A painter

8

Harry biraz stresliydi. Aslında gerçekten çok stresliydi. Çünkü son geldiğinde işler biraz ters gitmişti. Kapının önünde dikilirken Louis'nin onu nasıl karşılayacağını düşünüyordu. Harry kapıyı çaldı ve bir adım geri atıp bekledi. Kapıyı yabancı bir adam açtığında Louis şaşırdı. Yabancı adamla bakışırlarken arkadan Louis'nin sesi duyuldu. "Kimmiş?" Zayn yanıt verene kadar Louis kapıya geldi ve gülümsemesi yüzünde dondu.

"Ben... Konuşmak istiyorum sadece. Bu yüzden geldim." dedi Harry ve umutla Louis'nin yüzüne baktı. Louis hafifçe kafasını salladı ve kapının önünden çekildi. Zayn ise Louis'nin bu güzel çocukla nasıl bir bağlantısı var diye merak ediyordu.

Harry'nin kafasında ise tek bir şey vardı: Zayn beni görebiliyor mu? Bu zaman yolculuğu saçmalığı hakkında en ufak bir fikri yoktu ve nasıl işlediğini gram anlamamıştı ama Zayn onu görüyordu. Burada onu Louis'den sonra gören tek kişiydi ve kafayı yemek üzereydi. Nasıl mümkün olabiliyordu ki bu?

Oturdular ve Zayn "bizi tanıştırmayacak mısın?" diye giriş yaptı. Evet bunu Harry de istiyordu. Burada olmadığı sürede eve erkek mi atmıştı o? Sevgilisi miydi? Yoksa sadece arkadaşlar mıydı? Ayrıca çocuk ciddi anlamda yakışıklıydı.

"Bu Harry. Harry, bu da Zayn benim arkadaşım."

"Tanıştığıma memnun oldum Harry." dedi Zayn küçük bir gülümsemeyle.

"Ben de" diye karşılık verdi Harry.

"Neye borçluyuz bi ziyaretini? 2 haftadır gelmiyordun çünkü."

"Evet insan evden kovulunca gelesi gelmiyor pek." Louis histerik bir kahkaha attı ve ardından ciddileşti.
"Bak. İnsanların benimle dalga geçmesinden sıkıldım tamam mı? Sen farklısın sanmıştım ama hepsinden daha kötüymüşsün. Ne yapmamı bekliyorsun ki?

"Seninle dalga geçtiğim falan yok." dedi Harry gayet ciddi bir şekilde. "Ama beni hiçbir zaman dinlemiyorsun."

"Pekala dinliyorum. Başla bakalım saçmalamaya."

"Aslına bakarsan bu özel bir konu" Zayn işareti aldı ve ayağa kalktı. "Ben de susamıştım zaten. Mutfaktan bir şey isteyen var mı?" Louis hayır dercesine kafasını salladı ve tekrar Harry'ye baktı. Harry yerinden kalkıp az önce Zayn'in oturduğu yere geldi ve Louis'nin yanına oturdu.

"Öncelikle seni asla kırmak istemiyorum ve seni çok seviyorum. Tamam mı? Bunu asla unutma. Seninle dalga geçtiğimi, seni kandırdığımı ve Nick gibi bir insan olduğumu düşünüyorsun. Ama değilim. Ben sadece seni çok seven, 150 yıl sonrasına ait bir çocuğum. Zamanda yolculuk yapabiliyorum tek yapmam gereken seni hayal etmek oluyor ve kendimi burada buluyorum. Beni senden başka kimse göremiyordu. Ta ki bugüne kadar. Zayn'in beni nasıl gördüğü hakkında ufacık bir fikrim bile yok. Ama bana inanmalısın." Louis onu bu sefer gerçekten dinlemişti. Belki de buna inanmak istemişti. Bilemiyordu.

"Ben de senden hoşlanıyorum ama buna inanmak zor, tamam mı? Yine de, sana inanıyorum. Yani emin değilim. Ama seni seviyorum." Harry gülümsediğinde Louis de ona gülümsedi. "İstersen kanıtlayabilirim?" Louis memnun olmuşcasına gülümsedi.

"Evet, evet iyi olur. Sonuçta gelecekten geliyorsun değil mi? Hayatım hakkında bir şey söyleyebilirsin."

"Pekalaa. Bir günlük yazıyorsun. Bunu biliyorum ve bildiğim kadarıyla kimse bilmiyor. Şeyden sonra.. yani ölümünden sonra, bu ortaya çıkıyor. Günlük şeylerden ve ne kadar çok acı çektiğinden bahsediyorsun genelde."

Louis şaşkınca ona baktı. Evine gizlice girip ortalığı karıştırmış olabilirdi?

"Nerede saklıyorum peki?"