Η επόμενη μέρα πέρασε γρήγορα και ο Μιχάλης έκανε όπως του είχε πει ο Κόβερ. Συναντήθηκαν στο ξέφωτο και ο Κόβερ τον οδήγησε στο "κάστρο". Για να μπουν όμως από την μυστική είσοδο, που ήταν αυτή στο σπίτι του Ορέστη, έπρεπε να περάσουν από εκείνο το τούνελ. Καθώς προχωρούσαν μέσα σε αυτό άκουγαν βήματα πίσω τους και κρύφτηκαν πίσω από μια κολόνα. Όταν η ύπαρξη που τους ακολουθούσε προχώρησε ο Κοβερ βγήκε από την κρυψώνα του την έπιασε από το μπράτσο και την έφερε με δύναμη κοντά του. Εκείνη φαινόταν ταραγμένη.
"μπορείς να μου πεις τι στο διάολο κάνεις εδώ κάτω;" ο Κόβερ ήταν φανερά θυμωμένος.
ήταν η Μπούλετ.. τον κοιτούσε με θάρρος.
"σας ακολούθησα..." του απάντησε τολμηρά κάτι που τον έκανε να νευριάσει ακόμα περισσότερο
"με ποιά λογική;" την ειρωνεύτηκε ο Κόβερ
"Μιχάλης χάρηκα"
η Μπούλετ τον κοίταξε υποτιμητικά αλλά μόλις ο Μιχάλης κατσούφιασε του χαμογέλασε και εκείνος ανταπέδωσε.
ο Κόβερ άκουσε ομιλίες.
"την πατήσαμε" ανακοίνωσε.
κρύφτηκαν πίσω από την κολώνα ξανά και κόλλησαν της πλάτες τους στον τοίχο, η Μπούλετ κόλλησε την πλάτη της στο σώμα του Κόβερ και εκείνος της έκλεισε το στόμα με την παλάμη του. Πέρασε από εκεί ο Ράβεν μαζί με κάποιους άλλους, ο Ραβεν είπε κάτι και μετά έφυγαν, ευτυχώς δεν τους εντόπισαν.
"είδες τι έκανες; Μας ψάχνουν ηλίθια" της είπε ο Κόβερ ψιθυριστά αλλά έντονα.
"που ξέρεις οτι έψαχναν εμάς;" ρώτησε ο Μιχάλης
"είστε κουφοί; Δεν ακούσατε τον Ραβεν;" Κοβερ
"τον ακούσαμε αλλά δεν καταλάβαμε τι είπε" ανακοίνωσε ο Μιχάλης
"δεν είμαστε όλοι γλωσσομαθείς σαν εσένα" Μπουλετ
"σκάσε"
"κάνε με"
"παιδιααααααα" μπήκε ανάμεσά τους ο Μιχάλης.
"πρέπει να πάμε στον Ορέστη δεν έχω και πολύ χρόνο εδώ μέσα."
ο Κόβερ κοίταξε για λίγο την Μπουλετ και μετά προχώρησε και εκείνη έφυγε. Έφτασαν με τον Μιχάλη στο κελί του Ορέστη και ο Κόβερ έριξε μέσα τον Μιχάλη, έκατσε απ' έξω να φιλάει. Και τότε είδε μπροστά του τον Ραβεν.
"εδώ είσαι εσύ;" Ραβεν
"για να με βλέπεις" Απάντησε ο Κόβερ και ακούμπησε στον τοίχο.
