YESIL (on hold)

23.Bölüm

23.BÖLÜM

Lya basini eger.

Lya: Yarin kanli carsafi isteyecekler,..

Lya

Uff,.. ne rezil bir durum, resmen Mert’e benimle birlikte olsun diye israr ediyorum, ne kadar asaliyici bu, gurur diye birsey kalmadi. Annem bu halimi görse mahv olurdu heralde, beni böyle seylerden uzak tutabilmek icin, cok didindi. Ben böyle devam edemem, kim bilir Mert hakkimda neler düsünüyordur. Ömür boyu tanimadigin bir Insanla birlikte yasamak zorunda olmak, buda ayri bir konuya.

Lya: Bak bu duruma bir care bulmaliyiz, yarin o carsafi vermezsem, kiyamet kopar, beni vururlarmi, asarlarmi bilmem, gözümü bile kirpmam ama beni namussuzlukla suclayip Ailemi kücük düsürülmesine asla izin vermem. Ya kafani calistirip, bir care bul yada cikar, Mert’de tik yok der bu konuyu kökünden hallederim.

Mert: Hoop noluyoruz?, Ne demek Mert’de tik yok. Ben sana ne yapacagimi bilirdim ya, biz bosandiktan sonra pisman olacaksin, o yüzden sana dokunmuyorum, yani kiymetini bil.

Lya: Aman bende kendimi ne de degerli hissettim bilemezsin. Hem sen ne bosanmasindan bahsediyorsun?

Mert: Heralde bir ömür beraber olacagimizi düsünmüyorsun. Birseyler düsünüp cözecegim bu konuyuda. Simdi biraz sus. Buraki aramam lazim.

Lya Mertin sözleri üstüne basini öne eger ve susar. Mert’de Buraki arar.

Burak: Mert?

Mert: Burak, hemen ilk Istanbul ucagina, Yesile ve bana bilet ayarliyorsun?

Burak: Oglum ne diyorsun?

Mert: Aciklama beklemeyi kes ve dedigimi yap.

Mert telefonu Burak’in yüzüne kapatir.

Mert: Lya hazirlan gidiyoruz.

Lya: Bunu yapamam.

Mert: Ozaman carsafi veremeyip Ailenin düsecegi durumu oturur izlersin.

Lya: Tamam geliyorum ama esyalarim kiyafetlerim ne olacak?

Mert: Halledicem onu da. Burak bir arasin.

Mert, Buraki tekrar arar.

Mert: Burak ne oldu bulamadin mi?

Burak: Buldum. Gece bir ucak var bizim gidecegimiz ucakdan önce kalkan tek ucak.

Mert: Tamam al biletleri, Havaalaninda bulusuruz. Haa birde Yesile Istanbul icin birkac giysi ayarla.

Burak: Oldu, ben nerden bulcam Yesile kiyafet?

Mert: Bilmiyorum bul iste.

Mert telefonu kapatir.

Mert: Buradan nasil kimseye görünmeden cikabiliriz?

Lya: Bu odanin camindan kücük terasa gecip, ordan ahira giden yoldan cikabiliriz.

Mert: Ozaman, sizi takip ediyorum kücük hanim.

Lya Mert’le birlikte camdan görünen yan tarafdaki, kücük terasa gecerler.

Mert: Yesil? Burdan asaya inmiycez dimi.

Lya: Yok ucup asagiya koncaz, tabiki inicez. Sen önce in sonra beni tut.

Mert oflaya puflaya yerden 2,5 metre yükseklikte terasdan, duvardaki taslardan tutuna tutuna asagiya iner.

Mert: Hadi gel indim ben.

Lya’da terasdan asagiya tirmanir ve sonra kendini Mertin uzanmis kollarina birakir. Mert dengesini kaybedip yere düser, Lyada Mertin üstüne. Bu durumlarina Lya gülmeye baslar. Mert’de sinirlenir.