Secret Friends

Hoofdstuk 6

Door @kikidekikker
(Lucy)
Jacqueline loopt met weg en ik zeg. "Die is weg." "Hebben we bio?" Vraagt Zoey. "Nee natuurkunde." Zeg ik een klein beetje, zo van dat ik het niet leuk vindt:). "That's the same." Zegt ze. "Nee, gewoon niet." Zeg ik. Ze haalt haar schouders op en we lopen naar natuurkunde.

Het is al 23.53 en ik kan nog steeds niet slapen. Morgen is namelijk het feest. Opeens hoor ik rare geluiden beneden. Ik luister nog eens goed, het lijkt net of er iemand loopt daar. Misschien is het pap of mam. Ik loop naar hun kamer terwijl ik beneden gekraak van de vloer hoor. Ik kijk, en papa en mama slapen gewoon. Ik slik, dalijk is er een inbreker, maar waarom nog zo vroeg in de nacht. Ik loop voorzichtig de trap af. Ik kijk om heen en zie... Spekky, gelukkig. "Hé Spekky wat doe jij zo laat binnen?" Vraag ik fluisterend. Ik breng Spekky naar zijn binnen hok. Dan ga ik weer naar binnen en draag Diggy (de hond) mee naar mijn slaapkamer. Dan ga ik weer proberen te slapen met Diggy bij mijn voeteneind.

PLING PLING... PLING PLING!!! Mijn wekker. Ik moest vroeg opstaan, en het is gelukt yes. Ik ben wel moe van best laat opblijven. Ik gaan naar de badkamer douche me, en kam mijn blonde haren. Dan pak ik mijn jurk, hij is licht blauw en er zit een soort riem aan die aan de achterkant is vast gestrikt. Op dat riempje zitten glitters. Ik mag hem nooit aan want op de boerderij wordt hij vies, dat maakt mijn moeder en vader niet heel veel uit, maar ze vinden hem mooi voor feestjes. Dus eindelijk mag ik hem aan. Ik kijk naar mijn schoenen. Mijn regen laarzen...nee. Mijn gympen die ik altijd naar school aandraag...nee. Ehm...mijn andere gympen...nee. Dan hoop ik dat Blom nog misschien wat schoenen heeft, en ik neem geld voor de zekerheid mee. Met mijn licht blauwe tasje die bij de jurk hoort. Ik doe nu even mijn (school)gympen aan. Dan ga ik naar meneer Blom en tante Rietje.

"Hey Luusje!" Zegt Blom als ik binnen kom. "Wat een mooie jurk, alleen de schoenen..." Zegt hij. "Ja ik weet het, ik hoopte eigenlijk dat jullie ehm... Wat schoenen voor me hebben!" Zeg ik. "Ik zal nog kijken in de verkleedkist!" Zegt hij en hij loopt naar achter. (Dit huis heeft geen bovenverdieping). Vijf minuten later komt hij terug met twee witte ballerina's met een strik er boven op. "Ik hoop dat je ze past!" Zegt Blom. "Ja, dat hoop ik ook!" Zeg ik en ik pak de schoentjes aan en trek ze aan. "Wauw, precies de goeie maat... Denk ik!" Zeg ik. "Loop is een rondje!" Zegt tante Rietje die net aan komt lopen. Ik loop een stukje door het huis en merk dat ze goed passen. Yes! "Ja ze passen!" Roep ik uit. "Kom Lucy, ik doe je haar, ik was vroeger kapper!" Zegt tante Rietje met een knipoog. Ik kom op een stoel zitten en Riet begint te kammen.

Ze doet als laatst nog een glinsterende zilveren bloem in mijn haren. Ik heb een lange vlecht met allemaal glinstertjes erin, de vlecht begon met zes kleine vlechtjes en uiteindelijk werd het een dikke mooie vlecht. Ook al zeg ik het van mezelf, ik zie er echt prachtig uit. "Je moet vaker mijn haar doen!" Zeg ik en ik glimlach. Dan pakt Riet een tasje, ze ritst hem open. Er zitten make-up spullen in. Ik doe eigenlijk nooit make-up op alleen meestal een beetje mascara.

"Zo, je bent klaar!" Zegt Riet (tante Rietje). Ik kijk in de spiegel. "Wauw! Dat heb je mooi gedaan! Dankjewel!" Zeg ik. "Ik herken mezelf gewoon niet meer!" Dan komt meneer Blom binnen. "O, hallo... Wacht es even, ben jij... Lucy?" Zegt hij. Ik lach. "Wat prachtig!" Zegt Blom. "Blom, als ik jouw was zou ik een pak aantrekken!" Zeg ik. "O, o, ja!" Zegt hij en hij loopt naar zijn slaapkamer. Even later komt hij terug met een zwart pak met een witte bloes aan. "Dat is beter." Zegt tante Riet. "Kom we gaan!" Zegt hij. We stappen in zijn auto, hij heeft een klein busje waar de naam van de winkel op staat: t' winkeltje. En we rijden naar het huis van Zoey.

Van buitenaf hoor je de klassieke maar toch vrolijke muziek. DING DONG! Mevrouw van Kantbergen maakt open. "Hallo, meneer Blom!" Zegt ze. "Hey mevrouw van Kantbergen ik heb mijn kleindochter Luuu...ca meegenomen is dat goed?" Zegt Blom. Ik glimlach naar mevrouw van Kantbergen. Ik ben erg opgelucht dat hij niet mijn naam zei, maar Luca. Mevrouw van Kantbergen knikt, en zegt: "ja, is goed als ze maar niet al het eten op eet of het vies maakt!" Ik knik. Dan lopen Blom en ik naar binnen. Er zijn al veel mensen, ik zie een paar mensen die ik van school ken en gewoon die ik wel eens tegenkom. Ook zie ik Macanzie, en haar ouders. En... Daar de eettafel. Een lange tafel zonder stoelen, met allemaal borden met eten erop. Er staan veel dure borden en glazen. Er staat champagne en hele dure limonade. Ik zie al veel mensen eten, dus pak ik ook maar één hapje. "Luca!" Hoor ik iemand roepen. Ik draai me op en stoot met mijn elleboog tegen de fles champagne aan. meneer Blom riep me. De fles valt op de grond en breekt in stukken, alle champagne ligt op de grond door de kamer. Boos komt mevrouw van Kantbergen mijn kant op. "Luca, zo heette jij hé, dit is je laatste waarschuwing, als je nog iets verkeerds doet word je eruit gestuurd, en ruim dit alsjeblieft op!" Roept ze boos, en ze gooit een doek naar me. Ik begin met poetsen terwijl ik zachtjes 'sorry' tegen mevrouw van Kantbergen zeg.

Ik hoor de microfoon door de 'balzaal' galmen. "Test, test." Zegt meneer van Kantbergen in de microfoon. Iedereen kijkt naar het kleine verhoginkje waar meneer van Kantbergen met zijn microfoon op staat. "Dit feest is georganiseerd voor alle buurtbewoners uit de stad! Er zijn een aantal mensen niet aanwezig in verband met dat ze ziek zijn of niet konden! Maar een heel veel mensen zijn er wel en zullen we daar op proosten?" Zegt meneer van Kantbergen. Iedereen pakt een glas champagne of limonade, en houdt zijn of haar glas omhoog. "Op de familie van Kantbergen!" Roept iedereen door de zaal. Ik doe hetzelfde. Dan steekt iemand zijn hand omhoog om iets te vragen. Ik kijk nog eens goed, het is een kind een jongen ongeveer net zo oud als ik. Het is Max, ik ken hem omdat hij best dicht bij ons woont, als je de straat oversteekt heb je een klein bos, en dan moet je in het bos links af en dan ben je er. Max tikt met zijn vorkje zachtjes tegen zijn glas. "Meneer van Kantbergen, waarom zijn Lucy de Bruin en meneer en mevrouw de Bruin er eigenlijk niet?" Vraagt hij. "Ehm... Meneer de Bruin was ehm...ziek, en mevrouw de Bruin en Lucy moesten op de dieren en meneer passen." Zegt hij. "Leugenaar" zeg ik zachtjes tegen mezelf. Meneer van Kantbergen stapt van het verhoginkje af en zet de muziek weer harder. Iedereen gaat weer door met het feest. "Jammer dat Frankie de Graaf ziek is anders was hij hier gezellig ook!" Hoor ik iemand links zeggen. "Ik vind die taart niet zo lekker, waarschijnlijk ligt het aan de eieren!" Dat hoor ik iemand rechts zeggen. Ik loop erop af en zeg. "Sorry dat ik stoor maar ik hoorde dat je de taart niet lekker vond en dacht dat het aan de eieren lag, dat is dus niet waar, ik, ik bedoel... Lucy en haar ouders maken de lekkerste eieren!" Ze lachen. "En hoe weet jij dat?" Zegt de vrouw. "Ik werk bij mijn... Opa in het winkeltje op de hoek, en daar komen ze altijd eieren brengen, wij bakken er altijd één en dan proeven we die, ze zijn overheerlijk je moet ze eens proeven!" Zeg ik met een knipoog en loop dan snel weg, naar Max. "Hey, Max wat meneer van Kantbergen net zei over papa is dus niet waar ze hebben ons gewoon niet uitgenodigd!" Zeg ik. Hij kijkt moeilijk en zegt dan: "ehm...Lucy?" Ik knik. "Ik lijk net iemand anders vind je niet?" Zeg ik. "Ja!" Zegt hij lachend. "Hoe ben je hier binnen gekomen?" Vraagt hij. Ik vertel hoe ik ben binnen gekomen. Nadat ik het heb verteld lacht hij weer. We kletsen nog wat over allemaal dingen we hebben elkaar namelijk al een week niet gezien. Zo lang! 😉

"O, mijn vader roept me!" Zegt Max. "Ga maar even!" Zeg ik. Ik loop wat naar de buffettafel. Ik pak wrapje en eet hem. Ik kijk achterom, daar staat Zoey. "Hoi!" Zegt ze. Oke ze herkend me niet volgens mij. "Hoi!" Zeg ik en ik probeer het een beetje met een andere stem te zeggen wat niet echt lukt. "Zoey van Kantbergen!" Zegt ze en ze steekt haar hand uit. "Luca...Blom!" Zeg ik en ik pak haar hand en schud hem. "Dus jij bent familie van meneer Blom van t' winkeltje?" Vraagt ze. Ik knikken doe mijn haar een beetje goed. "Weetje, je doet me denken aan mijn vriendin Lucy de Bruin. Van mijn ouders mag ik niet met haar vriendin zijn, maar dat doe ik een soort van stiekem, haar vader is helemaal niet ziek ze is gewoon niet uitgenodigd!" Zegt ze. Ik knik weer. "O, sorry ik ken je eigenlijk helemaal niet en ik vertel dingen die ik niet snel zou zeggen tegen iemand, maar je lijkt zo vertrouwd." Zegt ze. "Sorry." Zegt ze nog eens. "Ik snap dat ik vertrouwd lijk je kent me namelijk heel goed en ik zit zelfs in jouw klas, ik ben je vriendin enzo!" Zeg ik. "O, nee... Jacqueline?" Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "Wacht, eens even ben jij Lucy?" Ik knik en lach. Ze geeft me een knuffel. "Ben je toch uitgenodigd dan?" Vraagt ze. "Was het maar zo!" Zeg ik. "Maar hoe ben je binnen gekomen en waarom zei je Luca Blom?... O, wacht ik snap het al meneer Blom, Luca Blom!" Zegt ze lachend. Ik knik en pak nog een wrapje. "Maar nks zuggan tuggun e oudes!" Zeg ik met mijn mond vol wat ik eigenlijk wilde zeggen: maar niks zeggen tegen je ouders! Maar gelukkig had Zoey me verstaan en schud ze haar hoofd. "Beloofd!" Zegt ze erachteraan.

Heey, sorry dat het zoooo lang duurde voor het hoofdstuk ik had niet veel tijd om te schrijven, maar ik begin misschien een nieuw boek op mijn account @kikidekikker maar ik schrijf eerst een stukje ervan. Daarvoor heb ik een naam nodig voor de hoofdpersoon! Willen jullie alstjeblieft jullie namen of andere leuke namen sturen. Alvast dankjewel!
Groetjes Kiki (@kikidekikker)