είχαν περάσει αρκετές μέρες..
δεν μπορούσε να καταλάβει τι γινόταν..το σώμα του ήταν γεμάτο χτυπήματα..πληγές..και εγκαύματα. Κάθε μέρα και από ένα διαφορετικό βασανιστήριο..αλλά εκείνος άντεχε..άντεχε γιατί ακόμα πίστευε πως ο αδελφός του ζει..άντεχε γιατί ήταν το μόνο στήριγμα για την μητέρα του..άντεχε γιατί υπήρχαν κάποιοι που χρειάζονταν την βοήθειά του...κυρίως η Ελένη..από τότε που έγινε εκείνο μπροστά του δεν την ξανά είδε...την άκουγε όμως..είχε φρικάρει στα αλήθεια ..άλλος ένας που τον κρατούσε στην ζωή ήταν ο Cover.. κάθε βράδυ πήγαινε στο κελί του και μιλούσαν..έπαιζαν χαρτιά, έφτιαχναν σχέδιο απόδρασης...αλλά κυρίως ήταν δίπλα του και αυτό με απόλυτη μυστικότητα..κανείς δεν έπρεπε να μάθει ότι ο Coverείχε επιλέξει στρατόπεδο..αν και ουσιαστικά προς το παρών δεν μπορούσε να κάνει κάτι...γιατί ότι και να πάθαινε ο Ορέστης ο Coverτο έβλεπε..ο άνδρας τον ήθελε παρών..ήταν το πρώτο παιδί που είχε στα χέρια του και μάλλον το πιο βασανισμένο.. Κάθε φορά που ο Ορέστης πληγωνόταν ο Coverτον βοηθούσε...ειδικά την φορά που ο Ορέστης είχε πιστή..δεν θα άντεχε άλλο..
Ένας μαυροντυμένος άνδρας άνοιξε την πόρτα του κελιού και πέταξε με δύναμη τον Ορέστη στο πάτωμα..έκλεισε την πόρτα και έφυγε.. Τα χέρια τοθ Ορέστη ήταν δεμένα μεταξύ τους με αλυσίδες...και το μόνο που φορούσε ήταν το παντελόνι και τα παπούτσια του. Ήταν πληγωμένος..στην πλάτη, στα πλευρά, στον θώρακα..ακόμα και στο πρόσωπο αυτή τη φορά...αιμορραγούσε και πονούσε. Όταν η πόρτα έκλεισε εμφανίστηκε μπροστά του ο Cover..Κάθισε στα γόνατα μπροστά στον Ορέστη ο οποίος είχε πέσει στην μια πλευρά του με το ένα του χέρι πεσμένο στο πλάι και το άλλο μπροστά στον θώρακά του πιέζοντας με την παλάμη του το πάτωμα. Τον γύρισε ανάσκελα και έβαλε το ένα χέρι του στον θώρακά του και το άλλο στον αυχένα του και τον ανασήκωσε.
"μικρέ...ξύπνα.."
ο Ορέστης ελευθέρωσε μια ανάσα του και μισάνοιξε τα μάτια του...
"δεν θα αντέξω άλλο Cover...δεν μπορώ"
"θα αντέξεις...μπορείς! Δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου μικρέ John"
ο Ορέστης γούρλωσε τα μάτια του και έπιασε τον καρπό του Cover στον θώρακά του.
"πως; Πως με είπες;"
"είχα χρόνο να περάσω λίγο από το σπίτι σου...έμαθα πολλά για εσένα"
"μπορούσες απλά να με ρωτήσεις"
"έχω συνηθίσει να ερευνώ κάτι πριν ρωτήσω...για να κρίνω αν αυτό που θα ακούσω είναι αλήθεια"
