"Daddyနဲ႔ငါအဆင္ေျပသြားၿပီကုရဲ႕..ဟဲဟဲ.."း
"ဘာ!!"
"အင္း..Daddyကိုငါခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီ..ေနာက္ၿပီးDaddyကိုငါယံုတယ္ကုရဲ႕.."
ပီေကကိုတေဖာက္ေဖာက္ဝါးကာနႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးတေထာ္ေထာ္နဲ႔ေျပာေနတဲ့SeokJinကိုေငးၿပီးJungKookရင္ထဲဆို႔နင့္လာသည္။ေလသံေလးကအစသူတစ္ခါမွမၾကားဖူးခဲ့ေသာ႐ႊင္ျမဴးျမဴးေလသံေလးနဲ႔အတူ..သိပ္လွလြန္းတဲ့အၿပံဳးႏုႏုေလးကSeokJinမ်က္နွာမွာအထင္းသားမို႔JungKookမ်က္ရည္ေတြဝဲတက္လာခဲ့သည္။
ငါတကယ္ရင္နာလိုက္တာJinရယ္...။မင္းေဘးမွာဆယ္စုနွစ္တစ္ခုေလာက္ေနလာတဲ့ငါ့ကိုေတာင္မေပးနိုင္ခဲ့ယံုၾကည္မႈေတြကို..မင္းကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့မင္းရဲ႕Daddyကိုေတာ့လိုလိုလားလားေပးခဲ့တယ္တဲ့လား....။
ငါဘယ္လိုပဲျဖည့္ဆည္းေပးပါေစ..ပင့္ကူမ်ွင္ေတြယွက္သိုင္းေနသလိုရႈပ္ေထြးေနတဲ့မင္းမ်က္နွာေလးက..အခုေတာ့မင္းရဲ႕Daddyကိုခြင့္လႊတ္ရလို႔ၾကည္လင္ေနတယ္တဲ့လား..။
မ်က္ရည္ေတြကထိန္းမရေအာင္ဝဲတက္လာတာမို႔စုစည္းထားတဲ့ဆံပင္ေတြကိုျဖည္ခ်ကာအကာအကြယ္ယူထားမိသည္။ဆိုင္ကယ္ကိုမွီထိုင္ကာပီေကဝါးေနေသာSeokJinကေတာ့ေကာင္းကင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီးၿပံဳးေနသည္။
"Jin.မင္းတကယ္ပဲမင္းရဲ႕Daddyကိုခြင့္လႊတ္လိုက္တာေပါ့.."
"အင္း..ခြင့္လႊတ္တယ္..ငါခြင့္လႊတ္တာထက္..Daddyခြင့္လႊတ္တာကပိုမ်ားခဲ့တယ္ကုရဲ႕.."
"ဒါဆိုငါ့ကိုေမ့လိုက္မွာလား.."
ယံုၾကည္မႈမရွိေသာေမးခြန္းမို႔အဖ်ားခတ္အသံေတြတုန္ယင္သြားေပမယ့္JungKookဟန္မပ်က္ေမးမိေတာ့SeokJinကသူ႔ကိုၾကည့္ကာေခါင္းေလးခါၿပီးၿပံဳးသည္။
"မင္းကမင္းပဲ..DaddyကDaddyပဲေလကုရယ္..Daddyကေလငါ့လိုလူကိုေတာင္နားလည္ေပးခဲ့တာကြ.မင္းကေတာ့ငါ့အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေလကြာ.."
SeokJin..JungKookထိုင္ေနတဲ့ဆိုင္ကယ္ေဘးကိုသြားၿပီးJungKookရဲ႕ခါးသိမ္သိမ္ကိုေပြ႕ဖက္ရင္းလက္သီးဆုပ္ေလးနဲ႔ပုခံုးကိုဖြဖြထိုးမိသည္။
JungKookကေတာ့သူ႔အနားမွာေနေပးခဲ့တဲ့သူ႔အတြက္သူငယ္ခ်င္းေကာင္း။Daddyကေတာ့သူ႔အရာရာကိုနားလည္ေပးနိုင္တဲ့တစ္ဦးတည္းေသာသူေပါ့..။
YOU ARE READING
StepFather!!
Fanfiction{Unicode} ပါးချိုင့်တွေထဲထာဝရခိုပုန်းဖို့ကြိုးစားတယ်။ ဒါပေမယ့်ပါးချိုင့်တွေမှာပိုင်ရှင်နဲ့တဲ့။ အဲ့ဒီပိုင်ရှင်ကကိုယ့်မိထွေးတဲ့လား။ {Zawgyi} ပါးခ်ိဳင့္ေတြထဲထာဝရခိုပုန္းဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ပါးခ်ိဳင့္ေတြမွာပိုင္ရွင္နဲ႔တဲ့။ အဲ့ဒီပိုင္ရွင္ကကိုယ့္မိေထ...
