Kelebek ↬ Texting ✔

05 🦋

🦋

5 yıl önce;

Nefret ediyorum.

Her şeyden.

Hayattan.

Kendimden.

Saçlarımdan.

Her gün dışlanmaktan bıktım.

Her gün saçlarımın rengi ile dalga geçmelerinden bıktım.

Okuldan nasıl çıktığımı bile hatırlamıyorum. Gözyaşlarımla yürüdüğüm sokakların ismini bilmiyorum.

Yolda yürürken çalan korna sesiyle eş zamanda kolumdan tutulup çekilmem bir oldu. Arabanın içindeki insan bana bakıp bağırırken ve birisi kolumu tutarken ben yerden kafamı dahi kaldıramadım.

" İyi misin ? " kulağımda yankı yapan naif tını ile başımı bile kaldırmadan kafamı salladım.

Kaldırımın kenarında gördüğüm çantamı alıp hızlıca oradan uzaklaştım.

Arkamdan bana sesleniyordu ama duymuyordum. İnsanlar benim için tehlikeydi. Annem hep kendimi korumamı söylerdi.

Annem bana hep kelebeğim der. Dış dünyaya karşı hep savunmasız bir kelebek olduğumu söyler. Kızıl saçlarımı çok sevdiğini ve bana özel olduğunu söyler.

Çünkü o benim annem.

Annelerin gözünde hep güzelizdirki zaten.

Hızlıca açtığım evimin kapısını aynı hızda kapattım. Anneme görünmeden odama çıktım.

Zaten her gün aynı şeyler oluyordu. Annem de alışmıştı. Soru sorduğu anda onu tersleyeceğimi biliyordu.

Babam ise 12 yaşındaki kızının aptal bir bunalımda olduğunu söylüyordu.

Öyle miydim ?

12 yaşındaki kızının hergün okuldaki kızlar tarafından dışlandığını bilse yine aynı şeylerimi söylerdi acaba ?

Odama girip hızlıca doktorumun verdiği sakinleştirici ilaçlarımı içtim.
Böyleydim işte. Stres altında hissettiğimde kalbim sıkışır gibi olurdu. Psikiyatri'm bana ilaç vererek çözüm bulmuştu.

Oda benim bunalımda olduğumu düşünüyordu. Hele bugün ki araba kazasını söylersem, intihara eğilimim olduğunu anlardı anlattıklarımdan.

Ben Eflin Kasım. 12 yaşında okulda her gün dışlanan ezik Eflin'im.

Kimse tarafından sevilmeyen Eflin.

Babasının gözünde bunalımda olan Eflin.

Annesini gözünde ise Kızıl kanatlı Kelebek Eflin.

Bana göre ise sadece Eflin.

Ben kimseyim.

Masallardaki gibi Güzel kızıl prenses değilim.

Kanadım kırık Kızıl kanatlı kelebeğim.

🦋