Olmazsan Olmaz - No1

0.8

"Ben hamileyim."

Halıya indirdiğim bakışlarımı tekrar doğrultup, güven vermek istercesine Ceyda'ya gülümsedim. Fakat onun bunu görüp görmediğinden emin değildim bile. Ufuk'un vereceği tepkiyi merak ediyor olmalı ki, gözlerini bile kırpmadan dolu dolu bakıyordu.

Ufuk ise hala gözlerini bir noktaya dikmiş yaşananların gerçek olup olmadığını sorguluyordu. Sonunda Can'a dönüp,
"Hamileyim mi dedi? Sen de öyle duydun dimi?"
Söylediği şeyle kıkırdadım.

Ceyda Ufuk'un çenesinden tutup kendisine bakmasını sağladı.

"Baba oluyorsun.......Tekrar."

Ufuk geçirdiği şok yüzünden yeni yeni kavramaya başlamış olacak ki, dolan gözleriyle Ceyda'yı belinden tutup ayağa kaldırdı. Kendi kendine konuşuyormuş gibi sayıklıyordu.

"Sen hamilesin.. Bizim bebeğimiz olacak. Bir tane daha..."
"Evet, bebeğimiz olacak.."

Ortamdaki fazla duygu yoğunluğundan sıyrılıp, yalnız kalmaları için diğerlerini alıp evden çıkardım.
En son gördüğüm manzara ise, sarılırken Ufuk'un, Ceyda'nın boynunda olan kafasıydı..

***

Ceyda ve Ufuk'u benim evimde bıraktığım için stüdyoya gelmek zorunda kalmıştık. Yolda bize katılıp ayrılanlarla birlikte en son 6 kişi kalmıştık.
Heja, kız arkadaşı Ecem, Şamil, Can, ben, Yusuf.

Yusuf, Canların samimi olmadığı fakat çalıştıkları projede çekecekleri klip için görüşmek zorunda kaldıkları biriydi. Hatta sanırım pek hoşlanmıyordu bizimkiler. Ben de yeni tanışmıştım.

Stüdyoda beyler bir odaya geçerken, biz de Ecem ile birlikte küçük mutfağa geçerek, hem günün kritiğini yapıyor, hem de kahveleri koyuyorduk.
Biraz mutfakta zaman geçirdikten sonra, erkeklere yaptığımız kahveleri de alıp yanlarına gittik.
Çalışmaya başlamış, şimdiden yorgun görünüyorlardı bile.

Onları da alıp büyük odaya gittik. Ben L koltuğun bir kenarına Can ile otururken, Yusuf biraz uzağa diğer kenarına oturmuştu. Ecem ve Heja karşı taraftaki tekli koltuklara.

Can ve Heja köpekleri hakkında konuşurken her ne kadar sohbete dahil olup dinlemeye çalışıyorsam da, üzerimde hissettiğim yoğun bakışlarla yerimde rahatsızca kıpırdanıyordum.

Stüdyoda içilen kahveden sonra yarım saate çıkmıştık oradan. Herkes dağılmıştı.
Şimdi ise Kadıköy sokaklarında Can ile yürüyorduk. İçimdeki huzuru hissetmek çok güzeldi. Önceden sık sık yaptığımız bir şeydi bu fakat artık sevgiliydik.
Bu düşüncelerle birlikte istemsizce Can'ın girdiğim koluna daha sıkı sarılmıştım. Bunu farketmiş olacak ki başımın üzerine bi öpücük kondurdu.
Gülümsedim.

En sonunda Ufuk ve Ceyda'nın kendi evlerine geçtiklerini öğrenince, Can beni evime bırakmıştı.
Kapıdaki vedalaşma faslından sonra hızlıca eve girip üzerimi değiştirmiştim.
Rahat olduğuma emin olduktan sonra hemen Ceyda'yı aradım.
Sonuçta olayların devamını da öğrenmem gerekiyordu.
Birkaç çalıştan sonra açıldı telefon.

"Alo."

"Yayen? Şen mişin?"
Atlas'ın sesini duyduğumda gülümsedim. Çok kısa bir zamanda bile özlüyordum onu.

"Benim bebeğim. Nasılsın, Ne yapıyorsun?"

"Alien'la birlikte Şarı'yı kovalıyoruj. Şen neredeşin? Gelmedin yanıma."

"Bebeğim aslında bugün gelecektim ama Can abinle bi işimiz vardı o yüzden gelemedim. Ama yarın mutlaka gelirim tamam mı?"

"Tamam."

"Annen nerede Atto? Yanında mı?"

"Hayıy. Annem uyuyo şalıncakta. Babam yorulmuş olabileceğini şöyledi."

"Tamam canım, uyanınca söyler misin beni arasın?"

"Şöylerim."

"Öpüyorum seni çooookkk, iyi geceler."

"Öptümm."
deyip telefonu kapatmasıyla gülümsedim. Yeni alışkanlığı da buydu. Biz kızlardan görmüş olacak ki, en son havalı bir şekilde "Öptüm" diyordu.

Yarısında kaldığım dizinin bölümünü de bitirince, yatağıma uzanıp İnstagram'da biraz dolaştım. Sonra uykumun iyice gelmesiyle gözlerimi kapattım..

BÖLÜM SONUU!
Oy vermeyi ve satır arası yorum yapmayı unutmayınnn!
<3