Secret Friends

Hoofdstuk 4

Door: @kikidekikker

(Lucy)
"De leerling van deze maand is: Zoey van Kantbergen! Kom maar naar voren Zoey." Roept meneer van Harten de school directeur. Ik zie dat Zoey verbaast is, ik lach. "Jij mag jou foto op de muur hangen." Meneer van Harten geeft haar de foto en Zoey hangt hem op de muur. Mij lijkt het zo cool om daar te hangen! Maar ja ik vind bijna alles cool van Zoey. "Gefeliciteerd Zoey." Zegt meneer van Harten. "Dankje." Zegt Zoey zachtjes en ze komt naast mij zitten. "Goedzo!" Zeg ik. "Ik heb helemaal niets gedaan, hij trekt een naam, jij had het net zo goed kunnen zijn." zegt Zoey. Dan rennen we de kantine uit, naar biologie. Iedereen zit al in de klas. "Chips! We zijn te laat!" Zeg ik. "Gelukkig is het meneer de Bakker!" Zegt Zoey. "Ja!" Zeg ik, en we lopen naar binnen. "Hello, dames!" Zegt meneer de Bakker. "Hoi meneer Bakker!" Zeggen we in koor. "U vindt het toch niet erg dat we wat later zijn, het kwam door de leerling van de maand, Zoey won ze is goed hé!" Zeg ik. Meneer de Bakker kijkt me vrolijk aan. "Ja!" Is zijn antwoordt. En Zoey en ik gaan zitten. Zoey kijkt me dankbaar aan. Dan ga ik ook zitten. "Hé Zoey, kun je afspreken straks na school, bij het meer." Vraag ik fluisterend. "Oké, ik zal mama wel even whatsappen!" Fluistert ze terug. Ik steek mijn duim op.

"Ja, ik heb gezegd dat ik bij Macanzie ben!" Zegt Zoey. "Yes!" Zeg ik. De school is uit en we lopen naar het fietsenhok. We pakken onze fietsen eruit. "Ehm...Lucy, i-ik weet eigenlijk niet waar het meer is." Zegt Zoey een beetje zacht. "Maakt niks uit hoor, als ik het maar weet!" Zeg ik, en ik knipoog naar haar.

"Nou dit is het dan!" Zeg ik. Het is een meer en daarnaast een grote heuvel met veel bomen, allemaal zo'n hang bladeren. "Wow, dit is echt mooi!" Zegt Zoey. Ik knik. Dan gaan we op de heuvel zitten tussen de bladeren. "Echt cool, dat jij won met leerling van de maand!" Zeg ik. "Dat heb je nu al 100 keer gezegd!" Zegt Zoey. "Je overdrijft!" Zeg ik. Dan zie ik dat Jacqueline eraan komt, ik zucht. "Hey, Zoey!" Roept ze. "Waarom ben jij hier, dit is geen plek voor jou!" Zeg ik. Zoey duwt me zachtjes aan! Jacqueline trekt Zoey bij zich en maakt een selfie met Zoey. Zoey lacht er wel op, tuurlijk Zoey is zo! "Ik zet hem op instagram, Zoey je staat er zo leuk op!" Zegt Jacqueline. "Ehm, oké!" Zegt Zoey. Okeeee, DAT had ik dus nooit gedaan. Even later kijken Zoey en ik op onze mobiel, ik zie dat Jacqueline de foto erop heeft gezet. Er staat bij 'met liefste schatje van de wereld Zoey, je bent alles voor me! Xxx je best friendje Jacqueline.' Oké, Jacqueline is niet eens een vriendin van Zoey ofzo maar oké! "Hey Lucy, hoor je dat ook?" Vraagt Zoey. "Nee, ik hoor niks." Zeg ik. "Luister is!" Zegt ze. We luisteren goed. Dan hoor ik het ook. Het is een soort gehijg. "Het lijkt op gehijg van een hond!" Zeg ik. "Ja!" Zegt Zoey. Dan komt de hond aanrennen. En duwt met zijn snuit tegen Zoey aan. Zoey schrikt en rolt van de berg af. "Zoey kijk uit!" Roep ik. Dan valt ze hard in de vieze modder, onder de heuvel aan het meer. "Bléh!" Zegt ze. Ze zit helemaal onder de modder. "O, Zoey dalijk wordt je moeder boos!" Zeg ik. "O, nee!" Zegt ze. Ik zie haar gezicht betrekken. "Was je in het meer!" Zeg ik. "Maar dan ben ik helemaal nat!" Zegt Zoey. Dat is minder erg als modder. " zeg ik."Ja dat is waar." Zegt Zoey. Ze springt in het meer. Ik geef haar mijn jas en we fietsen gauw naar huis, we zien de hond nog weg rennen.

"Hey pap!" Roep ik... Geen antwoordt. Ik roep nog is. Geen antwoordt. Ik kijk op tafel, daar ligt een brief. 'Hey, Lucy ik ben even de eieren en melk wegbrengen, je weet wel waarheen. Je kunt me bellen. Gr. Pap' Papa brengt altijd de eieren en melk naar een klein winkeltje die dat voor 2 boerderijen verkoopt, de onze en nog een ander, wij krijgen één vierde van de prijs. Het staat op de hoek van de Catherinalaan, daar woont Zoey trouwens ook in. Maar het is een hele lange laan, zij woont helemaal aan de andere kant van de laan, soms loop ik er stiekem langs, als ze er iets van zeggen, zeg ik dat ik naar mijn tante ga! Ik kijk in de koelkast, want ik had mama nog belooft om cakejes te maken. Ik zoek dus eieren, maar waarschijnlijk heeft papa ze allemaal aan het winkeltje gegeven. Verder heb ik alles, wij hebben een recept die alleen onze familie weet, onze cakejes zijn zo lekker, ook al zeg ik het zelf. Ik loop de deur uit en pak mijn fiets en fiets naar de Catherinalaan.

Eindelijk ben ik bij het winkeltje, ik zet mijn fiets bij de deur en loop binnen. "Hoi, meneer Blom!" Zeg ik. Meneer Blom is de eigenaar, hij kent ons nu heel goed, en hij is echt heel aardig, alleen soms een beetje... Raar. "O, hallo Luusje!" Zegt hij. Zo noemt hij me echt vaak. KLINGELING! Dat was de winkelbel. Ik kijk achterom en zie... De moeder van Zoey. "Ehm...hallo mevrouw Kantbergen." Zeg ik. Ze antwoordt niet, maar kijkt me onaardig aan en loopt naar het bureautje (kassa). "Hallo mevrouw!" Zegt meneer Blom. Hij kent iedereen uit de stad. Ik woon een beetje buiten de stad, iedereen daar noemt het de buitenstad. Zoey woont meer aan de rand van de stad, waar al die dure huizen staan. "Mevrouw, volgens mij was dat meisje daar voor!" Zegt Blom. Ik glimlach naar hem. Mevrouw Kantbergen geeft me een boze blik toe. "Ik heb haast!" Zegt ze deftig. "U mag wel voor mevrouw Kantbergen, als ik dan met Zoey..." Zeg ik het laatste mompel ik een beetje. "Wat zij je De Bruin ?" Zegt mevrouw Kantbergen. (Ik heet Lucy de Bruin.) "U mag voor als ik..." Verder maak ik de zin niet af. "Als je...wat?" Vraagt ze nu wat vriendelijker. "Als u niemand anders meer voorlaat, want ik heb ook een beetje haast!" Zeg ik dan maar en ik trek een te blij gezicht. Meneer Blom knipoogt naar me, hij kent het verhaal van Zoey en mij, hij weet wat ik eigenlijk wilde zeggen. "10 dozen, met 10 eieren erin alstublieft!" Zegt mevrouw Kantbergen. "O, dat is veel, doet u inkopen voor het hele jaar?" Vraagt Blom. Ik schiet bijna in de lach. Wie koopt er nou zoveel eieren. Eigenlijk lijkt me mevrouw Kantbergen best aardig, alleen doet ze onaardig tegen mij omdat ze mijn ouders niet mag, ik weet eigenlijk niet eens of ze me misschien een beetje aardig vindt. "O, nee." Zegt mevrouw Kantbergen lachend. "Het is geen jaarinkoop, nee het is voor een feest, en O, ja hier is de uitnodiging iedereen uit de stad mag komen." Zegt mevrouw Kantbergen. Wow dat is een kans om Zoey's ouders ons misschien aardig vinden ofzo. "Mevrouw Kantbergen, ik durf het bijna niet te vragen, maar zijn mijn familie en ik ook uitgenodigd?" Vraag ik zacht. "Ehm...nee!" Zegt ze bozig en neemt de dozen eieren aan. Daar gaat mijn kans. Mevrouw Kantbergen kan de eieren bijna niet dragen. "Moet ik misschien helpen dragen?" Vraag ik. "Nee!" Dan loop ik weer naar het bureautje (kassa) waar Blom achterstaat, niemand weet zijn voornaam. "Zo, Luusje wil je mijn uitnodiging?" Vraagt hij. Ik kijk naar hem, en dan glimlach ik en knik ik heel hard ja! "Hier, maar niks zeggen hé niet naar mevrouw of meneer Kantbergen toe, misschien zelfs niet naar Zoey!" Zegt hij en hij geeft de kaart. Hij is van roze perkament en de envelop van fluweel er zit een goud randje aan, en het is mooi met krulletters geschreven. "O, ja voor ik het vergeet, mag ik 1 doosje met 5 eieren?" Vraag ik. "Ja natuurlijk Luusje, je krijgt ze gratis want ze zijn van jullie boerderij!" Zegt hij met een knipoog. Dan ga ik naar huis.

Ik bekijk de uitnodiging nog eens goed.

Beste stadbewoner, ik nodig u uit bij ons thuis, 12 augustus. 17:30 tot en met 22:00 uur. U mag ook later komen of eerder weggaan. Het is met een diner, en alle stadbewoners zijn uitgenodigd. Groetjes Familie Kantbergen. Catherinalaan 523.

Wacht ik heb een idee, want ik weet gewoon dat papa en mama hier toch niet heen willen. Ik ga gewoon met Blom. Ik bedoel ik doe net alsof ik zijn kleindochter ben ofzo! Ik pak mijn fiets weer en fiets weer naar de Catherinalaan. "Hey Blom!" Zeg ik snel. "Heey, ben je iets vergeten?" Vraagt Blom vriendelijk. "Nee, ik ehm... Had meer een idee!" Zeg ik. "O, kom mee naar achter, anders komen er dalijk klanten en die luisteren alles af en zo!" Zegt Blom. We lopen naar achter, daar is ook meteen zijn huis. Ik ga zitten op de bank. "Wil je wat te drinken? Thee of water of melk!" Vraagt hij. "Dat is eigenlijk alles wat ik voor drinken heb!" Ik lach. "Doe maar thee!" Zeg ik. Even later komt meneer Blom terug met 2 kopjes thee. "Zo, hier is je thee, enne vertel maar, wat is je idee?" Vraagt Blom. "Kijk, het is natuurlijk een beetje raar, als jij niet komt, en papa en mama die willen daar toch niet heen, dan is het toch zonde! Dus, dacht ik misschien kunnen jij en ik dan gaan, en tante Rietje (vrouw van Blom iedereen mag haar tante Rietje noemen) als ze wil, en dan doe ik voor als jullie kleindochter bijvoorbeeld!" Zeg ik. "O, ik heb nog wel een oud petje liggen, die jouw vast en zeker past!" Zegt Blom. "Ja en ik heb nog dat ene mooie jurkje die ik bijna nooit aan mag!" Zeg ik. "En ik kan jouw haren mooi in vlechten!" Horen we tante Rietje uit de keuken roepen. We lachen. "Ja dat kan zeker, laten we dat doen!" Zegt Blom. "Ik zeg wel dat ik die avond ben logeren bij jullie!" Zeg ik. Ik heb wel eens daar gelogeerd dat is echt gezellig. "Dat doen we, tot overmorgen (12 augustus)!" Roep ik en ik ga naar huis