apokalipsa

kruk

bycie sobą to nie bycie teraz i tu,
czas zmieść z twarzy złocisty kurz.
gdy plącze się czas to brak mi słów.
każda chwila jest jak rozwiązany but.
gdy wyschnę lub spłonę, odlecę jak kruk.
wyparowuję, a w oku mam lód.
gdy plącze się czas to szukam magicznych wrót.
nie dostaną spokoju,
ludzie bez dusz.