MEDUSA "Son Halka"

HAYALET

Hepinize güzel günler diliyorum. Yeni bölümü yazalı çok oldu fakat bugün paylaşma fırsatı bulabildim. Sizleri bu kadar beklettiğim için özür diliyorum. Ales'e hazırlandığım bu süre zarfında üniversiteden mezun olmak adına son sınavlarımı da vermekteydim. Ve ve ve mezun oldum. Artık işsiz bir İç Mimarım buraya sizlerle ilk işimi de paylaşmayı dileyerek mutluluğumu sizlerle yaşamak istediğimi de belirtmek istiyorum. Sevgili elmaslarım. Sizleri yeni bölümümde açıklığa kavuşacak sırlarla başbaşa bırakıyorum. Umarım beğenirsiniz İyi okumalar dilerim.

*17 Nisan 2020*

Domeniko hızlı adımlarla Lisa'nın elini bırakmadan ön kapıyı es geçti. Yeraltı geçitlerine doğru yöneldi yedi mahzene açılan ikinci geçitin merdivenlerinin yanında durup Lisa'ya yöneldi. Kadının şaşkın ve korkmuş güzel yüzüne bir süre hayranlıkla bakan Domeniko;

"İyi misin?"

Lisa başını olumlu anlamda salladı ve ekledi.

"Şimdi ne yapacağız Bay Domeniko?"

Merdivenlerden aşağı inmeye başlayan Domeniko arkasına bakmadan Lisa'ya onu takip etmesini işaret etti. Nereye gittiklerinden habersiz olan Lisa tereddüt etti hala Domeniko'ya güvenip güvenmeyeceği konusunda henüz emin değildi. Korkuyordu Lisa. Medusa ile iletişime geçmesine rağmen buraya gelmemiş olsaydı. Belki de güvende olacaktı.

Düşünceleri Domeniko'dan uzak durması konusunda onu uyarıyordu fakat Lisa bilmediği bu yerde çaresizdi. Duygularıyla değil mantığıyla hareket edecek olursa eğer şuan en doğru kararın Vatikan Kütüphanesi'nden çıkmak olması onu Domeniko'nun arkasından ilerlemeye zorladı.

Merdivenlerden inerken burnuna ağır bir nem kokusu doldu. Midesi bulanmıştı. Geçit boyunca ilerlerken bu kokuyu düşünmemek adına ilgisini tek canlı belirtisi gösteren şeye yani Domeniko'ya vermeye karar verdi. Kafasını kaldırıp yakışıklı ve güçlü olan adama dikkatle bakarak;

"Sana güvenmekten başka çaremin olmadığını bilmek beni delirtiyor Bay Domeniko."

Duydukları karşınsında şaşırmıştı Domeniko. Lisa'nın ona güvenmekten başka çaresinin olmaması ve bunu zorunda kaldığı için yapması gururunu incitsede bu durumu kadına belli etmekten geri durdu.

"Bana sadece Domen diyebilirsin."

"Cidden böyle bir durumdayken sana nasıl hitap edeceğimi mi dert edindin?"

"Burada canımı hiç tanımadığım bir kadın için tehlikeye attım. Sırf gözlerinde ki anlam veremediğim o etki yüzünden bu kadarını da yapabilirsin sanıyorum Lisa."

"Emir kulu biri olarak fazla cüretkarsın Domen."

"Bu yaptıklarımın aldığım emirler ile alakası yok."

"Sen nasıl yani? Beni korumakla görevli değil misin?"

Lisa korkmaya başlamıştı. Nasıl böyle bir olay arasında kalmıştı. Yürüdükleri yolun gözden kaybolmaya başlayan girişine baktı. Kaçmak için fırsatı vardı.

"Seni korumayı ben kendim seçtim."

Adamın durup onun gözlerine direk bakarak söylediği sözleri duymamıştı bile dikkatlice bakmaya henüz fırsat bulduğu gözleri fazlasıyla tanıdıktı. Bu durum tüylerinin kabarmasına neden olmuştu.

Sessizliği bozan ise Antonio'nun kahkasıydı. Arkasını hızlıca döndü.

"Domeniko seni lanet olası kimin için çalışıyorsun?"

Geri geri Domeniko'nun yanına doğru ilermeye başlayan Lisa, korkunç bir sesle onlara silah doğrultan adamdan gözlerini alamıyordu. Ne yapacaklardı?