Uyandığım da etraf bembeyazdı. Yanında kimse yoktu. Oda resmen hiçlikten ibaretti. Sonra önümbeki cam kapı açıldı ve onu gördüm. Ben zaten bu adamdan hep şüphelenmiştim:
-günaydın
-neden beni buraya getirdin ve Tyron nerede?!?!
-merak etme o gayet iyi ama onun için gelecek pek parlak değil sanırım
-ne demeye çalışıyorsun?
-yani acıya dayana bileceģini sanmıyorum ama sen belki acıdan ölmeden bu testi bitirebilirsin
-ne demeye çalışıyorsun?
Elinde ki ameliyat bıçağını elimin içine soktu ve çığlık attım
Zar zor o bıçağı çıkartım:
-beklediģimden daha çok dayandın ama yine de o kadar değil ama alışacaksın bir süre sonra bunu bile hissedmiyeceksin
-git şuradan
-sen bilirsin
Dedi ve gitti. Bu ne şimdi? Ustümde ji uzun kolu çıkarttım, kollarından birini kestim ve elimi sardım. İyi ki atlet giyimişim. Sonra bir duvara yaklaştım ve duvara tıkladım:
-Tyron, sen misin?
-evet, iyi misin?
-pek sayılmaz
-ne oldu?
-elime bıçak girdi
Bekledik ve yine geldi ama bu sefer Tyron'un hiçliğine girdik. Tyron'un çıģlık sesini duydum:
-aaaaaaa
-buna dayanamayacağını biliyordum
-git şurdan
-sende geliyosun
Dedi ve Tyron'u kolundan tutup bir yere götürdü. Sonra bu adam yanıma geldi ve silahı kafamın arkasıni vurdu. Yine ortalik karardı ve yere düştüm. Uyandığımda yüz üstü bir yere bağlanmıştım.
Evet yine morelim bozuk bu yüzden bölüm kısa
ŞİMDİ OKUDUĞUN
never mind me
Fanfic-beni boş ver -benim kadar seninde yaşamaya hakkın var -gitmezsen o senin DNA'nı değistirecek o sırada içeri o manyak girdi ve -evet ama sadece senin değil. Şansın varken kaçman gerekiyordu. Bu kitabımı @YasinTtnc ye adıyorum
