Leaves on Fall

Kabanata 7

JESSICA

Isang lingo after the issue about us, medyo humupa ang mga naninira sa amin, sa akin to be specific. I can't please everyone, and that's a fact.

Plano kong kausapin si Paulo about this dahil tingin ko nakarating na sa kanya ang issue. Ayoko sa lahat ay may nadadamay akong tao. It's better to suffer by myself, alone.. hindi yung may linulubog akong ibang tao.

I saw Paolo walking by the hall towards their building, I guess chance ko na 'to.

"Hey, I heard about what Lae did to you." he said in a concered tone nang tumigil siya sa paglalakad.

"No, I'm actually over what she did. I'm sorry nadamay ka pa. Na-misunderstood niya lang ang mga nangyari siguro, we can't blame her."

"I'm okay.. uh, sorry pupunta pa ako sa library after kong dumaan sa building namin so I can't accompany you right now." he said and slightly scratched his head, awkward.

"Oh? Sige, paalis na din naman ako, I just pass by to tell you that. Bye!" I said as I wave my hand nang maglakad na ako palayo sa kaniya.

Everything became normal again, except sa hindi pagpaparamdam ni Ligaya at ang ilan sa mga friends niya na nakakaalam nung issue. I miss her so much, I hope she knows that. Natatakot akong masyado siyang na carried away sa sinabi or napakinggan niya kay Lae, she might not want me to be her friend na ata!

Niyaya ako ni Nate na bumili ng ice cream ngayong tapos na ang klase. Niyaya ko din si Archer pero he told me na umuwi ang lolo at lola niya and some relatives from Canada kaya may small reunion sila sa bahay niya. Actually he invited me to come over pero, masyado akong pre-occupied kay Lia kaya tumanggi na muna ako. He understand naman daw, kaya nauna na siyang umuwi.

"Adi." napalingon ako kay Nate when he talked. He's not like this. He's not the sad type, it must be Lia.

"I miss her, Adi."

He cried in front of me.

Ako din Nathan, ako din.

"Come on.. please be strong, she'll come back.. And I'm really sorry, alam naman natin na ako ang dahilan. I hope you won't get mad at me." sabi ko after I hugged him.

"Wag mong sisihin ang sarili mo, and I know that you need me, us, your friends lalo na ngayon. Of course, hindi ako galit. It's just.." I cut him off.

"You miss her. Yep." I finished his sentence.

Nang matapos naming kainin ang ice cream na binili namin, naglakad na kami papuntang parking lot ng school, na nasa tapat ng gym. Nakita agad si Nathan ng pinsan niya kaya I told him na okay lang, umuna na siya, since nag text na naman si manong na malapit na siya.

I wave my hand nang papaalis na ang sasakyan nina Nate. When I put my hand down at maglalakad na sana diretso sa pinag pa-parkan ni manong ay may humarang sa'kin. Lia's friend. I'm not quite sure kung hanggang ngayon, ang alam ko lang ay nabanggit na sila sa akin ni Ligaya noon.

I heard them murmuring things kaya naman binilisan ko na ang paglalakad, they might think na ang chismosa ko, noh! But I stopped when I heard my name. Right, ako pala ang pinag-uusapan.

"Akala mo naman talaga pansinin. Ang alam ko kase yung family nila ay close."

"'Di naman maganda yang si Adi."

"You're right girl. She's not even 5 footer."

Nang lingunin ko sila'y pinag taasan ako ng kilay ng isa sa kanila, they're three.