Ωραία.. είχε ηρεμίσει κάπως στα νέα δεδομένα.. σειρά είχε η αντιμετώπισή τους και όχι δεν θα κρυβόταν θα τα αντιμετώπιζε κατά πρόσωπο είτε ένα- ένα είτε όλα μαζί δεν τον ένοιαζε αλλά θα τα αντιμετώπιζε όλα. Στο κόλπο εντάχθηκε ο Μιχάλης και η Εύα. Πρώτη δουλειά να βρουν τα κορίτσια.. εντάξει η Ζωή ήξεραν που ήταν αλλά αν την έπαιρναν από εκεί ο Nightmare θα φρόντιζε να μην ξανά δουν την Ελένη.. οπότε κάτι έπρεπε να σκεφτούν και μάλιστα σύντομα. Ο Ράβεν ήταν δίπλα τους σε κάθε βήμα κάθε στιγμή, ενώ ταυτόχρονα έφταναν όλο και πιο κοντά στην ανακάλυψη του Αχιλλέα. Εκείνο το βράδυ κανείς τους δεν κοιμήθηκε.. με ευθύνη του Ράβεν βγήκαν όλοι από τα κελιά τους. Ο Μιχάλης και η Εύα βγήκαν από εκεί που έβγαιναν πάντα.. ο Ράβεν και ο Ορέστης όμως βγήκαν από αλλού.. από εκεί που ο Ορέστης ανακάλυψε εκείνη την πτυχή του κόσμου.. εκείνο το βράδυ που άκουσε την Ελένη.. εκείνο το βράδυ στο κελάρι του παλιού σπιτιού του.. πόσο του είχε λείψει ο έξω κόσμος..πραγματικά ήθελε να δει πολλά εκεί έξω.. την μητέρα του, η καημένη θα είχε γίνει χειρότερα από την αγονία της. Περπατούσαν μέσα στο παλιό σπίτι και ο Ορέστης δεν μιλούσε απλά κοιτούσε γύρω του θλιμμένος, ο Ράβεν προχωρούσε μπροστά του ώσπου κάποια στιγμή γύρισε, τον κοίταξε και σταμάτησε μπροστά του. Ο Ορέστης σταμάτησε επίσης, ο Ράβεν έβαλε τα χέρια του στους ώμους του Ορέστη.
"Τι τρέχει μικρέ;"
"Απλά δεν θέλω να θυμάμαι..θέλω να τελειώσουν όλα να φύγω από εδώ, να φτιάξω μια νέα ζωή!"
"Άκου.. ξέρω οτι περνάς δύσκολα και πως σου ήρθαν όλα μαζί όμως τόσα χρόνια έχεις ένα σκοπό, να βρεις τον αδελφό σου και τον βρήκες, είναι κρίμα να αφήσεις την ευκαιρία να χαθεί! Μην τον εγκαταλείπεις μικρέ... σε χρειάζεται!"
"Το ξέρω οτι με χρειάζεται και σε καμία περίπτωση δεν θα τον αφήσω.. ούτε αυτόν ούτε κανέναν σας"
ο Ράβεν έγνεψε και προχώρησαν προς τα έξω. Είχε τόσο καιρό να δει το χωριό του.. ο Ραβεν είχε φροντίσει να καλύψει τα νότα τους, κανείς δεν έπρεπε να δει τον Ορέστη τριγύρω. Το σκοτάδι τους κατέκλυσε και το δροσερό αεράκι χάιδευε τα πρόσωπά τους, ο Ορέστης πήρε μια βαθιά ανάσα και έκλεισε τα μάτια του για να το απολαύσει.
"Πάμε;"
τον παρότρυνε ο Ράβ και εκείνος έγνεψε, συναντήθηκαν στο δάσος εκεί που ο Αχιλλέας είχε συναντηθεί με τον Μιχάλη. Άραγε ο Αχιλλέας ζούσε;
"Λοιπόν ποιό είναι το επόμενο βήμα μας;" ρώτησε η Εύα
"Ας μην βιαζόμαστε" απάντησε ψυχρά ο Ράβεν.
