Not what I imagined

Hoofdstuk 3

Pov Danielle

Zodra iedereen weg is ruim ik de koekjes op, verbaasd dat er nog een aantal over zijn. Normaal eet Loren ze altijd op. Nu stop ik de overgebleven koekjes in een bakje. "Babe, ik ben thuis" de stem van Louis hoor ik in de gang. "Ik ruik koekjes" hij komt enthousiast de keuken in gelopen. Ik hou het bakje hem voor en hij pakt er eentje. Hij plaatst een kus op mijn wang en stopt het koekje in zijn mond. Na het gesprek met Loren vanmiddag en de verwachting dat er binnenkort 2 kleintjes komen maakt mij verdrietig al een tijdje hebben Louis en ik het er over, hoe graag wij ook kinderen willen hebben. Tot nu toe hebben wij geen succes, ik vind het dan ook lastig te begrijpen dat Loren helemaal niet enthousiast was. Ze is of was er dan misschien nog niet klaar voor maar ik kan mij niet voorstellen dat je niet blij zou zijn met de komst van een kleine. Ik berg de doos met koekjes op en ga in kleermakerszit op de bank zitten. Louis volgt mij gelijk, ik kan ook niks voor hem verbergen. Hij heeft altijd alles door maar dit nieuws is misschien niet zoals hij gehoopt had. Ik haal een keer diep adem en begin dan te vertellen. "Ik heb vandaag nog een miskraam gehad" De tranen lopen gelijk over mijn wangen. Het is maar goed dat we het nieuws niet gelijk aan iedereen verteld hebben. Niall zou het nieuws vandaag wel verteld hebben aan de rest, voor Louis was het waarschijnlijk lastig omdat hij zijn mond moest houden. Dit is inmiddels de derde miskraam die we gehad hebben. Ik weet niet of ik het nog een keer kan, het geluk van het moment dat de test positief is en daarna het enorme verdriet omdat je je kind weer verloren bent. Hij kijkt mij vol ongeloof aan, zijn ogen zijn groot. Ik zie ook een glans in zijn ogen alsof hij zo ook elk moment kan gaan huilen. "Waarom heb je mij niet gelijk gebeld? Ik weet nog hoe het de vorige keer was. Ik had graag bij je willen zijn" hij voelt zich schuldig maar het ging allemaal zo snel, ik wilde niet zijn dag verpesten. Al doe ik het nu alsnog, weer een enorme teleurstelling.
"Vanmiddag waren de meiden nog hier, ik was oké" Ik leg mijn hand op die van hem en forceer een glimlach. "Heb je het hun verteld?" Ik schud mijn hoofd, al weten ze het niet en ging het vooral om Loren de afleiding was fijn. Ik voel de pijn van een aantal uur geleden nog, niet alleen mentaal maar ook fysiek. De eerste keer was heel moeilijk maar een tweede en derde keer is niet te beschrijven. De tranen stromen over mijn wangen. Louis slaat zijn armen om mij heen. "Het komt allemaal goed, ik geloof er in dat wij ooit samen een kindje krijgen. Al is het misschien nu voor ons beide beter om het even met rust te laten. Rustig aan te doen en dan op een dag komt het vast allemaal goed, onverwacht misschien zelfs maar ik geloof erin" Ik sla mijn armen stevig om Louis heen. We blijven zo op de bank zitten, tot Louis zich uit mijn grip los maakt. Met zijn hand onder mijn kin, moet ik hem wel aankijken, zijn andere hand veegt een traan van mijn wang. Ik glimlach kort, dit lieve gebaar, zijn lieve woorden hij maakt mij altijd aan het lachen.
"Laten we vanavond wat leuks doen" zegt Louis dan. Ik knik kort.
"Wat had je in gedachten?" Ik kijk hem nieuwsgierig aan. Zijn glimlach wordt breder, een verassing dus. Hij gaat mij nu dus niet vertellen wat hij van plan is. Ik ken hem ook te goed.
"Prima, vertel mij dan alleen wat ik aan moet doen" Als hij van plan is om iets actiefs te gaan doen dan is het niet handig om een jurkje met hoge hakken aan te doen maar als we uit eten gaan dan kan ik dat wel weer aan.
"Ik ga nu even douchen maar ik leg je wel een outfit klaar" Dat heeft hij nog niet eerder gedaan. Ik heb hem wel eens gevraagd te kiezen tussen twee verschillende outfits maar hij heeft er nog nooit één voor mij uitgezocht. Nu ben ik alleen nog maar nieuwsgieriger dan eerder. Of hij was al van plan vanavond iets te doen of hij moet nu alles nog gaan regelen. Wat het ook is ik weet zeker dat het vanavond gezellig wordt. Louis plaatst een kus op mijn wang en loopt dan weg om te gaan douchen. Aangezien ik nu toch moet wachten zet ik de televisie maar aan.
"Kan ik mij al omkleden?" Schreeuw ik richting onze slaapkamer als ik het water niet meer hoor lopen van de douche. Ik krijg geen reactie en de deur van de slaapkamer zit dicht. Ik loop richting onze slaapkamer en klop op de deur. Normaal loop ik gelijk naar binnen maar aangezien Louis een verrassing voor mij heeft wil ik dat niet verpesten door zomaar naar binnen te lopen.
"Louis?" Vraag ik terwijl ik de deur een klein stukje open.
"Wacht ik ben nog niet klaar" Hoor ik dan aan de andere kant van de deur terwijl de deur ook weer dicht gedaan wordt door Louis. Ik grinnik, hij neemt deze verassing wel heel erg serieus. Dit maakt mij alleen nog maar nieuwsgieriger naar wat hij allemaal gepland heeft. Na een paar minuten geduldig voor de deur te hebben gewacht gaat hij open. Louis komt naar mij toe gelopen, hij is al aangekleed. Hij heeft één van mijn favoriete outfits aan, die ik hem zo leuk vind staan. Hij plaatst een kus op mijn slaap en begeleid mij de slaapkamer in. Op het bed ligt een jurkje, hij heeft er wat sieraden bij gezocht en een paar hakken staan voor het bed op de grond. Het is een jurkje dat ik nog niet eerder gezien heb, hij komt niet uit mijn kast dat weet ik zeker. Louis zal deze wel uitgezocht hebben maar, wanneer heeft hij die dan gehaald. Ik trek snel mijn trainingsbroek en trui uit, mijn go to bank hang outfit en doe het jurkje aan. Ik ga op de rand van het bed zitten en doe de hakken aan. Net als ik de gesp vastmaak van één van de hakken komt Louis binnen gelopen.
"You look so beautiful" zegt hij dan met een grote glimlach, ik moet er even van blozen. Ook al zijn wij al jaren samen het zijn de lieve woorden van hem die mij nog altijd doen blozen.

————————————————————-
Het heeft even geduurd voordat ik een nieuw hoofdstuk klaar had, helaas duurde het helemaal lang omdat het maar niet wou lukken door mijn hersenschudding. Het is helaas nog niet helemaal over maar het gaat stukken beter. Hopelijk vinden jullie het een leuk hoofdstuk.