"Tamam abliş geliyorum." Ablamla dışarı çıkıcaktık. Altıma kısa bir şort ve bir tişort giyindim ve aşağıya indim.
Abime yakalanmamalıydım. Çünkü çok korumacıydı hemde çok fazla eğer beni böyle görürse kesinlikle bu şekilde çıkmam izin vermez.
Ve evet tam dışarı çıkıcakken " Melis! Hemen yukarı çıkıp üzerine birşey giyin! "
Uff.. İtiraz etmeden yukarı çıkıp bir pantolon giyindm ve dışarı çıktm.Ablam dışarıda sinirle beni bekliyodu.
"Ağaç oldum burda nerdesin sen yaa. Neyse neyse ilk yemek yiyelim sonra nereye gideceğimizi düşünürüz "dedi. Ablamı çok seviyorum. Evde beni anlayan tek kişi. Annemle babam yurt dışında.Burada yani İstanbul da ben abim ve iki ablam kalıyorduk. Dışarı çıktığım ablam küçük olanı. Beni tek o anlıyor, ona rahatlıkaça herşeyimi anlatabiliriyorum. Bu arada ismi Öykü. Ona bazen ismiyle bile hitap edebiliyordum.
Aslında büyük olanıda seviyorum ama o aşırı inek yani bildiğin inek kafasını dersten kaldırmıyor. Marmara Üniversitesinde tıp bölümü okuyor. Ve ona hiçbisi anlatamıyorum çünkü beni anlamiyor.
Abimde söylediğim gibi fazla korumacı.
