Our Song

Chapter 08

I don't want anyone to see me crying, It's stupid, but I don't know why I can't stop my tears from falling

Here infront of this girl, I don't know but somehow I felt relieved

Nang kumalma ako ay pinunasan ko na ang luha ko at dahan-dahang tumingin sakaniya, nahihiya ako dahil nakita niya pa akong ganun

Pero bigla akong napangiti ng mapansin ko kung gano kahigpit ang yakap niya sa gitara ko na parang ayaw na niya itong pakawalan

I tried to get my guitar from her pero lumalayo ito at inilalayo ang gitara mula sa'kin, sumimangot pa ito halatang ayaw nitong ibigay sa'kin yung gitara

"My guitar" napakamot ako sa ulo ng matandaan kong hindi pala ito nakakarinig kaya, kinuha ko ang phone ko at nagsimulang magtype saka ipinakita dito

Tumingin lang ito sa'kin saka kinuha yung notepad niya, nilapag sa may upuan sa likod niya yung gitara para siguro hindi ko kaagad makuha kahit pa nagsusulat siya, she's smart uh

'Baka sirain mo' sulat nito

'Hindi na'

'How can I be sure?'

'Dahil akin yan.'

'Sisirain mo nga eh'

'Hindi na nga, kulit!'

'Ipangako mo na pag binigay ko 'to sayo, hindi mo sisirain'

Nagtaas naman ako ng kamay tanda na nangangako ako, napatango naman ito. Tiningnan muna ako nito ng matagal bago nito kinuha ang gitara saka binigay sa'kin

'Pwede kang magkwento sa'kin' nakangiti nanaman 'to sa'kin parang kanina lang ansama ng tingin nito sa'kin ah

'Wag kang magalala, hindi ko naman maririnig kaya wala din akong masasabi' pangungumbinsi nito habang ipinapakita ang notepad nito na may nakasulat

She'll never hear me. That's good, right? She can never say anything nor judge me

I don't know why but letting myself tell my story to this uknown girl somehow felt comfortable

Nakatingin lang ito habang nagsasalita ako, kung hindi ko lang alam na may kapansanan ito sa pandinig surely, masasabi kong alam na nito ang lahat sa buhay ko

At sure din akong hindi ko kakayaning ikwento sakaniya lahat

Masarap din palang magkwento sa taong 'di mo kakilala, I can't see any judgement in her eyes

Remember, she can't hear you that's why, pero kung naririnig niya ang mga sinasabi mo ngayon sigurado akong sasabihin niyang selfish ka

For putting yourself first than your father

Napatingin ako sa relong suot suot ko, mukhang napatagal ata ang pagkukwento ko, narinig ko rin na nagvibrate ang phone ko

Nakita ko ang message ni tita sa'kin sinasabing gising na daw si dad

Kaya napatayo na ako, napatayo din ito saka nagsulat sa notepad niya

'Anong oras na pala, kailangan ko ng umalis baka hinahanap na ako' nagpaalam naman 'to habang nakangiti kaya tumango nalang ako dito

Her pov.

I can't hear what he's telling me but I can clearly see how he's breaking while he's talking

Sino kaya ang nanakit sakaniya?

Kung naririnig kaya kita, will you tell me your story like what you are doing now? Napangiti ako, siguradong hindi

He doesn't know you, he just use this opportunity because he know that you can't hear anything

Hindi ko namalayan na anong oras na, napatayo lang ako ng napatayo din siya, pagkita ko sa cellphone ko naparami na pala ang text sa'kin ni nanang

Sigurado akong nagaalala na 'yun sa'kin, kaya nagmamadali akong nagpaalam dito saka tumakbo