Kelebek ↬ Texting ✔

07 🦋

🦋

Bomboş sokakta gecenin ilerleyen saatlerinde evime doğru adımlıyorum. Bu yaptığım aileme göre çok yanlış. Karanlık olduğunda sokakta bulunmam doğru değil. Hep aynı şeyleri söylüyorlar,

' Her gün haberleri görüyoruz Eflin. Haberlerde öldürülen kadınları, çocukları görüyoruz. '

Haklılar.

Evimin olduğu sokağa geldiğimde evimize baktım. Salonun ışıkları yanıyordu. Bu da demek oluyorki sorguya çekileceğim. Umarsamadan eve doğru yürüdüm. Evin demir kapısındaki şifreyi açtım ve müstekil bahçeli evimize girdim. Yavaş yavaş kapıya yürüdüm. Tam cebimden çıkardığım anahtarla evin kapısını açacakken benden önce davranıldı ve kapı açıldı. Karşımda annme endişeli bir yüzle bana bakıyordu.

" Eflin nerede kaldın ? " annemin endişe dolu sesini es geçerek ayakkabılarımı çıkarıl eve girdim. Merdivenlerden yukarı çıkacağim sıra salondan babamın bağıran sesini işittim.

" EFLİN ! " babmın gür çıkan sesiyle olduğum yerde irkildim. Annem benden önce salona geçmişti bile. Bende yavaş adımlarla salona girdim. Babam tekli koltukta oturmuş kitap okuyordu. Beni görünce elindeki kitabı yanındaki sehpaya bıraktı. Kızgın gözlerle bana döndüğünde gerçekten sinirlendiğini anlamış oldum.

" Ne işin var bu saatte dışarıda ? " deyip sert bir ifadeyle suratıma baktı.

" Sahile gittim. " deyip gram pişmanlık duymadan suratına bakmayı sürdürdüm.

" Annen ile kaç defa bu satte dışarı çıkmaman gerektiğini söyledik. Unutma bu evin kuralları var Eflin. " deyip durdu. Ardından annem devam etti.

" Eflin, kızım her gün hab- " derken sözünü kestim.

" Hergün haberlerde görüyoruz. Biraz hava almak istedim. Çok mu ? " deyip sitem ettim. Kurallar bana göre değildi.

' Akşam saatinden sonra dışarı çıkılmayacak Eflin. '

' Söylediğimiz sözleri ikiletmeyeceksin Eflin. ' 

' Evde televizyona bakılmayacak Eflin. '

' Kurallara uyulacak Eflin. '

Sadece birkaç kuraldı bunlar. Daha nicesi vardı. Babam sert ve disiplinli bir adamdı. Büyüdüğü ailede ne görmüş ise aynıları bizim içinde geçerliydi. Kurallar ile yaşamak. Annem ise babamın tersiydi. Yumuşak kalpli ve bana karşı ilgiliydi.

" Sana kaç defa bizim sözümüz kesilmeyecek demedik mi ? " deyip sinirle ayağa kalktı. Annem de peşimden kalkıp babamın yanında durdu. Babam tam elini kaldırmış iken annem durdurdu.

" Yapma Mustafa. " deyip havada ki elini tuttu. Babam sinirle önce anneme baktı ve ardından da bana baktı.

" Çık odana gözüm görmesin seni. " deyip eliyle kapıyı gösterdi.

Salondan çıkıp üst kattaki odama yöneldim. Odama girip kapımı kapattım ve ardından iki kez kilitledim. Kapımın dibine çöküp oturdum. Gözümden bir damla yaş düştü. Sırf bir tane kuralı çiğnediğim için miydi tüm bunlar ? 

Akvaryumda duran balığıma baktım. Küçük akvaryumda bir o yandan bir o yana yüzüyordu. Yanına gittim. Yem paketinden biraz yem alıp suyun içine attım. Anında yukarı çıkıp döktüğüm yemleri yemeye başladı. Akvaryumdaki camına tıklattım ve tebessüm ettim. Anneme göre karartıcı olan siyah rengi bana göre çok asildi.

" Ben geldim gece. " deyip akvaryumun başından ayrıldım. Yatağıma gidip gelişi güzel uzandım. Sırdaşım olan tavana baktım. Tek sırdaşım.  Evet tek bir arkadaşım bile yoktu. Bir tek Anıl vardı. Sevdiğim insan. Gözlerimin önüne beni kurtardığı zaman ki sahne geliyordu. Annem ile babamın bundan haberleri bile yoktu. Eminim eğer biliyor olsalardı evden dışarı adımımı attırmazlardı. Babam'a göre dikkatsizdim, düşüncesizdim ve  bunalımdaydım. Beni anlamaya çalışmıyordu. Hırkamın cebinden telefonumu çıkardım ve Anıl ile olan son konuşmamıza girdim.