Tov Tineke
Ik zat te wachtten op Brigitte. Ze kon hier elk moment zijn. Ik nam mijn gsm en toetste snel Koen zijn nummer in. 'Koen?' ik hoorde niets. 'Koen hoor je mij?' Niets. Ik legde af en ging al in de auto zitten. In de verte zag ik een blauwe toyota jeep rijden. Dat was Brigitte! Ik starte de motor en deed teken dat ze moest instappen. Ze parkeerde haar auto en stapte snel in. 'Wat is er nu gebeurd?' vroeg ze buiten adem. 'Koen wou Kyran als getuigen, maar ik zag dat echt niet zitten. Dus ben ik even naar mijn kamer gegaan. Plots stond Kyran voor mijn deur en heeft Koen ons alleen gelaten. Ik wou hem niet meer zien en heb hem weg gestuurd' er kwamen terug tranen in mijn ogen. 'en dan?' vroeg Brigitte. Koen kwam terug thuis en ik was blijkbaar in slaap gevallen in de zetel. Toen ik wakker werd heb ik alles aan hem verteld en is hij kwaad weggereden' 'Naar Kyran?' 'Ja en ik heb al een paar keer gebeld maar ik hoor niets.' 'Geef dan maar wat gas bij' zei Brigitte streng. 'Ik hoop dat hij geen domme dingen doet' fluisterde ik. 'Dat hoop ik ook' antwoorde Brigitte. Ze nam mijn telefoon en belde nog eens naar Koen. 'Weer geen antwoord' zei ze gefrustreerd.
Ik draaide in de Bergstraat. 'Daar is het' riep ik en inderdaad Koen zijn auto stond daar. Ik legde de motor stil en sprong uit de auto. Brigitte liep naar de voordeur, maar zoals verwacht geen reactie. Ik liep naar een poortje dat naar de tuin ging. 'Brigitte hier kun je door' riep ik. Brigitte kwam naar me gelopen en we gingen samen naar binnen. Ik keek naar de tuin. Hier was ik nog nooit geweest, maar het was best mooi. Een zwembad, een moestuin, een tuinhuisje en een grote groene grasvlakte. Ik liep door maar Brigitte tikt op mijn schouder. Er kwam geluid uit het tuinhuisje. Ik liep er onmiddelijk naar toe. Voorzichtig trok ik de deur open. Koen lag op de grond, hij bewoog niet. 'Koen' riep ik en ik liet mij naast hem vallen. 'Tineke voorzichtig. Hier klopt iets niet' ik keek met huilende ogen haar aan. 'Wat klopt er niet?' vroeg ik en ik streeld over Koen zijn wang. 'We hoorden duidelijk geluid uit het tuinhuis, maar het enigste wat we hier zien is Koen die op de grond ligt. Ik keek bang naar Koen. Hij knipperde met zijn ogen. 'Heej, ik ben het' Koen keek me aan. 'Ti...' probeerde hij te zeggen. 'Ja Tineke' zei ik en ik gaf hem een kus.'Waar heb je pijn?' vroeg ik. Hij wees naar zijn arm. Waarschijnlijk ging het een grote blauwe plek worden. 'Ik vertrouw dit niet, ik bel naar den bureau' zei Brigitte en ze had gelijk, dit was echt angstaanjagend. Ik trooste Koen. Ondertussen kon hij al terug rechtstaan. 'Wat is er juist gebeurd' vroeg ik aan Koen. 'Ik ben naar hier gekomen en ik heb hem duidelijk gezegd dat dit niet kon en dat ik hem nooit nog in de buurt van ons wil zien. Hij begon te roepen en ik gaf hem een duw en toen heeft hij me geslagen. Sindsdien weet ik niets meer' 'Floor en Velimir zijn onderweg en ze nemen onzez 'gordel' mee.' zei Brigitte. Ik knikte. Plots hoorde we geluid achter de kast. Ik stapte achteruit. Koen nam de sleutel op de kast en draaide hem om. Voorzichtig trok hij de kast open en...
