Sözleşme

6.{Bölüm}

Sonunda benim evimin önüne geldik ve kapıyı açtım içeri girip direk odama gittim üstüme giymek için kısa siyah günlük bir elbise aldım, altına da siyah ince topuklu bir ayakkabı giyip salona rüzgara göstermeye gittim.

Rüzgar:Bune Cansu ben giyiniceğini sanmıştım ama sen soyunup gelmişsin, hadi git normal bişeyler giy.

Cansu: Bak rüzgar giyimime karışma demiştim ayrıca güzel bir elbise yeter ben bunu giyicem.

Rüzgar: Cansu hadi dedim.

Cansu: Banane eğer bu elbiseyi çıkartırsam hiçbir yere gelmem bak tam bu koltuğa da oturdum gitmem ya bu elbiseyle yada hiç.

Rüzgar: Kızım sen üstünde elbise olduğunu mu sanıyorsun şuna bak neredeyse götün gözükecek ya git çıkar şunu Cansu hadi bekliyorum.

Cansu: Ben söyliceğimi söyledim rüzgar gerisi sana kalmış.

Rüzgar: Tamam ben gidip sana kıyafet seçerim o zaman.

Ben tam rüzgara bakıyordum ki sinirli bir şekilde odama girdi bana kızdığı çok belliydi dolabın kapağına vurup söyleniyordu, daha sonra elimde bir kot pantolon ve kısa kollu bir tişörtle geldi bu ne şimdi yaz ayında bunları giymemi bekliyorsa daha çok bekler.

Rüzgar: Al bunları giy hadi.

Cansu: Sen delirdin mi yaz ayında pantolon giymicem zaten hava çok sıcak.

Rüzgar: Cansu giy dedim yoksa ben zorla giydiririm.

Cansu:Öküz müsün ya sen sana giymicem dedim anlamıyor musun hem zorla falan da giydiremezsin.

Rüzgar: Sen öyle san.

Rüzgar sinirli bir şekilde bana yaklaştı ve kolumdan tutarak beni ayağa kaldırdı zorla arkamı döndürüp fermuarlı açtı ben elimle elbiseyi tutmaya çalıştım ama ben tutana kadar çoktan yere düşmüştü üstümde sadece dantelli külodum vardı hemen elim ile göğsümü kapattım rüzgar beni beklemiyor olucak ki arkamda hiç hareket etmiyordu öylece duruyordu benim gözlerim tamamiyle doldu ve bir iki yaş firar etti beni böyle görmesini istemediğim için arkamı döndüm yüzümü görünce bakmaya başladı ama ben koşarak odama gittim ve kapıyı üstüne kilitledim kapının arkasına yaslanıp ağlamaya başladım sesimin gidip gitmemesi hiç umrumda değildi sadece sanki rüzgarın gözü dönmüş gibiydi kolumu sıktığından bile haberi yoktu sanki ve elbiseyi üzerimden yırtar gibi alması canımı daha çok yakmıştı ama asıl ağlama sebebim rüzgarın tavrı.

Rüzgar: Cansu ç.. çok özür dilerim benim bir an gözüm döndü gerçekten özür dilerim Cansu hadi aç kapıyı.

Rüzgar kapıyı açmam için konuşurken ben hala ağlıyorum hiçbir cevap vermedim sadece kapının arkasında ağladım rüzgarın sesi pişman gibi çıksada bağlı hareketleri gerçekten beni çok korkutuyor sanki bir anda kötü rüzgar çıkıyor içinden ve nedenini anlamıyorum.

Rüzgar: Cansu hadi aç lütfen bak gerçekten çok pişmanım ne olursa olsun sana öyle davranmamalıydım hadi aç kapıyı Cansu konuşalım.

Cansu: Evet yapmamalıydın ama yaptın rüzgar git burdan seni görmek istemiyorum.

Rüzgar: Cansu evet çok haklısın ama özür dilerim aç kapıyı lütfen.

Cansu: Neden Rüzgar eğer kapıyı açmazsam onudamı zorla açıcaksın.

Rüzgar: Hayır Cansu bak gerçekten özür dilerim hadi aç kapıyı hem bak daha babamın yanına gidicez eşyalarını toplicaz ve sana gelinlik bakıcaz.

Doğru bugün rüzgarın babası ile buluşacaktık burayada bunun için geldik ama ben rüzgarın yüzünü bile görmek istemiyorum onu görünce aklıma bana yaptığı geliyor ama babası için sözleşme için ve kardeşim için toparlanıp ayağa kalktım ve sütyen giydim kapıyı açıp rüzgarın omzuna çarparak salona gittim ve bana getirdiği kıyafeti giymeye başladım pantolonu giydim rüzgar yanıma geldi tam tişörtü giyecektim ki tişörtü elimden aldı ve koluma baktı nereye baktığa bende baktım ve kolum biraz morarmış elini oraya değdirdi ve acıdığı için kolumu geri çektim.

Rüzgar: Bunu ben mi yaptım Cansu çok özür dilerim canın çok mu yanıyor krem varmı süreyim.

Cansu: Bırak kolumu sanane çekil üstümü giyicem.

Rüzgar: Ca....

Cansu: Susarmısın lütfen konuşmak istemiyorum.

Rüzgar kafasını salladı ve dolapları karıştırmaya başladı bende tişörtümü giydim spor ayakkabımı da getirdim ağladığım için yüzüm soluktu bu yüzden göz altıma kapatıcı sürdüm çok hafif renk gelsin diye makyaj yaptım rüzgara hadi dedim ve dışarı çıktım rüzgar dolapları karıştırmayı bırakıp dışarıya çıktı arabanın kapısını açtı ses çıkarmadan arabaya bindim rüzgar da bindi bana baktı ama ben ona bakmadım kemerimi takıp cama döndüm rüzgar arabayı çalıştırdı ve babasının yanına yol aldık.

***
Dışından çok lüks duran özel bir hastanenin önünde durduk rüzgar arabayı valeye bıraktı o arada ben önden yürürken elimi tuttu.

Rüzgar: Cansu canını yaktığım ve öyle davrandığım için özür dilerim senden beni hemen affetmeni bekleyemem ama lütfen babamın yanında böyle mesafeli davranma olur mu lütfen.

Cansu: Babanın yanında sana küsmeye niyetim yok zaten hasta bir adamı daha çok üzmeyi istemeyiz.

Rüzgar: Saol.

Cansu: Hadi gidelim çok oyalandık.

Rüzgar başını salladı ve elimi tutarak hastaneye girdik yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim rüzgar hastanedeki kıza babasının uyuyup uyumadığını sordu kızda uyumuyor müsait diyince asansöre doğru gittik asansörde sadece biz vardık, rüzgar en üst kata bastı ve asansör ilerledi. Asansör durdu ve kapısı açılınca yüzüme tekrardan bir gülümseme kondurdum ve rüzgarın elini tuttum, rüzgar beyaz dümdüz koridorun en sonundaki odaya ilerledi ve kapıyı çaldı içeriden boğuk bir ses gir dedi kapıyı açtık ve ilk rüzgar sonra ben girdim Hakan bey oksijen tüpü yardımı ile nefes alıyordu herhalde çünkü ağzında maske vardı beni görünce ilk şaşırdı.

Yavaş yavaş Hakan beyin yanına gittim, rüzgar da yanıma geldi ama Hakan amca hala anlamamış gibi bize bakıyordu.