O gece o evden nasıl kaçtıgımı dahi hatirlamiyorum ama uvey abimin bana yaptiklari affedilir seyler degildi .....
Izmıre gelipde bu lanet okula baslamak zaten bi zulum ama iste annemin ve öz abimin hatri icın.....
Neler olacagini merak ediyosaniz...
Yazım yanlışlarıiçinözür dilerim 🙂 Iyi okumalar INSALLAH beğenirsiniz😘😘
Tekrardan doğup büyüdüğüm yerdeydim Izmirdeydim... Burada olduğum için gerçekten çok mutluydum... Kendimi yeniden doğmuş gibi hissediyordum... Belkide burada olmak bana iyi gelicekti... Istanbuldan ayrılmak gerçekten iyi bir adım olmuştu benim için...
"Kızlar hadi biran önce eve geçelim hava serin üşümeyin."dedi Rüzgar "Aynen bencede eve geçelim zaten karnimda açıkmaya başladı."dedi Beril "Oha kızım daha yeni yemek yedik sayılır."dedim "Kızım ne yenisi hemen hemen 3 saat oldu açıktım ben aaaa...."dedi Beril "Tamam tamam kızma ben size yemek yaparım."dedim "Gerçekten mi?"dedi Beril "Gerçekten."😅 "Offff be senin yemeklerini özlemiştim."dedi Rüzgar "Artık bol bol yaparım yersiniz" "Harikasın kizim sen..."dedi Beril "Katılıyorum Beril'e." dedi Rüzgar "Hadi o zaman girelim eve hava gerçekten serinmiş üşüdüm."dedi Beril
Berile gülerek baktım gerçekten anı yaşamayı çok severdi ve kafasına hiç bir derdi takmazdı. Dünya yansa onun umrunda bile olmazdı.
Hep beraber eve girmiştik bile..
"Tamam o zaman bana ne yemek istediğinizi söyleyin ben yapicam size ama kolay olsun ki çabuk yapabileyim." " Ben vallaha köfteli spagetti istiyorum."dedi Beril "Bana uyar"dedi Rüzgar "Tamam o zaman üzerimi değiştirip mutfağa geçerim birazdan." "Aynen bende üzerimi değiştireyim." Dedi Beril "Kızlar aynı odalarınızda mı kalmak isterseniz farkli odalarada geçebilirsiniz" "Ben aynı odama geçicem." "Bende"dedi Beril
Hepimiz yukarı doğru yol almıştık eşyalarımızı şoför yukarı kadar çıkarmıştı bile ben kendi odama götürmüştüm sadece üzerimi değiştirip yemek yapmam lazımdı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Hazal'ın kıyafeti👆🏻)
Üzerimi giyip saçımıda sıkı bir at kuyruğu yaptım ve hazırdım.. Aşağı inip yemek yapma zamanıydı.. Mutfağa girdiğimde Rüzgar su içiyordu.. Hemen yanına gidip bir bardakta ben su aldım..
"Bakıyorumda keyfiniz yerinde Hazal hanım."dedi Rüzgar "Tabiki artık böyle bende mutlu olucam gülücem.." "Aferin benim kızıma sana gülmek çok yakışıyor zaten sen hep gül, gülmen için ellimden geleni yapıcam.." "Sen benim yanimda ol yeter bana.."
Rüzgar yanima gelip kollarını kocaman açtı bende zaten bu anı bekliyormuş gibi kocaman sarıldım ona..
"Her zaman Hazal her zaman yanındayım ben senin.."
Rüzgar'ın benim yanimda olmasi bana güç veriyordu kendimi güvende hissediyordum... Rüzgardan ayrılıp yemek yapmaya başlasam iyi olucaktı..
"O zaman yemek yapamaya başlasam iyi olucak.." "Tamam o zaman ne yapıcaz?" "Ne yani sende mi yemek yapıcaksın?" "Evet sana yardım edicem" "Iyi tamam yardım et ama evde malzemeler var mı..?"
