beni gömüp unuttuğun karanlıktayım, yinede yaşıyorum gelecekten tebessümü ayıklayıp.
gurur kırmızısı bir kalbi ayaklarına serip sadece gel dedim.
beni benim kadar bi sen tanırsın.
ben beni arıyorum, içim beni terkedeni
her gece camından gül attığım odada bekle beni
ilklerini unutmuyordu hani şu insanoğlu
düşse dahi yakıp küle çevirmiyor aşk kuyusu itekleneni.
ben kendi isteğimle atladım bu lanet çukura
kiminin uçkuruna takılmış masumluk uçurtması
3 kuruşluk heves için öc aldı huzur benden
yinede döndüğünde gitmemiş olucağımı hiç unutmasın.
ölümle aramdasın ham olmasanda dalındasın hayallerimde daima koparmaya gücüm yok
dokunamayacağım kadar yakındasın sefa getirdin hüzün diyarıma ama vakit doldu artık hiç lüzum yok
kader mi bizi yaşıyo yoksa biz mi kaderi ?
ben senin olduğumdan beri aklımı uzaktan seyredenim.
son nefesime kadar nefsim sen kokucak imza,
her basamağı gururdan yapılmış gökyüzü merdivenin.
en derine sakladığın için mi bulamadın hiç beni?
için hiç acımıyorsa bi çare yok gitmesinide bilirim.
demeyi çok isterdim ama ne senle mutluyum ne sensiz
bizde aşk bedelsiz yaşanmaz sizde bedensiz
ben aşk denizinde nefes alamayan bi densiz.
dost sandığım adamla kaç evladın öldü kefensiz!
seni def etmeliyim içinden rüyalarımdan gitmeden sen?
yinede kalırım gitme dersen.
lütfen, sen sen ol seni benim kadar sevme.
kalbimdeki orkestranın şefi yıllardır görmediğim gülümsemen.
yeter biraz huzur lütfedersen.
bitek benden ödün vermem olsamda bi sersem.
benim olsanda bi sersem ayaklarına mutluluğu.
içimdeki seni görebilsen seninde nutkun tutulur.
bize olan inancımın gölgesi takip ediyo beni.
bu yüzden farklı gibi gözüksede hep sana çıkıyo yolum..
