Destiny

EIGHT

Ayumi

"Is that all your order Ma'am?" tanong sakin ng isang waiter.

"Yes that will be all." sagot ko naman 

"I'll be right back with your order." sabi sakin ng waiter at nginitian ko na lang sya. 

Pagkatapos kong umorder ay tinignan ko ang cellphone ko para tignan kung anong oras na. 

11:38 

Nandito ako ngayon sa isang restaurant sa siyudad. Day off ko kasi ngayon at pinayagan naman akong umalis ng mansyon para mamasyal, nasu suffocate kasi ako doon sa ngayon. Pakiramdam ko hindi dapat ako nandoon at pakiramdam ko bigla akong nawalan ng lugar don. 

Habang hinihintay ko ang order ko ay may biglang humawak ng balikat ko. Tiningna ko kung sino ito at nakita kong si, "Lawrence..." sambit ko. Nginitian nya ako, "Pwede bang umupo dito?" tanong nya at tumango na lang ako. Sinundan ko naman sya ng tingin habang papunta sya sa upuang nasa harap ko. 

"I know it's not your day off today Lawrence." deretsyo kong sabi sa kanya.

Napatigil naman sya ng saglit at natawa ng mahina, "Yeah... I just wanna talk..." sabi nya. Tinitigan ko muna sya para sana basahin kung anong nasa isip nya pero wala akong makita kaya bumuntong hininga na lang ako at malungkot syang nginitian. 

"So what do you want to talk about?" tanong ko.

"You can let it out Ayumi..... You can talk to me.... To be honest when I first heard about the engagement I got scared... that I might need to take a side between you and Matthew....." he said, "You don't need to take my side Lawrence.... I know you and Matthew have a deep bond like a brothers so I understand if you take his side." I assure him.

"You're wrong Ayumi.... I don't need to take a side, the two of you are both special to me. I see Matthew like a brother and I see you like my special apprentice but a maid." he said and I chuckled. "But a maid huh? That's cute." sabi ko sa kanya at nginitian nya naman ako. 

"I want to be there for you...so you can talk to me. I know your pushing yourself to the limits these past few weeks." he said and then hold my hand. 

"Me and Matthew met when we were 15, when we first met we actually don't know each other." I said

*Flashback 5 years ago*

"I should've bring Miya with me..." sabi ko sa sarili ko habang sumisilong sa harap ng isang lumang simbahan. 

Napabuntong hininga ako ng malalim dahil nagsisisi akong tumakas ng bahay para mamasyal mag-isa. Inaasar kasi ako nila Mama na masyado na akong dependent kay Miya at sinasabihan din nila si Miya na masyado nya akong inispoil. Kaya eto ako ngayon nandito sa isang lugar na hindi ko alam at umuulan pa ng malakas. Hindi ko rin mabuksan cellphone ko dahil lowbat, tinry ko na din kumatok at pumasok sa simbahan kung may tao pero wala bukod kasi sa luma namaliit lang din sya kaya hindi na siguro nakakapagtaka na walang tao. Ayoko naman mag stay sa loob dahil nakakatakot atsaka baka sakaling hinahanap na ako ngayon para madali na lang nila akong makita. 

Nakaramdam ako bigla ng lamig sa buong katawan ko bigla kasing humangin ng malakas at idagdag mo pa na bago ako makasilong ay nabasa na ako  ng ulan. Simpleng t-shirt at jeans tsaka sapatos lang ang suot ko at small bag. 

Ang balak ko lang talaga ay pumunta sa malapit na park sa bahay namin kaso nakakita ako ng cute na pusa habang naglalakad sa park. Sa sobrang nagustuhan ko sinundan ko sya kaso bigla na lang sya nawala sa paningin ko habang sinusundan ko, ang alam ko na lang ay nasa isang hindi pamilyar na park ako at sakto namang umulan nung hinahanap ko ang pabalik sa bahay, tumatakbo lang hanggang sa mapadpad na ako dito sa lumang simbahan.