-''Κα..Κιμ!Με λένε Κιμ!'' του είπε η κοπέλα και χαμογέλασε.
-''Κιμ,ωραίο όνομα!Λοιπόν τι θα ήθελες Κιμ;''
-''Εμ,θα ήθελα ένα αντρικό άρωμα.''
-''E,για τι ηλικία μιλάμε;''
-''Για σαρανταπέντε χρονών περίπου.''
-''Θα σου δώσω να δεις ένα άρωμα που ταιριάζει σε ηλικίες από είκοσι μέχρι πενηνταπέντε περίπου.Είναι ένα άρωμα Jimmy Choo ιδιαίτερα ωραίο.''
Το μπουκαλάκι με το άρωμα άνοιξε με έναν χαρακτηριστικό ''πλοπ'' και ο Εβαν απελευθέρωσε λίγο από το άρωμα πάνω σε ένα δοκιμαστικό χαρτί.Η Κιμ μύρισε το άρωμα.Ήταν πολύ ωραίο.Κάτι της θύμιζε.Ξαφνικά θυμήθηκε.Ήταν το άρωμα που φορούσε ο Νικ.Αυτή η φρουτένια μυρωδιά της ήταν πολύ γνωστή και της είχε κάνει εντύπωση από την πρώτη στιγμή που είχε έρθει κοντά στον Νικ.Καθώς σκεφτόταν τον Νικ μία έκφραση αηδίας είχε μεταφερθεί στο πρόσωπό της.
-''Δεν σου αρέσει;''της είπε απογοητευμένα ο Έβαν.
-''Όχι είναι καταπληκτικό απλά...Έχω την εντύπωση οτι το έχει ήδη.Δεν μου δείχνεις κανένα άλλο;''
-''Χμ..Ένα επίσης πολύ ωραίο άρωμα είναι της εταιρίας Dior.Για μύρισέ το.''
Η κοπέλα πήρε στα χέρια της το χαρτί με το άρωμα και το μύρισε.Ήταν ωραίο!Όχι τόσο ωραίο όσο το προηγούμενο αλλά ωραίο.Μετά από μερική ώρα σκέψης η κοπέλα είπε:
-''Ξέρες κάτι;Βάλε μου το πρώτο.Τώρα που το σκέφτομαι δεν έχει το ίδιο.''
-''Εμ,εντάξει.''είπε ο πωλητής και της χαμογέλασε.
Τα λακάκια ξαναεμφανίστηκαν στο πρόσωπό του και η Κιμ σάστισε.Ήταν πολύ όμορφος όταν γελούσε.Ο Έβαν παρατήρησε οτι η Κιμ τον χάζευε.Καθώς τύλιγε το δώρο,πήρε το θάρρος και την ρώτησε:
-''Λοιπόν Κιμ πόσο χρονών είσαι;''
-''Εμ,εικοσιτρία εσύ;''
-''Εικοσιτέσσερα.Και από που είσαι;''
-''Έρχομαι από Λος Άντζελες.Μετακόμισα τις προάλλες.Εσύ;''
-''Εγώ από πάντα εδώ μένω..Συγκεκριμένα μένω έναν δρόμο πιο κάτω.''
-''Χμ,και το μαγαζί είναι δικό σου;''
-''Εμ ναί!''
-Έβαν..θα ήθελες να πάμε μία βόλτα;''είπε η Κιμ και τα μάγουλά της κοκκίνισαν ελάχιστα.Ο Έβαν χαμοέλασε και τα λακάκια του ξαναέκαναν την εμφάνισή τους.''
-''Αμέ.Όποτε θες!''
-''Ωραία,θα σου τηλεφωνήσω.''
-''Εμ,αν είναι θα σου δώσω μία κάρτα του καταστήματος!Πάρε τηλέφωνο όποτε θες.'' Της είπε καθώς έβαζε το δώρο στην τσάντα.Της έδωσε την κάρτα.Της χαμογέλασε ξανά και η Κιμ κοίταξε για τελευταία φορά τα λακάκια του πριν γυρίσει και φύγει.
Γύρισε σπίτι της και η ώρα είχε πάει 3:00.Ήταν μεσημέρι ακόμα.Έφαγε μερικά μακρόνια που της είχαν περισσέψει και πήγε γρήγορα στην κρεβατοκάμαρά της.Αφού θυμήθηκε τι είχε να κάνει εκείνο το βράδυ την έπιασε ένας κόμπος στο στομάχι.Έπρεπε να φτιάξει ένα πλάνο.Είχε σκοπό να μην χρησιμοποιήσει βία.Η τουλάχιστον θα χρησιμοποιούσε μόνο αν χρειαζόταν.Έφτιαξε την στολή της και έβαλε σε ένα μαύρο σακίδιο τα πράγματα που χρειαζόταν.
Μετά από δύο ώρες το πλάνο ήταν έτοιμο στα χέρια της και η κοπέλα έτοιμη να κάνει αυτό που ήξερε να κάνει πιο καλά.
