YESIL (on hold)

4.Bölüm

4.BÖLÜM

Sabah

Lya

Yatak’dan kalkamadim cok halsizdim, ehh cok normal günlerdir dogru düzgün birsey yemiyordum. Bugün gidiyorum ilk defa dogup büyüdügüm Topraklari terk ediyorum, tamam yani baska bir devlete gitmiyorum ama icim’de bir his var, kötü bir his sanki bugün burdan gidersem hersey degisecek, ben degisecegim ve hicbirsey eskisi gibi olmayacak ama gitmek zorundayim, babam öyle istiyor bu yasima kadar babam’a hic karsi gelmedim bundan sonra’da onun yüzünü yere egecek birsey yapmiycam.

Kiymet: Kizim hazirmisin?

Lya: Hazirim.

Kiymet: Yüzün cok solgun görünüyor kizim.

Lya: Ne bekliyorsun Anne?

Lya

Annem ve Babam bizimle gelmeyeceklerdi, Babam hicbirsey demedi, bende elini öptüm, annem'e sarildim. Yilmaz abi beni havaalanina götürdü, Abim’de ordaydi, Sinan abi ve Ebru’da gelmisdi.

Alper: Yesilim ama böyle yapma.

Lya: Ne yapmayim?

Alper: Bak biraz gül, tatil gibi düsün, uzun kalmiycaz isleri haledip geri gelcez hem sana bir süprizim var .

Lya Yüzüne Zoraki bir gülümse me yerlestirir.

Lya: :) Iyimi böyle? Süpriz ne?

Alper: Hic yokdan iyidir :), Sinan ve Ebru’da bizimle Istanbul’a geliyor’lar :).

Lya: Ne? gercekten mi?

Ebru/Sinan: Gercekten :).

Lya

Bir kac gündür aldigim en iyi haberler’den birisiydi bu. Sevinc den ikisinede sarildim. Ucagimizin kalkma vakti gelmisdi, son bir kez Urfama baktim ve Pasaport islerini yapip Ucaga dogru yürüdük. Yolculuk boyunca hic konusmadim, zaten konusacak halim’de yoktu, Abim gil güle oynaya bindiler ucaga. Istanbul’a indikten sonra Ahmet amca gile gidecek misiz. Ben bir süre sonra kendimi uykuya biraktim, daha dogrusu bayildim, günlerdir kendi kendi mi yoruyordum ama elim’den baska birsey gelmiyordu.

Ebru: Yesil uyan, uyan kiz geldik.

Lya

Uyku sersemi kalkdim, Sinan abim koluma girmisdi beni ucakdan cikardilar, kendimi hic iyi hissetmiyorum, birden gözlerim kapandi. Gözlerimi actigim’da bir oda'da yatiyordum, Ebru yanimda oturuyordu.

Lya: Ebru? Noldu bana? Nerdeyiz biz?

Ebru: Yesil? Sonunda be kizim, bizi cok korkuttun, Hastahane deyiz, sen bayilinca buraya getirdik seni hemen. Serum verdiler.

Birden odaya Alpergil gelir, cok endiseli görünüyorlardir.

Alper: Cok korktum, birdaha sakin böyle birsey yapma.

Lya: Tamam olur birdaha yürümem. Allahallah ya ne yaptim ki?

Sinan: Günlerdir yemek yemiyormusun.

Lya: Uff abartmayin, üzülünce migdem almiyor biliyorsunuz, ben burdan cikmak istiyorum.

Alper: Serum bitince cikabilirmisiz. Ahmet amca gile’de ayip oldu, burdan cikinca onlara ugrayalim.

Lya: Abi hic halim yok, beni Otele birakin siz gidin.

Alper: Yok olmaz seni yalniz birakicaz?

Ebru: Olur Alper abi ben kalirim Lya’nin yaninda. Sinan abiyle bizi Otele birakin siz gidin.