Yakındaki Uzak

Üçüncü Bölüm-Neden Kaçtım!

Artık hikayeyi Ela'nın ağzından okuyacağız,ara ara tabiki bazı yerlerde Aras'tan da kesitler yayımlayacağım.. 

İyi okumalar dilerim,oy verirseniz sevinirim (:

Arkamdan bağırdığını duymuştum en son. Ama o an gereksiz heycan duyguma yenik düşüp çoktan uzaklaşmıştım. Arkama bile bakmıyordum korkudan. Korkumun sebebi neydi bilmiyorum.Korkak ve çekingen gözlerle karşımda duran adını bile bilmediğim bir çocuğun ela gözlerinde kaybolmuştum sanki. Gözleri benim gözlerime o kadar benziyordu ki. Bir an kendi gözlerime bakıyorum sanmıştım. Belki normaldir bu gözlerimizin aynı olması ama sanki bakışlarımız da aynıymış gibiydi. O an kaçmayıp bekleseydim,tanışsaydık keşke. Belki bir daha görmeyeceğim bile. 'Ahh salak kafam,neden iki dakikacık daha beklemedin.Böyle pişman olursun işte,çocuk ne güzel hemen bırakmamıştı ısrar etmişti sen neden kaçtın,oooff offfff' diye söylenirken birden odaya babam girdi. Sesim çıkmadığı için sorun yoktu ama öfke patlamam yüzümden okunuyordu eminim. 

'Kızım iyi misin? Noldu birine mi sinirlendin. Bir erkek mi laf attı yoksa söylede ağzını burnunu dağıtayım' dedi gülerek. Onun bu şekil ciddi konuşmamaları bazen beni rahatlatıyor ama bazen de gıcık edebiliyor. Ruh halim genellikle çok çabuk değiştiği için bazen kendi hareketlerime bende şaşırıyorum. Etrafımdaki insanlara Allah sabır versin sjshdsja.

'Bir şey yok babacım hiç bir şey olmadı. Eve dönerken yolda ölü bir kedi gördüm,evet toparlayacaksın iyi gidiyorsun kızım, neden hayvanlar ölmek zorunda hem daha çok küçücükmüş görmeliydin.O kadar şirindi ki. Ama kanlar içinde yolda yatıyordu ve kimse de gidip onu ordan kaldırmamış,resmen tekrar tekrar ölüme itilmiş gibiydi,böyle demese miydim şuan o olmayan kediye acıdım ama gayet iyiydin tebrikler. 

Genellikle yalan söyleyen bir halim yok ama ne deseydim, bir çocuk benimle tanışmak istedi kaçtım ama sonra pişman mı oldum deseydim. Evet harika cidden Allah'ım insanlar kendisiyle konuşup kendi kendine gülmesi normal mi? 

'Evet normal,tabi biraz normalliğin dışında ama genelde bunu herkes yapar. Genel bir terapi gibi kızım' dediği an ben şok içinde yüzüne baka kaldım. Nasıl yanii,duymuş olamazdı dimi?

'Ee şey baba... ben... içimden... düşünüyorum diye... sesli mi düşündüm'  kekeleyerek zar zor bir cümle kurabildim harika.

'Hayır merak etme,sadece cevapladığım soruyu duydum o kadar' dedi göz kırparak o an istemsizce elimi kalbime götürüp derin bir nefes aldım.

'Duymamam gereken bir şey mi oldu,öğrenmemden korkacağın kadar. Biliyorsun bu zamana kadar hep birlikteydik. Her anında yanındaydım biliyorsun. Benden saklamana gerek yok,babalar her zaman kızlarına destek olurlar. Eğer anlatmak istersen ben hep senin yanında olacağım tamam mı bebeğim' dedi tekrar göz kırparak.

'Tamam baba.Bir şey olsaydı anlatırdım. Dedim ya hayvanların ölmesi beni çok üzüyor.' dedim gözlerimi babamın gözlerine dikmiş,ben söyleyemiyorum sen anla ve içimi rahatlatacak bir şey söyle dermiş gibi.

'Peki bakalım öyle olsun. Ama canını çok sıkma,bu kadar duygusallığa gerek yok miniğim' dediği an gözlerimi devirdim. Kaç yaşına gelmiştim haberi var mı tabii ki yok neden kızlar hep babalarının gözünde eski o bebeq olarak kalırlar. Biliyoruz maalesef.

'Babaaa.Ben büyüdüm ve bugün mezun oldum hatta haberin vardır umarım.' dedim  esneyerek. Uykum gelmişti ilk defa bu saatte çok şaşkınım.Sanırım o an korktuğum için. Beynim uyuyarak sakinleşmemi söylüyordu.