Uyandığımda hâla ormanın içinde yatıyordum ama Tyron yoktu. Onu aramak için ormanda gezindim ama bulamadım, hiç bir yerde yoktu. Sonra o adamın sessini duydum. Hemen bir ağacın arkasına saklandım. Ve yolluma devam ettim orman zaten karanlıktı. Bir taşa takıldım ve yuvarlandım. Tam da sırtımın üstüne düştüm. Acıdan inledim. Umarım kimse duymamıştır. Biraz oturdum ve ağlamak geldi içimden ağladım. Birden ortalık aydınlandı. Nasıl unuttum bu gece kan ay kutulması var. Biraz izledim, yanımdan bir şeyin geçtiğini fark ettim:
-kim var orada?!
-ben senin kurtuluş biletinim katalia
-adımı nereden biliyorsun?
-ben her an ve har saniye yanındaydım
-ben seni tanımıyorum
-sen benim küçül askerim olacaksın
-bunu neden yapayım?
-belki de hem Tyron'u kurtarır hemde onun kalbini kazanırsın
-ne demeye çalışıyorsun?
-bil ki seni o sadece bir oyuncak olarak kulanıyordu ama sen farklısın
-değilim ben... ben... neyim ben?
-sen benim küçük askerimsin
-pekiya sen kimsin?
-ben şeytanın ta kendisiyim
-size ne diye seslenmeliyim
-zalgo veya efendim diye bilirsin
-tamam zalgo istediğin neyse yapıcam
Birden ağaçlatın arkasınan bir sürü. Yaratık çıktı:
-ben simon bu görevde sana yardım edecek kişi benim
-tamam ne yapmalıyız
-slenderman'in bir uvruzu lazım bize
-onu nasıl alacağız
-savaşarak
Bunu anladım ve gittip üstüme adam gibi bir şeyler giydim.
Kitapı silebilirim ama biraz devam edicem zaten okunduğu söylenemez
Şunu da şuraya bırakayım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
never mind me
Fanfiction-beni boş ver -benim kadar seninde yaşamaya hakkın var -gitmezsen o senin DNA'nı değistirecek o sırada içeri o manyak girdi ve -evet ama sadece senin değil. Şansın varken kaçman gerekiyordu. Bu kitabımı @YasinTtnc ye adıyorum
