ʀɪᴠᴇʀᴅᴀʟᴇ || ʙᴜɢʜᴇᴀᴅ

ʙᴀᴢɪ ɢᴇʀᴄ̧ᴇᴋʟᴇʀ

"Seni sevdiğimi Archie'ye haykırarak söyledim."dedi."

(betty)
Yemekteyken telefonum çalmıştı ve ben açmamayı tercih etmiştim çünkü arayan kişi Archie'ydi.

Jughead'a karşı kendimi çok suçlu hissediyordum ve artık bu suç gölgesinin altında yaşayamazdım.

Yaşanan her şeyi ona anlatmalıyım. Bunun için Jug'u odama çağırdım. Her şeyi en başından teker teker anlatmak için...

Çok geçmeden jug odama geldi, yanıma oturup;

"Niye hemen sofradan kalkmam gerektiğini söyledin? Önemli bir şey mi var?"

"Jug, sana bazı şeyleri en başından anlatmam gerek. Belki bunları daha önceden sana anlatmam gerekirdi ama yapamadım, o cesareti kendimde bulamadım."bunları söylerken gözlerimin yavaştan yavaştan dolduğunu hissediyordum.

"Kendini kötü hissedeceksen söylemene gerek yok betty."

"Eğer sana bunları söylemezsem kendimi daha kötü hissedeceğim, sana her şeyi anlatacağım, umarım çok sinirlenmezsin."

(jughead)

Bu konuşma pek iyi bitmeyecek gibiydi. Sakin kalıp Betty'i dinlemeye çalışmalıydım.

"Umarım.. ayrıca sofrada arayan kimdi?" dedim ve Betty'nin gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı bile. Böyle olduğu zaman ona kıyamıyorum.

"Jug, ilk başta senden çok özür dilerim. Sofrada arayan Archie'ydi."

"Bir şey mi olmuş?"

"Hayır, Jug biz Archi-"

İşte o anda sanki birisi başımdan aşağı kaynar su döküyordu. Bu olay bir kez daha yaşanmıştı ve bu olayın bittiğini sanıyordum(sadece sanıyormuşum.)

"Siz Archie'yle, ne?

"En baştan başlamalıyım. Biliyorsun Archie benim küçüklük aşkım. Kafam çok karışıktı. Çok fazla... Senin ödevin için rol icabı öpüşürken ona karşı bir şeyler vardı içimde. Adının ne olduğunu bilemediğim, tarif edemediğim şeyler... Onunla buluştuk, bir şeyler yaşandı."

Kendimi o kadar kötü hissediyordum ki.. Şuan odadan çıkıp gitmeyi, hatta belki bu kasabadan defolup gitmeyi o kadar çok istiyordum ki. Devamını dinlememem gerektiğini düşündüm. Ayağa kalktım.

Benim de gözlerimden birkaç damla yaş süzülmüştü. Böyle bir olay için ağlıyacağım aklıma gelmezdi..

Betty benim gitmeme izin vermeden;

"Archie bana, beni sevdiğini söyledi ama ben onu reddettim. Ona gerçekleri söyledim."

Sinirlenmiştim. Biraz yüksek ses tonuyla;

"Ne gerçeğini? Betty bu kaçıncı beni hayal kırıklığına uğratışın? Saydın mı? Sayamazsın çünkü o kadar fazla ki ama ben hala seni deliler gibi sevmeye devam ediyorum. Hatta seninle bir gelecek bile düşünürken bana yaptıkların? Cidden bu açıklamalarınla beni kırmayacağını mı düşündün?" deyip yanından odadan tan çıkacakken beni kolumdan çekip, gözlerime bakıp;

"Seni çok sevdiğim, senle çok mutlu bi gelecek hayal ettiğim gerçeğini.. Onunla sadece arkadaş olmamız gerektiğini benim senin sevgilim olmam gerektiğini söyledim. Seni sevdiğimi Archie'ye haykırarak söyledim."dedi.

(betty)

Yaptığım şeyin ne kadar yanlış olduğunu bilsem de Jughead'ı kaybetmek istemiyordum. O bağırmalarından  sonra onun gözlerinin içine bakarak bunları söylemem onu yumuşatmıştı. Belki de affederdi beni... Annemler bağrışmaları duymuş olmalı ki

"Çocuklar her şey yolunda mı?"

"Evet." dedim. Fakat bana bakan o acınası gözler hiç de öyle demiyordu.

Elimi (bana kırgın dolu bakışlar atan gözlerine bakarak) yüzüne koydum;

"Jug, beni affedebilir misin? Bunu yapabilir misin?" dedim.

O kadar salakça bir soru soruyordum ki. Onu iki defa hayal kırıklığına uğratıp hala "beni affedebilir misin?" diyordum.

Bunu Jughead'a yaptığım için kendimden nefret ediyorum.

********
Evet yeni bölümü sonunda yazdım, ilk oturuşumda yazdım yehuuu. Lütfen yorum yapın, oy verin falan filan işte.ebet böyleydi, kendinize iyi bakın görüşürüz;))