ უფრო მიიკრა მკერდზე.

- ნუ სულელობ.

- აღარ ვაპირებ ყოველ დღე ამის ატანას.

- მე მომწონს მინჰოს გეგმა. 1-2 კვირა იყავით ეგრე და თუ ვერ შევატყობთ იუნგის ვერაფერს მერე უბრალოდ შეწყვიტეთ თამაში. - მხრები აიჩეჩა ჰოსოკმა.

- ვეთანხმები. -მხარი აუბა თეჰიონმა. - მინჰო ძალიან კარგი ბიჭია და ამაზე უარს არ გვეტყვის, თანაც მაგის გეგმა იყო.

- კარგი.- ამოიოხრა ჯიმინმა.

- მშვენიერია, მაშინ მივწერ, რომ ხვალ მოვიდეს. - ჰოსოკის სიტყვებმა ორი ბიჭის გაკვირვებული მზერა დაიმსახურა.

- მიწერ? შენ რა ის დაიმატე?- ღიმილს ძლივს იკავებდა თეჰიონი როცა ჰოსოკის აწითლებული სახე დაინახა.

- ამ შემთხვევით შემხვდა და დავიმატე. - დაბნეულმა ამოილაპარაკა ჰოსოკმა.

- და შემთხვევით, ხომ არ მოგეწონა?- ჯიმინიც გამხიარულდა.

- ნუ სულელობთ!- ამოიბუზღუნა და მინჰოს ძებნა დაიწყო, რომ მიეწერა.