• The Monster Under My Bed Π Kim Namjoon •

†2†

Kocaman bir S•KTİR.

Yatağımın altındaki canavar mı?!

"S-sen... Sen g-gerçek misin?"

Boğuk, histerik bir gülüş duydum. "Elbette gerçeğim."

Şu anda ciddi anlamda altıma sıçmamak için büyük bir çaba harcıyordum.

Belki onunla konuşmaya devam edersem hemen ölmezdim?

"Bir adın var mı?" diye sordum. Sesim az öncekine oranla daha net çıkıyordu şimdi.

"Evet." diye cevapladı boğuk ses. "Kim Namjoon."

Pekala, bu hiç de canavarca bir isim değildi. Ben daha çok Frankenstein ya da Kont Drakula gibi bir şeyler bekliyordum.

"Benim adımı biliyor musun?" diye sordum bu sefer.

"Biliyorum." dedi. "Yoon Sohee."

Ürperti hissi tüm vücuduma yayılırken yutkundum. "Neden buradasın?"

"Burada öldüm."

Tutunduğum battaniyeyi sertçe sıktım. "Sen... Yatağımın altında mı öldün?"

"Öldürüldüm," dedi. Ses tonu hiddet barındırıyordu.

Buna inanamıyorum. Tanrım, bu saçmalık. Yatağımın altında öldürülmüş olan birisi, canavar olmuş ve ben onunla konuşuyorum.

Bekle, ne?! Canavar mı olmuş?!

Kendi düşündüklerime bile inanamıyorum!

"Sen önceden bu evde mi yaşardın?"

"Evet."

"Peki sonra ne oldu?"

"Katil," tiksinircesine konuştu. "Babamın tutuklamış olduğu seri katil, hapishaneden kaçtı ve gizlice evimize girdi. Hepimizi öldürdü."

Tuttuğum nefesimi zorlukla bıraktım. "Bu ne zaman oldu?"

"Aylar önce."

Ne yani, burada cinayet işlenmişti ve ev sahibi bize tüm bunlardan bahsetmemiş miydi?! Bunu nasıl yapardı?! Saçmalık bu!

Bu düşünceyi bir kenara bırakıp asıl merak ettiğim şeyi sordum.

"Beni korkutmak için mi buradasın?"

"Hayır, neden bunu yapayım?"

Hmm... Çalışmadığım yerden sordunuz hocam.

"Eee... Canavar olduğun için? Senin işin bu değil mi?"

Hafif bir gülüş duydum. "Heh, haklısın. Canavarım. Ama korkutmak istediğim kişi sen değilsin."

Yutkundum. "Kim o zaman?"

"Bodrumunuzdaki Katil."

***

Oh man holy shit :0