Η Κιμ ξύπνησε από τον ήχο του κινητού της που χτυπούσε.Πάτησε νευρικά το πράσινο κουμπί και η χαρακτηριστική φωνή του Τζωρτζ ακούστηκε:
-''Κιμ είσαι ξυπνια;''την ρώτησε.
-''Όχι κοιμάμαι ακόμα''είπε με κοροιδευτικό τόνο.
-''Έλα εξυπνάδες!Δεν έρχεσαι από εδώ;Πρέπει να σου πω κάτι.''
-''Καλά οκαυ,τα λέμε''
Πήγε γρήγορα και φόρεσε ένα τζιν και μία μαύρη χαλαρή μπλούζα.Σκέφτηκε οτι ίσως έπρεπε να φορέσει κάτι πιο καλό αλλα δεν υπήρχε λόγος.Έβαλε το ζευγάρι με τα μπορντό Vans που είχε και φόρτωσε στον ώμο της μία ευρύχωρη καθημερινή τσάντα.
Κατευθύνθηκε στο αμάξι ελπίζοντας να μην δει τον Νικ στον διάδρομο της πολυκατοικίας.Σε μισή ώρα βρισκόταν έξω από το συνηθισμένο μαύρο κτήριο.Χαμογέλασε απαλά και μπήκε μέσα.Ανέβηκε με τις σκάλες στον τρίτο και τελευταίο όροφο και χτύπησε την μεγαλύτερη πόρτα του διαδρόμου.Ακούστκε η φωνή του Τζωρτζ που την άφηνε να περάσει μέσα.
-''Γεια σου Τζωρτζ!''είπε απαλα.
-''Γεια σου Κάρα,κάθισε.''
Η κοπέλα κατευθύνθηκε απαλά προς το γραφείο που βρισκόταν μπροστά της και κάθισε στην καρέκλα ακριβώς μπροστά του.
-''Λοιπόν τι έγινε;''ρώτησε με ήπιο τόνο.
-''Μας πήραν χαμπάρι.''
-''Ποιοι;''
-''Αυτοί οι μαλάκες του FBI''
-''Δηλαδή ξέρουν οτι το κάναμε εμείς;''
-''Όχι αλλά αργά η γρήγορα θα το μάθουν.Σήμερα το βράδυ έχεις δουλεία.Έχουμε φτιάξει ένα αντίγραφο του έργου κι εσύ θα το τοποθετήσεις.Είναι δύσκολο αλλά μόνο έτσι θα μας αφήσουν ήσυχους.''
-''Εντάξει.''
-''Νομίζω,πως μπορείς να φύγεις δεν σε χρειάζομαι άλλο.''
-''Ωραία''είπε η Κιμ και κατευθύνθηκε προς την έξοδο.
-''Αα και Κάρα!''
-''Ορίστε!'' είπε και γύρισε το κεφάλι της.
-''Πρόσεχε και καλή τύχη.Το αντίγραφο θα στο δώσουν στην είσοδο.''
-''Ευχαριστώ''είπε και χαμογέλασε.
Προχώρησε προς την πόρτα και και εκεί έιδε τον πίνακα τυλιγμένο με ένα σεντόνι.Τον σήκωσε ανάλαφρα με τα χέρια της και τον άφησε στα πίσω καθίσματα.Αφού έφτασε σπίτι της έτρεξε γρήγορα μέχρι το διαμέρισμά της.Μπήκε μέσα και ακούμπησε τον πίνακα πίσω από την ντουλάπα της.Κοίταξε την ώρα.Ήταν 12:30.Σκέφτηκε να πάει μία βόλτα στην πόλη.
Βγήκε έξω και προχώρησε στον δρόμο που της είχε δείξει ο Νικ.Ένας δρόμος γεμάτος καφετέριες απλώθηκε μπροστά της.Προτίμησε να πάρει έναν καφέ στο χέρι και να πάει να ψωνίσει.Αγόρασε ένα fredo capuccino γλυκό με σοκολάτα από πάνω.Καθώ παρέγγελνε τον καφέ σκεφτόταν που θα μπορούσε να πάει.Αφού δεν ήξερε κανένα μέρος ρώτησε την πωλήτρια.
-''Θα πας ευθεία σε αυτόν τον δρόμο και στο πρώτο στενό δεξιά.Θα προχωρήσεις ευθεία σε αυτό το στενό και θα δεις ένα μεγάλο εμπορικό.Εκεί έχει διάφορα μαγαζιά για ρούχα παπούτσια και άλλα.Εγώ πάω συνέχεια εκεί.''
-''Ευχαριστώ πολύ.''
Πήρε το ποτήρι με το ρόφημα και ακολούθησε τον δρόμο που της είπε η πωλήτρια.Όντως μετά από λίγη ώρα βρισκόταν μπροστά από ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο.Μπήκε γρήγορα μέσα και κατευθείαν είδε το αγαπημένο της μαγαζί.Τα pull and bear βρισκόντουσαν ακριβώς απέναντί της.Έτρεξε κατευθείαν εκεί και βρέθηκε να έχει στα χέρια της μία μπλούζα δύο παντελόνια και ένα σκουφάκι.Αφού πλήρωσε βγήκε έξω και θυμήθηκε τα γεννέθλια του Τζωρτζ.Ήταν σε δύο μέρες.Σκέφτηκε πως έπρεπε να του πάρει ένα δώρο.Ένα άρωμα ίσως.Πήγε προς ένα μαγαζί που δεν το είχε ξανακούσει αλλά υπέθεσε πως είχε αρώματα.
Η υπόθεση της ήταν σωστή αφου το μαγαζί ήταν γεμάτο από αυτά.Ένα γέλιο ικανοποίησης στόλισε το πρόσωπό της και κατευθύνθηκε προς τον πωλητή για να την βοηθήσει στην επιλογή της.
-''Εμ γειά σας''είπε ευγενικά στον πωλητή ο οποίος πιθανότατα ήταν ίσα με αυτήν.Ξαφνικά ένιωσε ηλίθια που το μίλησε στον πλυθηντικό αλλά ίσως να ήταν πιο μεγάλος και ούτως η αλλώς δεν τον ήξερε για να του μιλήσει στον ενικό.
Ήταν ξανθός μα όμορφες μπούκλες που έπεφταν απαλά πάνω στο πρόσωπό του.Είχε πιθανότατα ωραίο σώμα.Φορούσε μία ωραία μπλούζα που έδειχνε να είναι από τα Pull and Bear,ένα κόκκινο παντελόνι και από κάτω Vans.
-''Γειά σου.''της είπε απαλά και της χαμογέλασε.
Δύο λακάκια σχηματίστηκαν στα μάγουλά του και η Κιμ κοκάλωσε.Ήταν όμορφος,γλυκός και γοητευτικός σε αντίθεση με τον Νικ.Τον μισούσε.Δεν ήξερε γιατί.Απλά τον μισούσε.Ξαφνικά ακούστηκαν κάτι παλαμάκια και η Κιμ τινάχτηκε απότομα.Συνειδιτοποίησε οτι τόση ώρα σκεφτόταν και κατάλαβε οτι ο ξανθός πωλητής έκανε ήχους με το χέρι του για να ''ξυπνήσει'' από τον λήθαργο των σκέψεων.Η Κιμ κοκκίνισε αλλά προσπάθησε να το κρύψει.
-''Εμ θα ήθελα ένα αρ...''
Αλλά πριν προλάβει να πει τι ήθελε αυτος την διέκοψε.
-''Έβαν''της είπε και της έδωσε το χέρι του.
-''Ορίστε;''ρώτησε η κοπέλα χωρίς να έχει καταλάβει τι γινόταν.
-''Το όνομά μου είναι Έβαν.Έβαν Πίτερς.''
