Sefirin kızı bir destanı anlatmaya çalışıyor
yıpranmış,yıkık,zalim,acılarla dolu olan bi destan ne kadar iyi olabilir ki?
Helede masaların karşısında destan ne ki
Zümrüdü Anka gibi en baştan var olan bir kadın ve Gün Işığı olan bir adam varken
mas...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gediz
İçim içime sığmıyordu resmen baba oluyorum. Nare ile bir çocuğumuza olacak... Kim derdi ki kavuşmam dedim kadın beni sevecek evlenecez ve çocuğumuz olacak. Aile olacaz kök salacaz. Başka bir memlekette el elle olacaz. Evet hayat durmadan nefretini gösterdi bana ama şimdi en güzel anları yaşatıyor. Sanırım o acılara, o dağılmalara değmiş. Bu kadın yara değil yar olmayı seçtiği günden biri ömrümde yaşamadım huzuru yaşıyorm. Hikayenin başında keşke kızım olsaydı dediğim prenses beni babası olarak görüyor ve seviyordu. Ve bugün 2. kez baba olacağımı öğrendim. Hayat sonunda banada güldü. Bu hayat bana birşey öğreti neyi kalpten çok istersen, kimi çok temiz güzel seversen hayat elbette onu karşına getirir. Nare benim mucizemdi kesinlikle. Kapıya gelince Nare nefesini verip bana döndü
" Gediz benim içim içime sığmıyor. Sence herkes mutlu olur mu? "
Yüzünü ellerimin arasına aldım. Çok heycanlı çok mutluydu. Aynı benim gibi.
"O nasıl kelime öyle elbette mutlu olurlar. Sonuçta Işıklı ailesi büyüyor. "
Stresini atmak için yanağından öptüm. Ellerini belime koyup sarıldı.
"Sakin ol güzelim herşey çok güzel olacak . "
"Bana hiç yaşamadığım çok güzel duygular yaşatıyorsun adam farkındamısın nasıl sakin olayım?"
Bizi hep aynıyız düşüncelerimizde hislerimizde aynıydı. İkimiz bebeğimizin mucize olduğunu biliyoruz ya kalbimizin böylesine atması bu yüzden di. Bide işine en güzel tarafı ikimizinde hayatına birileri girmişti. Ama biz asla onlarla mutlu olmadık şimdi hiç yaşamadığımız mutluluğı duyguları birlikte yaşıyorduk. Sarılmayı bırakıp gözlerinin içine baktım.
" Yalnız değilsiniz bayan Işıklı. Sende aynısını bana yapıyorsun! "
Başını omzumdan çekip tebessümle baktı. Ve yanağımdan öpütü
"Gerçekten mi?"
Gülümseyerek başımı salladım ve elini tutum kalbimin üstüne koydum.
"Tabi ki gerçek kızım. Gerçek olmasa bu kalp niye yerinden çıkacakmış gibi atsın ki?"
Gülümseyerek ellerini yanağıma koydu
"Gediz aşkına aşığım biliyormusun."
"Ben de sana çok aşığım biliyormusun."
diyerek ona yaklaşıkıp küçük burnundan öptüm. Gülümsedi. Derin bir nefes alıp elini yanağıma koydu.
"Bir şey diycem sence çocuğumuzun senin gibi gamzesi olurmu?"
Diyerek yanağımdan öptü. Ve huzurla nefesini verdi. Şimdi benim nasıl eridiğimin farkında bile deği bence. Çocuğumuz kelimesi basit bir kelime gibi gelsede benim için hiç basit değil. Acaba gerçekten bana benzer mi?
