This is the PROLOGUE of the story.
Goodbye
•
"Kung ang pananakit at paghihiganti ang ibig sabihin ng pagmamahal mo sa akin, tatanggapin ko! Tatanggapin ko ang sakit! Mahalin mo lang ako!" Napaluhod nalang ako sa sakit habang tuloy-tuloy parin ang pagmamakaawa ko sa kanya.
"Huwag mo akong iwan! Please! Hindi ko kakayanin ang sakit!" Ang walang humpay na pagtulo ng luha sa aking mga mata ang dahilan kung bakit hindi ko sya makita ng malinaw.
"Hindi kita mahal! Pinaglaruan lamang kita! Mabuti na lamang na naniwala ka sa patibong ko sa iyo." Parang may matilos na bagay ang sumaksak sa aking puso. Mga salitang hinding-hindi ko kayang labanan.
"Huwag mo akong biruin ng ganito! Nagsisinungaling ka! Nagmamahalan tayong dalawa!" Patuloy kong pahayag sa kanya.
Kita ko ang sakit sa kanyang mata, alam kong mahal mo rin ako ngunit bakit mo ginagawa ito?
"Paalam." Pinal na sabi nya at unti-unting lumayo sa kubo na kung saan maraming masasayang alala ang nagawa. Ang malinaw na dagat. Ang puso ko kung saan unti-unting nawawasak at hinding-hindi na maaayos pa.
Unti-unti syang nawala sa paningin ko at ang kanyang pagkawala ay pagkawala rin ng masayang ako, ng malambing na ako, at ng buo kong pagkatao.
BINABASA MO ANG
Serene Highness | On Going
Lãng mạnPain? Downfall? Betrayal? Oh, that's too easy to handle, because that words represent me, represent my love for someone who didn't love me at all. Well, here I am. Going back and raise hell coz I'm Pacifica Liliana Manzana, The Serene Girl that turn...
