"မင္အြန္းေရ...ေမာင္ေလးေရ...အစ္မကိုထၾကည့္ဦးေလ..အမေလး!!ငါ့ေမာင္ေလး.."
ဂႏၶမာပန္းျဖဴျဖဴေတြၾကားကဓာတ္ပံုေဘာင္ကိုအတင္းဆြဲျဖဳတ္ကာရင္ဘတ္မွာပိုက္ၿပီးေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးေနေသာမမကိုၾကည့္ကာNamJoonရင္ေတြနာလာသည္။တစ္သက္လံုးေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ထားမယ္လို႔စိတ္ကူးေတြယဥ္ခဲ့ေပမယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့သူ႔ေျခလွမ္းေတြေခ်ာ္ေနမိၿပီ။
သူ႔ဘ၀မွာမမကိုဒီလိုငိုေႂကြးေစဖို႔မေျပာနဲ႔၊တစ္ေန႔တစ္ခါေတာင္မၿပံဳးဘဲမေနေစရဆိုၿပီးအခါခါေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ဖူးသည္။သို႔ေသာ္ယခုခ်ိန္မွာေတာ့သူဟာမမမ်က္ရည္ေတြကိုစီးက်ေစတဲ့အဓိအေၾကာင္းအရင္းျဖစ္လာတာအနည္းငယ္ေတာ့မ်က္လွည့္ဆန္သည္။
မမနဲ႔သားငယ္ၾကားမွာNamJoonလမ္းေပ်ာက္စျပဳလာခဲ့ၿပီ။သားငယ္ရဲ႕အၿပံဳးေလးကိုျမင္ရဖို႔သူရင္းလိုက္တာမမရဲ႕မ်က္ရည္ေတြပင္ျဖစ္သည္။ထိုကဲ့သို႔သူလုပ္ေနတာေတြကမွန္ေရာမွန္ကန္ပါရဲ႕လား...။
"မငိုပါနဲ႔ေတာ့မမရယ္.."
"ေမာင္...ေမာင္ေလးကမမဆီျပန္မလာေတာ့ဘူး...ဒီအစ္မတာ၀န္မေက်တာေတြအတြက္ျပန္ဆပ္ခြင့္ေတာင္မေပးခဲ့ဘူး.."
"မငိုပါနဲ႔ေတာ့မမရယ္..မမငိုရင္ေမာင့္ရင္ေတြနာတယ္.."
"ေမာင္ေလးကထြက္သြားတာအရမ္းေစာလြန္းမေနဘူးလားဟင္..သြားခ်င္းသြားဒီအသံုးမက်တဲ့အစ္မကအရင္သြားရမွာပါ.."
"အဲ့လိုမေျပာစမ္းနဲ႔မမရယ္...ေမာင့္မမကေမာင္နဲ႔အၾကာႀကီးတူတူေနရဦးမွာေလ..ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္မမရယ္..စိတ္ကိုထိန္းပါဦး.."
တုန္ရီလွိဳက္လွဲေနေသာမမကိုယ္ေလးကိုNamJoonရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္လိုက္သည္။ကိုယ္လံုးသြယ္ကိုေပြ႕ဖက္ထားရင္းလက္ဖ်ားေလးကိုပါဆြဲကိုင္ထားမိသည္။သူ႔ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး႐ႊဲနစ္သြားေအာင္ငိုေနေသာမမေၾကာင့္မမရဲ႕ေခါင္းေလးေပၚေမးတင္ရင္းအံႀကိတ္ထားေသာနမ္ဂြၽန္းလည္းမ်က္ရည္ေတြထိန္းမနိုင္ေအာင္က်လာခဲ့သည္။
သူမွားသြားခဲ့ၿပီ။မမကိုခ်စ္သည္ဟုအခါခါေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ေပမယ့္အခုလိုမမကိုရွိဳက္ႀကီးတငင္ငိုေစခဲ့မိၿပီ။သားငယ္ဆိုေသာကေလးငယ္ကိုတစ္ခါေလးအလိုလိုက္မိတာ..မမရဲ႕ဘ၀ႀကီးနာက်င္ခဲ့ရၿပီ။
YOU ARE READING
StepFather!!
Fanfiction{Unicode} ပါးချိုင့်တွေထဲထာဝရခိုပုန်းဖို့ကြိုးစားတယ်။ ဒါပေမယ့်ပါးချိုင့်တွေမှာပိုင်ရှင်နဲ့တဲ့။ အဲ့ဒီပိုင်ရှင်ကကိုယ့်မိထွေးတဲ့လား။ {Zawgyi} ပါးခ်ိဳင့္ေတြထဲထာဝရခိုပုန္းဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ပါးခ်ိဳင့္ေတြမွာပိုင္ရွင္နဲ႔တဲ့။ အဲ့ဒီပိုင္ရွင္ကကိုယ့္မိေထ...
